Η συζήτηση περί ορίων ταχύτητας δεν είναι χθεσινή. Δεν αναφέρομαι στους καφενειακού επιπέδου διαλόγους ανάμεσα σε Ελληνάρες που μετά βίας μπορούν να αντιληφθούν -πόσο μάλλον να εφαρμόσουν- όσα προβλέπει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και η κοινή λογική, αλλά για την κουβέντα που έχει ανοίξει πίσω από τις κλειστές πόρτες κυβερνήσεων και αυτοκινητοβιομηχανιών με ένα και μόνο θέμα: τη θέσπιση νέων-αυστηρότερων ορίων ταχύτητας.
Σε μια κατ’ ευφημισμό ένωση, λοιπόν, που θέλει να ονομάζεται ευρωπαϊκή, το γερμανικό κοινοβούλιο απέρριπτε μετά βδελυγμίας τις εισηγήσεις των αρμόδιων φορέων για την επιβολή ορίων ταχύτητας στις περιβόητες Autobahn, την ίδια στιγμή που μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρύτερα η ολλανδική κυβέρνηση όριζε τα 100 km/h ως μέγιστη ταχύτητα κίνησης στους αυτοκινητοδρόμους της χώρας.
Υπό την ασφυκτική πίεση που δημιουργεί η αναγκαιότητα δραστικού περιορισμού των εκλυόμενων ρύπων, ο εντός έδρας θρίαμβος των μεγάλων δυνάμεων της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας μετατράπηκε στη χώρα της Τουλίπας σε Βατερλό.
Δεν είναι όμως μόνον η κλιματική αλλαγή και οι ορατοί κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία που επιβάλλουν τον επαναπροσδιορισμό των ορίων ταχύτητας, αλλά και η μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων στους αιματοβαμμένους δρόμους της Ευρώπης.
Υπό την ασφυκτική πίεση που δημιουργεί η αναγκαιότητα δραστικού περιορισμού των εκλυόμενων ρύπων, ο εντός έδρας θρίαμβος των μεγάλων δυνάμεων της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας μετατράπηκε στη χώρα της Τουλίπας σε Βατερλό.
Μόνον τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η Volvo πρόκειται να περιορίσει τη μέγιστη ταχύτητα κίνησης των προτάσεών της στα 180 km/h ως μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας που καταβάλλει ώστε να μειώσει στο ελάχιστο την πιθανότητα απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής ή σοβαρού τραυματισμού στο εσωτερικό ενός μοντέλου της.
Με τη σημερινή τεχνολογία, η ταχύτητα των 180 km/h θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερβολική, καθώς τα συστήματα ενεργητικής ασφάλειας ενός αυτοκινήτου αδυνατούν να αποτρέψουν ένα ατύχημα ή έστω να περιορίσουν τις συνέπειές του.
Με τη σημερινή κατάσταση των ελληνικών δρόμων -και δεν εννοούμε φυσικά τους ακριβοπληρωμένους αυτοκινητόδρομους που εσχάτως παραδόθηκαν στην κυκλοφορία-, την ελλιπή εκπαίδευση των οδηγών και την παντελή απουσία οδηγικής παιδείας ίσως έχει έρθει η στιγμή να τεθεί επί τάπητος η αναθεώρηση των ορίων ταχύτητας και του μηχανισμού που θα διασφαλίσει την εφαρμογή τους.