Η μάχη BMW M135i xDrive με τη Mercedes-AMG A35 4MATIC και η μεγάλη ανατροπή

Κάπου εκεί προς τις αρχές της νέας χιλιετίας, τόσο η BMW όσο και η Mercedes-Benz αναζητούσαν τρόπους να ξεφύγουν από το κοινό των «γκρίζων κροτάφων» και να ανοιχθούν σε μία πιο νεανική αγοραστική παλέτα. Με σπασμωδικές κινήσεις και οι δύο και με αυτοκίνητα που όλοι -και κυρίως οι ίδιες- θα ήθελαν να ξεχάσουν, τα αποτελέσματα δεν ήταν αντάξια του ονόματός τους. Η επαναστατική πρώτη A-Class και οι ανομολόγητες επαφές με τους ταράνδους λίγο έλειψαν να πάρουν στο λαιμό τους ολόκληρη τη μάρκα. Ενώ και η BMW με την πρώτη Compact (και λιγότερο τη δεύτερη) είχε φτιάξει έναν οδηγικό Φρανκεστάιν με ό,τι είχε ξεμείνει στο ράφι των ανταλλακτικών στα υπόγεια της 3άρας.

Χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα χρόνια ώστε και οι δύο να πάρουν το μάθημά τους και να επιστρέψουν: η BMW με τον πρώτο «Άσο», το 2004, και η Mercedes-Benz με την προσγείωση της A-Class στην πραγματικότητα της αγοράς αρκετά χρόνια αργότερα. Μαζί με αυτές -αλλά και λόγω της ύπαρξης του εκπληκτικού Audi S3- ήρθαν και οι σπορ βλέψεις. Η BMW έκανε τις δικές της απόπειρες, κρατώντας τις αποστάσεις από τους υπόλοιπους με την πίσω κίνηση και τα εξακύλινδρα μοτέρ, χωρίς ποτέ να μπει στη διαδικασία να υπογράψει μια καθαρόαιμη Μ1. Και από την άλλη, η Mercedes-Benz φάνηκε πιο αποφασισμένη να σπάσει τα δεσμά του συντηρητικού της παρελθόντος, δίνοντας το ΟΚ για AMG έκδοση της προηγούμενης γενιάς, την εκρηκτική Α45.

Στα αυτοκίνητα της δοκιμής μας βρισκόμαστε στην πιο πρόσφατη εκδοχή του σίριαλ, με το μαγικό γράμμα «Μ» να θέλει να κρατήσει τα κεκτημένα αμέτρητων σπουδαίων αυτοκινήτων και την, εσχάτως, πιο αποφασισμένη και πολύ πιο ανήσυχη AMG να καλείται να κάνει την υπέρβαση. Το ντέρμπυ, έστω και χωρίς τη σφραγίδα των υψηλών εργαστηρίων είναι έτοιμο και η ανατροπή μιας κυριαρχίας δεκαετιών καραδοκεί. 

Low profile 

Εμφανισιακά, και τα δύο μοντέλα κρατούν χαμηλούς τόνους σε ό,τι αφορά στις επεμβάσεις και στα αεροδυναμικά βοηθήματα. Στην BMW κάποια διαφορετικά διακοσμητικά στη μάσκα και στις εισαγωγές αέρα, μαζί με το σπόιλερ στο πίσω μέρος και τις μεγαλύτερες απολήξεις της εξάτμισης αλλά και τα ελαστικά των 19 ιντσών δίνουν στον παρατηρητικό την εντύπωση ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει εδώ. Αντίστοιχη και ακόμα πιο χαμηλών τόνων είναι η κατάσταση στην A35 4MATIC, με ελάχιστες επεμβάσεις και διακριτικές προσθετικές εδώ και εκεί. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει η δυνατότητα για… πλαστική χειρουργική με ειδικά πακέτα, όμως, νομίζουμε ότι έτσι όπως έχουν τα αυτοκίνητα που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι ίσως στην πιο σωστή εκδοχή τους.

