Δοκιμάζουμε την Mercedes-Benz GLC 200 COUPE 4Μatic 9GTronic

Αν αδιαφορήσεις για τα επιτεύγματα του εν Ελλάδι πτωχεύσαντος εκσυγχρονισμού (και το τσουχτερό αντίτιμο της Γέφυρας Α.Ε.) και μπεις στην κλασική «παντόφλα» στο Ρίο, έχεις προφανώς αρκετό χρόνο να αράξεις και να το φιλοσοφήσεις. Πρώτα απ’ όλα, συνειδητοποιείς ότι τα διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα, οι κάμερες και το Artifficial Inteligence δεν πιάνει «μία» μπροστά στις ικανότητες του παρκαδόρου να σε γλιτώσει από το τύπου Lamborghini Countach πίσω «παράθυρο» της GLC Coupe και να σε καταχωνιάσει στην πιο μακρινή γωνία του πλοίου, ακόμα και αν φορτώσει μόλις πέντε αυτοκίνητα και μία νταλίκα.

Έχεις, επίσης, την ευκαιρία να διαπιστώσεις, για άλλη μία, φορά ότι μια Mercedes παραμένει ένας λατρευτικός τόπος για τον Έλληνα, υποβάλλοντας και εσένα, τον ευκαιριακό κληρικό της θρησκείας, στην ανάγκη να μοιράζεις αφειδώς MBUX αντίδωρα και απολυτίκια πολλών χιλιάδων ευρώ στους πιστούς που σε περιτριγυρίζουν όπου σταθείς. Και η τρίτη ευκαιρία που έχεις είναι να αδιαφορήσεις και πάλι επιδεικτικά για τις πράσινες ενδείξεις των πανάκριβων αυτοκινητοδρόμων, και να πάρεις την ανηφόρα για την Παλιοβούνα και το άλλοτε μαρτυρικό ανέβα-κατέβα πίσω από τις νταλίκες προς το Μεσολόγγι.

Χωρίς αυτοκίνητα πια, και με απούσα (δεν παίρνω και όρκο…) τη φοβερή και τρομερή Τροχαία που ενδημούσε στην περιοχή, έχεις πλέον τη χαρά να οδηγείς ένα ψηλό «κουπέ-SUV-crossover-something» που φαίνεται να μη δίνει δεκάρα για τα σχεδιαστικά ψυχαναλυτικά του θέματα και αποδεικνύεται ένα άκρως ευχάριστο οδηγικά αυτοκίνητο, ακόμα και σε τέτοιες διαδρομές, όπου μια AMG A35 θα άναβε σαν ντισκομπάλα τα κύτταρα του εγκεφάλου σου. Και όλα αυτά με την απόλυτη φυσικότητα που μπορεί να κάνει μια Mercedes-Benz ακόμα και τα πιο δύσκολα πράγματα να φαίνονται απλά.

Ρίο, Αντίρριο, Στουτγκάρδη, Νέα Υόρκη

Η ανανεωμένη GLC, και μάλιστα στην έκδοση coupe που είχαμε στη διάθεσή μας (γιατί βγαίνει και ως «κανονικό» SUV, θα μας τρελάνουν…), ανήκει στην γενιά των crossover που θέλουν να απευθυνθούν σε ένα πιο νεανικό κοινό, με σπορ αναφορές και λιγότερες απαιτήσεις σε πρακτικότητα. Το φρεσκάρισμα στο οποίο υποβλήθηκε φέτος είναι σχετικά περιορισμένο και αφορά σε κάποιες αλλαγές στα φωτιστικά σώματα εμπρός και πίσω (που είναι στάνταρ LED Ηigh Performance), μικρές διαφοροποιήσεις στη μάσκα και στη «διαμαντένια» γρίλια και κάποιες «πινελιές» εδώ και εκεί που δεν αλλάζουν το γενικότερο πνεύμα της έκδοσης, η οποία παραμένει η πιο ισορροπημένη και δυναμική, -και λόγω μεγέθους,- από όλα αυτά τα ανοικονόμητα «τύπου κουπέ» SUV. 

