Η μάχη των ηλεκτρικών: Το Peugeot e-208 κόντρα στο MINI Electric

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, η ηλεκτροκίνηση δεν αποτελεί μια άγνωστη λέξη – ένας ανεξερεύνητος εξωπλανήτης στον οποίο κληθήκαμε την ύστατη στιγμή να μετοικίσουμε χωρίς να γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν και εφόσον μπορεί να φιλοξενήσει οποιαδήποτε μορφή ζωής.

H πορεία μιας μάλλον αδικημένης τεχνολογίας ήταν πάντοτε κοινή με εκείνην της αυτοκίνησης και πάρα το γεγονός ότι οι στιγμές εκείνες, όταν οι δρόμοι τους συναντήθηκαν, ήταν λιγοστές, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τους δεσμούς που ανέπτυξαν στο πέρασμα του χρόνου.

Μια πλατωνική μεν, ισχυρή δε σχέση η οποία έμελλε να τελεσφορήσει στην αυγή του 21^ου αιώνα, όταν η τεχνολογία και η θέληση να κατακτήσουμε ένα μέλλον απαλλαγμένο από τη θλιβερή εξάρτηση των ορυκτών καυσίμων έφτασαν στο απαιτούμενο στάδιο ωρίμανσης.

Ναι, η ηλεκτροκίνηση παραμένει ένα ακριβό σπορ, ιδίως για το λεηλατημένο εισόδημα των Ελλήνων, και οι σταθμοί φόρτισης στην ελληνική επικράτεια δεν ξεπερνούν σε αριθμό τους τηλεοπτικούς δέκτες σε ορεινό χωρίο των Γρεβενών τη δεκαετία του 1960. Καμία από τις παραπάνω διαπιστώσεις, βέβαια, δεν συνιστούν μια σοβαρή δικαιολογία για να γυρίσουμε την πλάτη μας στο μέλλον.

Είναι η λάμψη της νιότης που κάνει το Peugeot e-208 να τραβάει τα βλέμματα πάνω του και η πρόθεση της γαλλικής φίρμας να κινηθεί για μία ακόμα φορά πέρα από την πεπατημένη απευθύνοντας τον λόγο σε ένα προοδευτικότερο κοινό.

Μια πρόφαση για να οχυρωθούμε πίσω από την παρωχημένη φιγούρα ενός αμετανόητου petrolhead που επιχειρεί να γαντζωθεί πάνω από το ανικανοποίητο της εφηβείας του που εξακολουθεί να τον ακολουθεί.Δεν γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι για τον καθένα να αντιληφθεί τα οφέλη που προκύπτουν από την κίνηση ενός οχήματος το οποίο έχει την ικανότητα να μετατρέπει σχεδόν το 100% της ενέργειας που καταναλώνει σε έργο. Ενός αυτοκινήτου που δεν εκλύει σε τοπικό επίπεδο ρύπους και δεν παράγει θόρυβο πέρα από αυτόν που υποδεικνύει την απολύτως απαραίτητη επαφή του με την άσφαλτο.

ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Αν αυτή δεν είναι η ευκαιρία για μια νέα αρχή, τότε ποια θα μπορούσε να είναι η δύναμη που θα μπορούσε να αλλάξει τον ρου της αυτοκινητικής ιστορίας. Το μπλε Peugeot 208 με τον… χιπστεροειδή σχεδιασμό και το MINI Hatch με το αρχετυπικό στυλ είναι κάτι περισσότερο από δύο ηλεκτρικά αυτοκίνητα πόλης που βρέθηκαν στο λάθος σημείο (βλ. ελληνική αγορά) τη σωστή στιγμή. Είναι η απτή απόδειξη ότι η ηλεκτροκίνηση, παρά τις παιδικές ασθένειες και τα όποια οικονομοτεχνικά αδιέξοδα στα οποία μπορεί να οδηγεί η εξαντλητική διήθηση των επιμέρους συστατικών της, βρίσκεται ήδη ανάμεσά μας διεκδικώντας τον δικό της ζωτικό χώρο.