Στο σαλόνι εντοπίζονται πάνω κάτω οι ίδιες παρεμβάσεις, με τα μπάκετ καθίσματα να κυριαρχούν και στις δύο περιπτώσεις, τόσο στις εντυπώσεις όσο και στην ουσία (λίγο πιο άνετα αυτά της Mercedes-Benz). Σε ό,τι αφορά στην εικόνα του σαλονιού η A35 έχει κάνει το παραπάνω βήμα με το MBUX κερδίζοντας αμέσως τις εντυπώσεις, ιδίως απέναντι στον ψηφιακό πίνακα οργάνων της BMW που και «φτωχός» είναι σε δυνατότητες, αλλά και όχι ό,τι πιο ελκυστικό στα γραφικά. Αντίθετα, στο MBUX υπάρχει μία υπερπληθώρα δυνατοτήτων (ιδίως στο πρόγραμμα Supersport ή στο πακέτο AMG Track Pace), κάτι που κάποιες φορές δεν είναι και τόσο πρακτικό, ιδίως όταν το νέο iDrive της BMW κερδίζει κατά κράτος σε χρηστικότητα. Μερικούς πόντους παραπάνω θα δίναμε στην BMW για την ποιότητα κατασκευής και την συναρμογή, καθώς τα υλικά της Mercedes-Benz δεν είναι τόσο ακριβά όσο δείχνουν. Στους χώρους, ο νέος «Άσος» έχει καταφέρει να ισοσκελίσει κάπως τα πράγματα και ο εξοπλισμός σε γενικές γραμμές είναι ταυτόσημος και πάντως αντίστοιχος της θέσης αλλά και της τιμής των συγκεκριμένων εκδόσεων.

Tόσο κοντά, τόσο μακριά

Σπάνια δύο αυτοκίνητα μιας συγκριτικής δοκιμής βρίσκονται τόσο κοντά στα βασικά τεχνικά τους στοιχεία, όπως αυτά τα δύο που έχουμε εδώ. Αν και δεν πρόκειται για γνήσια τέκνα των αντίστοιχων σπορ τμημάτων (του M-Division και των καθαρόαιμων AMG με τους χειροποίητους και υπογεγραμμένους κινητήρες), στην πράξη δανείζονται αρκετά στοιχεία από την αύρα τους και μπόλικη σπορ τεχνολογία.

H ΒΜW αφήνει στην άκρη τους εξακύλινδρους, και για την κορύφωση -προς το παρόν- του νέου «Άσου» επιλέγει τους τέσσερις κυλίνδρους με απόδοση στους 306 PS και ροπή στα 450 Nm, καθιστώντας τον τον ισχυρότερο τετρακύλινδρο παραγωγής στην ιστορία της εταιρείας.

Υπάρχουν αρκετές επεμβάσεις στο εσωτερικό του με ενισχύσεις στο στρόφαλο, νέα πιστόνια με διαφορετική σχέση συμπίεσης, καινούργια έμβολα και μπιέλες και μεγαλύτερα ρουλεμάν. Η τουρμπίνα είναι μεγαλύτερης διαμέτρου και ενσωματώνει ένα νέο σύστημα διαχείρισης των καυσαερίων που μπορεί να διαχειριστεί θερμοκρασίες έως και 1.025 βαθμών Κελσίου. Τα injections είναι καινούργια για ψεκασμό περισσότερου καυσίμου στον θάλαμο, ενώ αλλαγές έχουν γίνει και στο σύστημα ψύξης, με ξεχωριστό ψυγείο λαδιού και δύο έξτρα ψυγεία στους θόλους των τροχών για την ψύξη του κινητήρα. Η μετάδοση της κίνησης γίνεται στους τέσσερις τροχούς μέσω του συστήματος xDrive, με διαφορικό Torsen και δυνατότητα μεταφοράς της ροπής έως και 50-50 στους δύο άξονες, ενώ ως κιβώτιο έχει επιλεγεί το 8τάχυτο Steptronic. Τέλος, τα φρένα είναι αναβαθμισμένα, με μεγαλύτερους αεριζόμενους δίσκους εμπρός πίσω και τετραπίστονες δαγκάνες εμπρός.