Στο σαλόνι έχουν υπάρξει χειρουργικές επεμβάσεις αισθητικού εκσυγχρονισμού, ενώ η βαρύτητα δόθηκε στην ενσωμάτωση των τελευταίας γενιάς ηλεκτρονικών και άλλων συστημάτων άνεσης και υποβοήθησης του οδηγού και των επιβατών. Μεταξύ αυτών, και η πιο εξελιγμένη γενιά του MBUX με τη «Mercedes» ψηφιακή βοηθό να είναι πιο… υπάκουη από άλλες φορές, ενώ υπάρχει μεγαλύτερη κεντρική οθόνη 10,25 ιντσών, ψηφιακός πίνακας οργάνων 12,5 ιντσών, βελτιωμένο touchpad με καλύτερη απόκριση στις εντολές, και το νέο τιμόνι με τις αυξημένες δυνατότητες που δίνουν τα κουμπιά αφής για έλεγχο πολλών συστημάτων. Η ποιότητα των υλικών και η συναρμολόγηση δεν επιδέχεται κάποιας κριτικής και ο εξοπλισμός είναι πληθωρικός (και πανάκριβος, αν αρχίσεις να σκαλίζεις το configurator του μοντέλου στο site της εταιρείας).

Οι χώροι για τους πίσω επιβάτες υποκύπτουν στην κουπέ σχεδιαστική προσέγγιση, με το χαμήλωμα της οροφής να δημιουργεί ένα πιο εσωστρεφές περιβάλλον. Ενώ και το πορτμπαγκάζ έχει χάσει περί τα 80 λίτρα από την «κανονική» GLC, με τα 500 που απέμειναν να έχουν και ως έξτρα υστέρηση το υψηλό κατώφλι φόρτωσης. Μία ακόμα σημαντική ένσταση, η ορατότητα -ή μάλλον η απουσία αυτής- από το πίσω παρμπρίζ, κάτι που αντισταθμίζεται σε κάποιο βαθμό από τις κάμερες και τους αισθητήρες. 

Πανσέληνος στο Μεσολόγγι

Από την πρώτη στιγμή που θα καθίσεις στο τιμόνι της GLC, ψάχνεις αφορμή να αφήσεις το γραφείο, να στρίψεις δεξιά στην Αττική Οδό και να βγεις έτσι χωρίς πρόγραμμα στους ανοιχτούς δρόμους. Κάπως έτσι βρεθήκαμε στην «παντόφλα» στο Ρίο, έχοντας καλύψει κάπου 200 χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου μέσα στην πλήρη ευδαιμονία που μπορεί να σου προσφέρει μια σύγχρονη Mercedes-Benz.

Ακόμα και αν πρόκειται γι’ αυτήν εδώ, τη «μικρή» GLC 200 με τον τετρακύλινδρο των 197 PS και το mild υβριδικό σύστημα EQ Boost, το οποίο στα χαρτιά, και υπό προϋποθέσεις, προσθέτει άλλους 13 PS στην ισχύ του κινητήρα. Στην περίπτωσή μας συνδυάζεται με το αυτόματο 9 G-Tronic των 9 σχέσεων και τετρακίνηση 4Μatic, καθώς και με το πακέτο εξοπλισμού AMG με τροχούς 19 ιντσών σε 255/50 ελαστικά. Στην Αθηνών-Πατρών, λοιπόν, ο συνδυασμός αυτός αποδεικνύεται το απόλυτο μυοχαλαρωτικό, με το ταξίδι σε λογικές ταχύτητες να είναι απολαυστικό και το σύμπαν τεχνολογιών και ανέσεων της Mercedes να σε περιβάλλει ως ένας πολυτελής κλωβός ασφαλείας και καλώς εννοούμενης οδηγικής υπεροψίας. Σ’ αυτές τις συνθήκες, η κατανάλωση κυμαίνεται κοντά ή και κάτω από τα 10,0 l/100km, νούμερο που παίρνει την άγουσα προς τα 12 λίτρα, όταν αρχίζει η ανηφόρα και η σβέλτη οδήγηση στα λημέρια της παλιάς Εθνικής από το Αντίρριο προς το Μεσολόγγι.