Είναι η λάμψη της νιότης που κάνει το Peugeot 208 να τραβάει τα βλέμματα πάνω του και η πρόθεση της γαλλικής φίρμας να κινηθεί για μία ακόμα φορά πέρα από την πεπατημένη απευθύνοντας τον λόγο σε ένα προοδευτικότερο κοινό. Μπορεί, λοιπόν, να λείπουν εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα αποκάλυπταν την τεχνολογική ιδιαιτερότητα της ηλεκτροκίνητης έκδοσης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το γαλλικό supermini θα περάσει απαρατήρητο.

Τα φώτα ημέρα τεχνολογίας LED σε σχήμα… δοντιών λιονταριού (ή και χαυλιόδοντα), η χορταστική κεντρική εισαγωγή αέρα, τα piano black διακοσμητικά θόλων της έκδοσης GT Line κερδίζουν την προσοχή σου χωρίς να απομακρύνονται από τις σχεδιαστικές συνήθειες των μέχρι σήμερα γνωστών Peugeot 208. Μιας και τα διακριτικά της ηλεκτροκίνητης έκδοσης συνωστίζονται στο πίσω τμήμα, από το οποίο απουσιάζει για τους προφανείς λόγους η απόληξη της εξάτμισης, ο πλέον ασφαλής τρόπος για να ταυτοποιήσεις την έκδοση είναι οι αεροδυναμικά βελτιστοποιημένες ζάντες αλουμινίου, η διάσταση των οποίων ξεκινά από τις 16 ίντσες.

Το βρετανικό supermini επενδύει περισσότερο στη διαχρονικότητα που του εξασφαλίζει το αρχετυπικό του γονιδίωμα και λιγότερο στον εύθραυστο ενθουσιασμό τού επιμελώς ατημέλητου νεωτερισμού.

Το παράδειγμα του MINI Electric δεν είναι πολύ διαφορετικό, παρά το γεγονός ότι οι αναφορές στο ένδοξο παρελθόν της βρετανικής φίρμας δηλώνουν και στην αμιγώς ηλεκτροκίνητη του αυτοκινήτου το παρών. Το βρετανικό supermini επενδύει περισσότερο στη διαχρονικότητα που του εξασφαλίζει το αρχετυπικό του γονιδίωμα και λιγότερο στον εύθραυστο ενθουσιασμό τού επιμελώς ατημέλητου νεωτερισμού. Όπως και στο Peugeot έτσι και στο MINI, οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που καλούνται να κάνουν τη διαφορά και να εξωτερικεύσουν την όποια καινοτομία ενός αμιγώς ηλεκτρικού συστήματος κίνησης.

Η συμπαγής κεντρική εισαγωγή αέρα με το ελάχιστο δυνατό άνοιγμα, οι ασύμμετρου σχεδιασμού ζάντες αλουμινίου των 17 ιντσών και τα διακοσμητικά στοιχεία σε κίτρινο χρώμα αναλαμβάνουν τις απαραίτητες συστάσεις χωρίς, παρ’ όλα αυτά, να θέτουν υπό αμφισβήτηση τον γνώριμο χαρακτήρα του.

Οι ακροβολισμένοι τροχοί στις τέσσερις άκρες του αμαξώματος, οι κυκλικοί προβολείς στο μπροστινό τμήμα, το σχεδόν κάθετο παρμπρίζ και το Union Jack που κοσμεί το εσωτερικό των πίσω φωτιστικών σωμάτων δεν σου δίνουν το δικαίωμα να αμφισβητήσεις ούτε την αφετηρία αλλά ούτε και τον προορισμό του αυτοκινήτου.