Απέναντί της, η A35 έχει να παρατάξει ακριβώς τον ίδιο αριθμό ίππων, 306, για την ακρίβεια, και λίγο χαμηλότερη ροπή, στα 400 Nm, η οποία μάλιστα αποδίδεται σε αρκετά υψηλότερες rpm. Και εδώ η τετρακύλινδρη διάταξη είναι η βασική αρχιτεκτονική, όντας, μάλιστα, αυτή που μάλλον θα επικρατήσει στις μικρές καθαρόαιμες AMG τα επόμενα χρόνια, καθώς όπως ακούγεται, θα καταργηθούν τα μεγαλύτερα μοτέρ. Μπορεί ο συγκεκριμένος κινητήρας Μ 260 να είναι της σειράς, δεν παύει όμως να είναι ιδιαίτερα προσεγμένος στις λεπτομέρειές του, με twin scroll turbo για καλύτερη απόκριση στις χαμηλομεσαίες rpm, σύστημα «Camtronic» για τον έλεγχο του βυθίσματος των βαλβίδων και αρκετές επεμβάσεις στο σύστημα ψύξης για καλύτερη απαγωγή της θερμότητας. Ενισχύσεις υπάρχουν και εδώ σε διάφορα σημεία, στο εσωτερικό του κινητήρα, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή αξιοπιστία και αντοχή.

Η κίνηση μεταδίδεται και εδώ στους τέσσερις τροχούς μέσω ενός πολύδισκου συμπλέκτη που βρίσκεται στον πίσω άξονα ο οποίος συνδυάζεται με το αυτόματο κιβώτιο AMG DCT-7G διπλού συμπλέκτη. Και στην περίπτωση της A35 τα φρένα είναι αεριζόμενοι δίσκοι εμπρός και πίσω, με τετραπίστονες τις εμπρός δαγκάνες. Από εκεί και πέρα, και στα δύο αυτοκίνητα εντοπίζονται ενισχύσεις στο αμάξωμα (κυρίως στο εμπρός μέρος), ώστε να αντέξουν στις αυξημένες απαιτήσεις ακαμψίας αυτών των εκδόσεων, ενώ αρκετές διαφορές υπάρχουν στις αναρτήσεις, ιδίως στο πίσω μέρος, όπου η BMW έχει μία πιο σοφιστικέ διάταξη 5 συνδέσμων και δυνατότητα ρυθμιζόμενων αμορτισέρ, τη στιγμή που η Mercedes-Benz επιλέγει μια πιο hardcore λύση, με 4 συνδέσμους αλλά και με στερέωση του υποπλαισίου της ανάρτησης πάνω στο αμάξωμα για μεγαλύτερη ακρίβεια στην σπορ οδήγηση. Κάτι που, όπως θα δούμε πιο κάτω, δίνει το πρώτο και πιο καθαρό στίγμα διαφοράς μεταξύ των δύο αυτοκινήτων, όταν αφήσει κανείς τις τεχνικές αναλύσεις-συγκρίσεις και μπει στο ζητούμενο, την οδήγηση.

Η ώρα της αλήθειας

Με βάση τα προαναφερθέντα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις σχεδόν πανομοιότυπες λύσεις που έχουν επιλεγεί, η αλήθεια είναι ότι δύσκολα κάποιος μπορεί να πιστέψει πόσο μεγάλη διαφορά έχουν τα δύο αυτοκίνητα στον οδηγικό τους χαρακτήρα. Και αυτό φαίνεται από την πρώτη εκκίνηση των κινητήρων, με τον τετρακύλινδρο της BMW να ξεκόβει κάθε επαφή με τις εξακύλινδρες ρίζες του όντας ένα αδιάφορο σε ήχο μοτέρ, όταν ακριβώς δίπλα, στο πρώτο άγγιγμα του γκαζιού τής A35, είναι σαν να πατάς το πόδι κάποιου, με τα κλαπέτα στις εξατμίσεις και το μεταλλικό κροτάλισμα να σε γεμίζουν ενθουσιασμό και αγωνία πριν καν αφήσεις το πάρκινγκ.

Αυτό το μοτίβο είναι και το κυρίαρχο στη γενικότερη παρουσία των αυτοκινήτων όταν αρχίσουν να κινούνται. Στην BMW, θα εκτιμήσεις την εξαιρετική για την κατηγορία άνεση και τον τρόπο που «στρογγυλεύει» τις ανωμαλίες των δρόμων, την ίδια στιγμή που μέσα στην A35 θα νιώσεις το παραμικρό εξόγκωμα της ασφάλτου, με την πίσω ανάρτηση να είναι έως και κουραστική σε δρόμους με τα μπαλώματα της ελληνικής κατασκευαστικής αντίληψης. Αυτή είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική διαφορά των δύο μοντέλων, η οποία δείχνει και τις αποστάσεις στην φιλοσοφία κατασκευής τους, όχι μόνον ως προς το οδηγικό ζητούμενο αλλά και ως προς το κοινό που απευθύνονται.