Εκεί αφήνεις τα δύο πρώτα προγράμματα οδήγησης (Eco και Normal) και περνάς στις δύο πιο αλέγκρες επιλογές (Sport και Sport ), όπου ο κινητήρας ξυπνά νωρίτερα, το τιμόνι αποκτά ένα ευπρόσδεκτο βάρος, η ανάρτηση γίνεται πιο σφιχτή και το μάλλον αργό για λόγους οικονομίας και ρύπων αυτόματο κιβώτιο ξυπνά από το λήθαργο και ανεβάζει το οδηγικό volume της πανέμορφης GLC σε αρκετά υψηλότερα επίπεδα. Χάρη στο εξαιρετικό πλαίσιο που έχουμε εξάρει στη νέα C-Class, αυτή εδώ η ψηλή coupe Μercedes-Benz έχει ένα αδιαμφισβήτητο τσαγανό, όταν αποφασίσεις να πας γρήγορα, στρίβει με ακρίβεια και χωρίς δράματα, και καταπίνει τα εσάκια της ανάβασης σχεδόν σαν σπορ μοντέλο.

Το πακέτο AMG έχει τα καλά του εξασφαλίζοντας ακρίβεια και άμεση απόκριση στο input του οδηγού, όμως η ανάρτηση (διπλά ψαλίδια εμπρός, πολλαπλών συνδέσμων πίσω) γίνεται λίγο πιο «ξερή» και μονοδιάστατη, περνώντας κάμποση ένταση από το δρόμο μέσα στην καμπίνα. Μικρή ένσταση και για τα φρένα, που λόγω του συστήματος EQ Boost και της ανάκτησης ενέργειας, υπολείπονται σε αίσθηση και αμεσότητα, ιδίως στις πατημένες κατηφορικές στην Κλόκοβα και πριν τον Εύηνο.

Aπό εκεί και πέρα, στο Μεσολόγγι και τα πέριξ, η Coupe GLC ξαναγίνεται μία κυρία «υπεράνω», ευχάριστη και εύκολη στον χειρισμό, και με το δοκιμασμένο εκτός δρόμου υπόβαθρο να βρίσκεται πάντα σε κατάσταση ετοιμότητας, έστω και αν οι τρυφηλές ζάντες της AMG και τα πανάκριβα ελαστικά μάς κράτησαν μακριά από off road ακρότητες που δεν αρμόζουν ούτε σε μία GLC ούτε, βέβαια, και στην ευαίσθητη οικολογική ισορροπία της Λιμνοθάλασσας.

Ποθοι στη λίμνη 

Η νέα GLC Coupe έρχεται να συνεχίζει την εξαιρετική της πορεία στην αγορά, και να διατηρήσει τον τίτλο του πιο επιτυχημένου SUV της Mercedes-Benz από το 2008 (είτε ως GLK είτε ως GLC στη συνέχεια). Είναι ένα τυπικό προϊόν μιας εταιρείας που βρίσκεται στην καλύτερη φάση της ιστορίας της, γεμάτο μηχανολογική αυτοπεποίθηση και τεχνολογική ευρύτητα. Η έκδοση Coupe εντυπωσιάζει τους πάντες με τις γραμμές της, έστω και αν χάνει σε πρακτικότητα και χρηστικότητα (η πίσω πολεμίστρα, δεν συνηθίζεται με τίποτα!). Οι πολύ λεπτολόγοι θα εστιάσουν στο κάπως σφιχτό set-up της ανάρτησης, που κάποιες φορές κουράζει στα ελληνικά οδικά δεδομένα.

Όμως, αυτό είναι ένα τίμημα που οι αρκετοί είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για ένα αυτοκίνητο που κάθε άλλο αδιάφορο σε αφήνει όταν θελήσεις να ευχαριστηθείς και την οδήγηση εκτός από την αστική πόζα και το πολυτελές cruising. Tα σχεδόν 60 χιλιάρικα είναι πολλά, όμως η GLC Coupe «γεμίζει» τη σκηνή της κατηγορίας της όσο ελάχιστα άλλα «crossover-SUV-something» και παρασύρει το κοινό σε εκδηλώσεις αυτοκινητικής λατρείας. Ακόμα και αν στην φρεσκοβαμμένη παντόφλα «Παραβουνιώτισσα» το αυτοσχέδιο gig δίνεται μπροστά σε μόλις πέντ΄ έξι εξστασιασμένα ΙΧ και μία νταλίκα. 

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