NO NEWS, IS GOOD NEWS

Για ένα τετράτροχο που καλείται να παντρέψει τη γήινη υπόστασή του με την… ηλεκτρική, η είδηση ότι στον θάλαμο επιβατών ελάχιστα είναι εκείνα που έχουν αλλάξει μόνον ως θετική μπορεί ερμηνευθεί. Το ούτως ή άλλως μεγαλύτερο σε διαστάσεις Peugeot e-208 αποδεικνύεται πιο γενναιόδωρο και στο εσωτερικό του.

Το MINI Electric δείχνει εγκλωβισμένο στην ιερή υποχρέωσή της βρετανικής φίρμας να διατηρήσει ανέγγιχτο το αστικό DNA ενός τετράτροχου που σημάδεψε με την παρουσία την ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.

Κυρίως για τους πίσω επιβάτες, στους οποίους αντιστοιχούν δύο επιπλέον πόρτες και ο απαραίτητος χώρος για να βολέψουν τα γόνατά τους. Στο cockpit τον πρώτο λόγο έχει ο τρισδιάστατος ψηφιακός πίνακας οργάνων, ο οποίος δεν ανήκει στην βασική έκδοση εξοπλισμού, αποτελεί, παρ’ όλα αυτά, αναπόσπαστο στοιχείο για ένα αυτοκίνητο που επιχειρεί την υπέρβαση σε όλα σχεδόν τα επίπεδα.

Ανεξάρτητα, πάντως, από τις ενδείξεις του πίνακα οργάνων -ψηφιακές ή αναλογικές-, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα χρειαστεί να θυσιάσεις κάποιες από αυτές για να επιτύχεις την ιδανική θέση οδήγησης, μιας και η φιλοσοφία του i-cockpit θέτει φυσικούς περιορισμούς οι οποίοι ανάλογα με τη σωματοδομή του οδηγού υπάρχει πιθανότητα να αγγίξουν και τα όρια του ενοχλητικού.

Αντιθέτως, η κεντρικά τοποθετημένη ψηφιακή οθόνη των πολυμέσων βρίσκεται στη σωστή θέση, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να βρεις εύκολα και γρήγορα απαντήσεις στα ερωτήματα που δημιουργεί ο χειρισμός των επιμέρους υποσυστημάτων του αυτοκινήτου. Κατά τα λοιπά, τα υλικά που ντύνουν τις επιφάνειες του εσωτερικού ενισχύουν το WOW Factor ενός αυτοκίνητου που, κακά τα ψέματα, σε προδιαθέτει θετικά πολύ πριν βρεθείς στο εσωτερικό του.

Το MINI Electric ή Cooper SE, όπως είναι η επίσημη ονομασία του, δείχνει εγκλωβισμένο στην ιερή υποχρέωση της βρετανικής φίρμας να διατηρήσει ανέγγιχτο το αστικό DNA ενός τετράτροχου που σημάδεψε με την παρουσία την ιστορία της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.

Με μήκος 3,84 μέτρα, το ηλεκτρικό ΜΙΝΙ δεν αφήνει το περιθώριο για χωροταξικές ανέσεις. Θεωρείστε δεδομένο, λοιπόν, ότι οι πίσω επιβάτες θα χρειαστεί να πραγματοποιήσουν σημαντικές υποχωρήσεις, αν και εφόσον φιλοξενηθούν στη δεύτερη σειρά καθισμάτων, ενώ τα 211 λίτρα του διαμερίσματος αποσκευών επαρκούν μόνον για τα απολύτως απαραίτητα. Σαφώς πιο αισιόδοξα μπορείς να ξεκινήσεις την ημέρα σου από το αριστερό κάθισμα του MINI Cooper SE.

O χαρακτηριστικός ήχος «εκκίνησης» του ηλεκτρικού συστήματος σε βάζει από την πρώτη στιγμή στο κλίμα, ενώ αν είσαι εξοικειωμένος με τον διάκοσμο ενός MINI, το μόνο που θα χρειαστεί να συνηθίσεις είναι ο ψηφιακός πίνακας οργάνων, ο οποίος διαθέτει ιδιότυπη θαμπάδα, στην προσπάθειά του να αντισταθμίσει την απουσία σκιάδιου και να εξασφαλίσει το ευανάγνωστο των ενδείξεών του, ακόμα και κάτω από τις πλέον αντίξοες φωτιστικές συνθήκες.