Μία δεύτερη εξίσου σημαντική διαφορά είναι η απόδοση των συνόλων κινητήρα-κιβωτίου-μετάδοσης. Ο τετρακύλινδρος της BMW πλεονεκτεί κυρίως στην απόδοσή του στις μεσαίες rpm, όπου έχει γεμάτο τράβηγμα χάρη και στην κλιμάκωση του κιβωτίου. Απέναντί του, ο κινητήρας της Mercedes-Benz θυμίζει ένα πιο old school σύνολο, με εμφανή την διάθεση να κινηθεί ψηλά, με ένα μικρό αλλά υπαρκτό turbo lag στις χαμηλές. Όμως, ως χαρακτήρας υπερέχει κατά κράτος της BMW, όχι μόνο λόγω του αληθινού και όχι τεχνητού ήχου των εξατμίσεων, αλλά και με μια γενικότερη αίσθηση ενός πιο ζωντανού και με περισσότερο σπορ χαρακτήρα κινητήρα. Κάτι που, παραδόξως, και κόντρα στην αίσθηση που έχεις οδηγώντας, ανταποκρίνεται και στις τιμές των ρεπρίζ που πήραμε στις μετρήσεις.

Στα θετικά εντάσσεται και ο συνδυασμός του κινητήρα με το διπλοσύμπλεκτο κιβώτιο, που αν και δεν μας ενθουσιάζει στις μικρές εκδόσεις, εδώ χάρη στις επεμβάσεις της AMG τονίζει ακόμα περισσότερο τον εκρηκτικό χαρακτήρα του μοτέρ. Και μάλιστα με κάποιες εντυπωσιακές καρφωτές «κλωτσιές» στις αλλαγές στα sport προγράμματα που σε κάνουν να νιώθεις σαν σε καθαρόαιμο σπορ πίστας. Το 8άρι της BMW είναι και αυτό μία εξαιρετική περίπτωση κιβωτίου, όμως, στη συγκεκριμένη περίσταση, είναι φορές που θέλεις κάτι πιο άμεσο στα κατεβάσματα ταχυτήτων, ακόμα και στις σπορ ρυθμίσεις.

Υπάρχουν τα paddles, βέβαια, για τις ώρες που θα χρειαστούν (όπως και στην Α35), όμως σε σύγκριση με την AMG το σύνολο κινητήρα-κιβωτίου δείχνει λιγότερο σπορτίφ. Όσο για την κατανάλωση, οτιδήποτε κάτω από 10,0 l/100 km θα μπορούσε να θεωρηθεί προσωπική επιτυχία του οδηγού και στα δύο αυτοκίνητα, με την BMW να είναι ελαφρά πιο οικονομική, ό,τι και να σημαίνει αυτό στις περιοχές των 12-13 l/100 km που συνήθως θα κινηθεί κανείς με αυτά τα αυτοκίνητα.

Στον αυτοκινητόδρομο, και γενικότερα σε πιο χαλαρές μετακινήσεις, η BMW έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι. Η άνετη (τηρουμένων των αναλογιών) ανάρτηση δεν θα κουράσει στο μεγάλο ταξίδι στον αυτοκινητόδρομο, ο κινητήρας είναι ήσυχος και πολιτισμένος, το Steptronic «βούτυρο» στις αλλαγές του και η γενικότερη αύρα του σαλονιού δημιουργεί την εντύπωση ενός συμπαγούς GT ικανού να ταξιδεύει με ασφάλεια και σιγουριά για πολλές ώρες.

Η A35 είναι ένα σκαλί κάτω σ’ αυτήν τη διαδικασία, με την ανάρτηση να διαβάζει πιο έντονα το δρόμο και τον κινητήρα να κάνει εμφανές ότι ασφυκτιά σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Δεν πρόκειται για κάποια μεγάλη διαφορά, όμως η M135i είναι σίγουρα πιο ευχάριστη και χωρίς αμφιβολία θα κολακέψει περισσότερο το αγοραστικό κριτήριο του οδηγού της. Ωστόσο, όταν περάσεις και τα τελευταία διόδια και αρχίσουν οι στροφές, οι ρόλοι αντιστρέφονται.