Τα ποιοτικά υλικά και η παρουσία αρκετών φυσικών διακοπτών αντισταθμίζουν τις όποιες εργονομικές ατέλειες μπορεί να εντοπίσει κανείς στο εσωτερικό του MINI Electric, οι οποίες βρίσκονται περισσότερο εκεί για να δηλώσουν την εκκεντρικότητα του αυτοκινήτου και λιγότερο για να αποτυπώσουν την αδυναμία της βρετανικής φίρμας να υιοθετήσει ορθολογικότερες λύσεις.

ΑΦΘΟΝΟ ΑΓΧΩΤΙΚΟ ΓΚΑΖΙ

Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την κίνηση των ηλεκτρικών οχημάτων στην άσφαλτο, τότε αυτό είναι το άφθονο και αβίαστο «γκάζι». Είναι η μαγική δύναμη που σε ωθεί να ανακαλύψεις μια νέα, εξίσου συναρπαστική πτυχή της αυτοκίνησης. Μια νέα πραγματικότητα στην οποία δεν χωρούν δεύτερες σκέψεις ή ενδοιασμοί. Δεν χωρούν καθυστερήσεις ή αφορισμοί. Υπάρχει, βέβαια, και το άγχος που συνδέεται με την αυτονομία και σε συντροφεύει μέχρι να εξοικειωθείς με την ιδέα ότι το μονοπάτι που καλείσαι να διανύσεις επιλέγοντας τη σήμερον ημέρα ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Στην προκειμένη περίπτωση, τα 300 πραγματικά χιλιόμετρα αυτονομίας του Peugeot e-208 δεν φαντάζουν ιδιαίτερα περιοριστικά. Σίγουρα δεν σου εξασφαλίζουν την ελευθερία κινήσεων που θα σου έδινε ένας γεμάτο ρεζερβουάρ καυσίμου και η δυνατότητα να φουλάρεις ανά πάσα στιγμή, ωστόσο, για ένα αυτοκίνητο που έχει δημιουργηθεί για να βγάζει το προς το ζην μέσα στην πόλη, τα 300 χιλιόμετρα αυτονομία με μια φόρτιση είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά.

Δεν ισχύει το ίδιο για το ηλεκτρικό MINI, μιας και η σημαντικά μικρότερη ενεργειακή χωρητικότητα των μπαταριών ιόντων λιθίου (32,6 kWh αντί των 50 kWh του e-208) συνεπάγεται ότι η απόσταση που θα καταφέρεις να διανύσεις με μια φόρτιση δεν υπερβαίνει τα 200 χιλιόμετρα.

Η διαφορά που χωρίζει τα δύο μοντέλα είναι σημαντική για να μπορέσεις να την παραβλέψεις και παραμένει σημαντική, ακόμα κι αν ορκιστείς στη ζωή (sic) του Φαραντέι ότι η χρήση τους θα είναι αυστηρώς αστική.

Με το γαλλικό supermini να έχει κερδίσει κατά κράτος τη μάχη της αυτονομίας, αλλά όχι και τον πόλεμο, μπορείς να περάσεις στο επόμενο επίπεδο. Να κρίνεις και να συγκρίνεις τον τρόπο με τον οποίο τα αυτοκίνητα πέρασαν στην αντίπερα όχθη δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης σε μια άγουρη κατά τα φαινόμενα τεχνολογία.

Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή που η αυτονομία θα αποτελεί ένα νούμερο ανάμεσα στα πολλά που θα περιγράφουν τις προδιαγραφές ενός αυτοκινήτου, η μάχη -και ο πόλεμος- θα κρίνεται από τον μαγικό αριθμό των χιλιομέτρων που μπορεί να διανύσει κανείς με μία και μοναδική φόρτιση.