Η σκληρή μέχρι τότε ανάρτηση μετατρέπεται άμεσα σε στρατηγικό πλεονέκτημα, μετατρέποντας τη μέχρι τότε κουραστική A35 σε μία ενδοφλέβια ένεση οδηγικής απόλαυσης. Είναι πραγματικά μοναδικός ο τρόπος που η Α35 υπακούει σε ό,τι της ζητήσεις, με ένα εξαιρετικό σε αίσθηση και πολύ γρήγορο τιμόνι (ελαφρύ, αλλά ακέραιο και πληθωρικό στην πληροφόρησή του) και με το σοφά ενισχυμένο πλαίσιο να σου επιτρέπει κάθε είδους παιχνίδια.Έχοντάς την απολαύσει στο… Allu Fun Park οδικό δίκτυο της Εύβοιας θυμηθήκαμε και πάλι τον μοναδικό τρόπο που έχει αυτή η Mercedes-Benz να σε παρασέρνει στο δικό της ρυθμό, στρίβοντας όπως εσύ θέλεις, είτε κρατώντας πεισματικά τη γραμμή της μέχρι σχεδόν να ξύσει τη ζάντα στην άσφαλτο είτε αρχίζοντας τα παιχνίδια με το πίσω μέρος, πάντα ελεγχόμενα και μόνιμα με μία μοναδική αίσθηση λελογισμένου ρίσκου. Εξαιρετικός ο κινητήρας, σε πορώνει με τον ήχο και το λυσσασμένο τράβηγμά του ψηλά, κορυφαίο το κιβώτιο (ιδίως στο πρόγραμμα «sport ») και εξαιρετικά τα φρένα που δείχνουν να αντέχουν αγωνιστική κατάβαση επιπέδου γκρουπ Ν. 

Σ’ αυτήν τη διαδικασία, η Μ135i μοιάζει να παρακολουθεί αρκετά πιο ψύχραιμη και λιγότερο συμμετοχική. Το τιμόνι της είναι βαρύ και χειρουργικό όπως αυτό ακριβώς που περιμένεις από μία γρήγορη BMW (βαραίνει περισσότερο και χωρίς λόγο στα σπορ προγράμματα), το πλαίσιο μοιάζει και είναι πιο στιβαρό από της A35, ενώ και ο κινητήρας με την πιο γεμάτη απόδοση στις χαμηλές rpm θα σε παρασύρει σε ένα ρυθμό εξίσου σβέλτο, αλλά χωρίς υπερβολές και εντάσεις. Το μυστικό εδώ είναι να πιστέψεις στο ακλόνητο εμπρός μέρος, να αφήσεις το ηλεκτρονικό μπλοκέ να σε κρατήσει σαν βεντούζα στην τροχιά, και να βγεις τέρμα γκάζι από το apex, έτοιμος και χαλαρός για την επόμενη στροφή.

Ο γρήγορος «Άσος» είναι ένα πιο χαλαρό στην προσέγγισή του σπορ hatchback και πιο εύκολο για τον μέσο χρήστη να πάει απίστευτα γρήγορα χάρη και στα πολύπλοκα ηλεκτρονικά του. Του λείπουν, όμως, κάποια στοιχεία, όπως η αμεσότητα στο κιβώτιο ή στα φρένα, τα οποία υστέρησαν κάπως στις μετρήσεις μας, κάτι που μάλλον θα πρέπει να πιστώσουμε σε κάποιο βαθμό και στην επιλογή των ελαστικών. Για όσους έζησαν (κυριολεκτικά και μεταφορικά…) τη δύσκολη και απροσάρμοστη M140i, λείπει και εκείνη η εξακύλινδρη ταραχή και το θεϊκό τιμόνι χωρίς την υποψία torque steering αυτής εδώ της γενιάς (σημεία των μπροστοκίνητων καιρών…). Μα, πάνω απ’ όλα, λείπει αυτή η ζαμανφού τρέλα της A35 που σε κάνει αμέσως δικό της και δεν σε αφήνει να ησυχάσεις.

Με λίγα λόγια: Η BMW είναι απίστευτα γρήγορη και αποτελεσματική αλλά πιο μονοδιάστατη και χωρίς όρεξη να συνομιλήσει με το θυμικό του οδηγού της. Η AMG, από την άλλη, είναι και αυτή κολασμένα γρήγορη, όμως θα σε αφήσει να παίξεις μαζί της, να φλερτάρεις με τις γραμμές, θα σε εξιτάρει με τον ήχο και τη  μηχανολογική της ένταση και στο τέλος της ημέρας θα σε έχει γεμίσει εμπειρίες και χαμόγελα.

Η μεγάλη ανατροπή

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει χωρίς περιστροφές ότι το αυτοκίνητο που μας πήρε τα μυαλά και το τρόπαιο του συγκριτικού είναι η A35 4MATIC. Και μάλιστα με τέτοια διαφορά που δύσκολα θυμόμαστε σε συνάντηση μεταξύ αντίστοιχης τάξης σπορ μοντέλων των δύο εταιρειών. Αυτό δεν σημαίνει ότι η M135i δεν έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και ένα κοινό που θα τα εκτιμήσει.

Πιο άνετη και cool στην καθημερινή χρήση, θα βάλει το κεφάλι κάτω και θα κινηθεί διαβολεμένα γρήγορα, με ευκολία και χωρίς περιττά δράματα. Κάτι τέτοιο, όμως, κάνουν πολλά ακόμα super hatchbacks της premium συνομοταξίας (να θυμηθούμε απλώς τα διόλου αμελητέα Golf R και Audi S3) και, εν πάση περιπτώσει, αυτό που περιμένεις πάντα από μία BMW είναι να διαφέρει από το συρμό. Πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχει, έστω και τύποις, η εμπλοκή του M-Division και λίγο πιο πάνω θα βρεις το πραγματικό διαμάντι στην τωρινή γκάμα της εταιρείας, την M2 Competition.

Είναι προφανές ότι η αλλαγή φιλοσοφίας στον «Άσο» αν και επιτυχημένη στα απλά μοντέλα (όπου στο συγκριτικό μας κέρδισε έστω και με βραχεία κεφαλή την αντίστοιχη A-Class), σ’ αυτά εδώ τα σπορ χωράφια δείχνει να έχει προβλήματα ταυτότητας και μία μηχανολογική εσωστρέφεια που δεν αρμόζει στην περίσταση.

Αντίθετα, και εδώ είναι η μεγάλη ανατροπή, η A35 είναι ένα αυτοκίνητο που κραυγάζει την εξωστρέφειά του. Αν ούτε και αυτή δεν είναι γνήσιο τέκνο των εργαστηρίων της AMG, στην πράξη είναι μία έκρηξη αδρεναλίνης και οδηγικής υπερέντασης. Είναι σκληρή, είναι κουραστική, χρειάζεται να της δοθείς ψυχή τε και σώματι.

Αυτό, όμως, που θα πάρεις πίσω θα είναι ένα διαρκές χαμόγελο και κάποιοι σφυγμοί της καρδιάς παραπάνω από εκείνους που σε κάνουν να αισθάνεσαι ζωντανός και γεμάτος εμπειρίες. Απέναντι στον απελευθερωμένο ροκ χαρακτήρα της, ο γρήγορος «Άσος» μοιάζει με μια συναυλία έντεχνου: Θα βρεις στιγμές συγκίνησης στο τιμόνι του, όμως όλο το fun βρίσκεται στην πλευρά της A35. Και αν έχεις δώσει περί τα 60 χιλιάρικα για να αποκτήσεις ένα τέτοιο σπορ αυτοκίνητο, μάλλον προς τα «κακά κορίτσια» κοιτάζεις και όχι για μία σοβαρή σχέση.

Όπως και να έχει, πάντως, η ουσία είναι ότι δύο και πλέον δεκαετίες μετά από τις πιρουέτες μπροστά τους εικονικούς ταράνδους, είναι ίσως η πρώτη φορά που μία γρήγορη Mercedes-Benz κερδίζει στα ίσια και παλληκαρήσια μια γρήγορη BMW. Μεγάλη η ανατροπή για όσους έχουν παρακολουθήσει τη μέχρι τώρα κόντρα μεταξύ Μ-Division και AMG. Και στον ορίζοντα υπάρχει αυτή η μηχανολογική «ψυχοπάθεια» της A45. O Θεός να βάλει το χέρι του!

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