Είναι η στιγμή που το MINI Electric εξαργυρώνει τις μικρότερες σε χωρητικότητα μπαταρίες και, ως εκ τούτου, το χαμηλότερο βάρος του. Είναι η στιγμή που η πιο «ψαγμένη» αρχιτεκτονική του βρετανικού μοντέλου κάνει τη διαφορά και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των όποιων ιδιαιτεροτήτων προκύπτουν από το ηλεκτρικό σύστημα κίνησης.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνον η ισχύς των 184 ίππων που δίνει τον πρώτο λόγο πίσω από το τιμόνι του MINI, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο το βρετανικό μοντέλο αντιλαμβάνεται την παρουσία του στην άσφαλτο μέσα από το πρίσμα της ηλεκτροκίνησης.

Παρά την ηλεκτρική φύση του, το σύστημα διεύθυνσης μεταφέρει αρκετή πληροφορία στα χέρια σου, το πεντάλ του φρένου συνεπικουρούμενο από τη διαδικασία ανάκτησης ενέργειας δεν σε αφήνει με την απορία, ενώ οι πολλαπλοί σύνδεσμοι του πίσω άξονα καθιστούν αποτελεσματικότερη ή, αν προτιμάτε, λιγότερο επίπονη την απόσβεση των κακοτεχνιών του οδοστρώματος.

Στο στρατόπεδο των Γάλλων, το αυξημένο κατά περίπου 300 κιλά βάρος οριοθετεί την όποια προσπάθεια υπεράσπισης του αέρινου χαρακτήρα τού 208. Οι 136 ίπποι και τα 260 Nm ροπής χαρίζουν έναν πιο ήπιο χαρακτήρα στο γαλλικό supermini, το οποίο, ωστόσο, δείχνει να ταλαιπωρείται αρκετά στην ελληνική άσφαλτο εξαιτίας και της επιλογής της Peugeot να συνδέσει τους πίσω τροχούς με έναν άκαμπτο άξονα.

Εξοικείωση απαιτεί και η λειτουργία του συστήματος πέδησης η οποία σε αποτρέπει με τον τρόπο της να κινηθείς επιθετικότερα, κάνοντας δύσκολη κάθε πρόβλεψη που μπορεί να σχετίζεται με το ακριβές σημείο ακινητοποίησης.

Μικροδιαφορές προκύπτουν και σε επίπεδο κατανάλωσης ενέργειας, με το MINI Electric να είναι ένα κλικ αποδοτικότερο, όχι όμως σε τέτοιον βαθμό που θα του επέτρεπε να καλύψει τη διαφορά σε επίπεδο χωρητικότητας μπαταριών και αυτονομίας.

ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Ας μην κρυβόμαστε. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή οπότε η αυτονομία θα αποτελεί ένα νούμερο ανάμεσα στα πολλά που θα περιγράφουν τις προδιαγραφές ενός αυτοκινήτου, η μάχη -και ο πόλεμος- θα κρίνεται από τον μαγικό αριθμό των χιλιομέτρων που μπορεί να διανύσει κανείς με μία και μοναδική φόρτιση.

Εξ αυτού ορμώμενοι, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Peugeot e-208 είναι ικανό να απαντήσει στις ανάγκες ενός λιγότερο «ειδικού» και συνειδητοποιημένου κοινού. Οι διαθέσιμοι χώροι ενός… κανονικού αυτοκινήτου, η κορυφαία για τα δεδομένα της κατηγορίας αυτονομία του και η κατά τι χαμηλότερη τιμή του, εξασφαλίζουν ένα σαφές προβάδισμα απέναντι στο MINI Electric, το οποίο, αν και διακρίνεται για τα δυναμικά χαρακτηριστικά του, δεν έχει βρει τον τρόπο με τον οποίο θα απαλλαγεί από τα χωροταξικά και όχι μόνον αδιέξοδα που η ίδια η φύση του το οδηγεί.