«Το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν», λέει ένα χαριτωμένο ευφυολόγημα. Όμως, καμία άλλη φράση δεν θα μπορούσε να περιγράψει με μεγαλύτερη ακρίβεια την κατάσταση που επικρατεί στην αυτοκινητοβιομηχανία αυτή την εποχή και τις δυσκολίες που έχει κάποιος να προβλέψει τι θα γίνει όχι σε ορίζοντα δεκαετίας αλλά ακόμα και σε έναν χρόνο από τώρα. Οι αλλαγές που συντελούνται είναι οι πιο ριζικές που έχουν συμβεί σε ολόκληρη την ιστορία της αυτοκίνησης και είμαστε τυχεροί που συμμετέχουμε σε όλον αυτό τον δημιουργικό οίστρο.
Η είσοδος των ψηφιακών τεχνολογιών, η Τεχνητή Νοημοσύνη, η εκρηκτική εξάπλωση της ηλεκτροκίνησης, τα νέα υλικά, οι νέες ιδέες για την κινητικότητα που έρχονται από παντού, έχουν φέρει το αυτοκίνητο σε μία εποχή πραγματικής Αναγέννησης. Πού θα οδηγήσει όλος αυτό το απίστευτο roller coaster δημιουργίας και νεωτερικότητας; Κανείς δεν μπορεί να κάνει κάποια ασφαλή πρόβλεψη.
Πριν 10 χρόνια, το αντίστοιχο αφιέρωμα του Car and Driver έμοιαζε αρκετά πιο εύκολο, όμως το αναπάντεχο dieselgate ανέτρεψε τα πάντα. Στις γραμμές που ακολουθούν ρίχνουμε και εμείς στον ωκεανό του μέλλοντος το δικό μας σημείωμα σφραγισμένο μέσα στο μπουκάλι της τριακονταετίας του περιοδικού. Ας ελπίσουμε όταν θα το ανοίξουμε στο εορταστικό τεύχος των 40 ετών, να μην έχουμε πέσει πολύ έξω. Όχι πως θα γλιτώσουμε από την ατάραχη αδιαφορία του μέλλοντος για τη ματαιότητα των ανθρώπινων προβλέψεων. Τουλάχιστον, ας πορευτούμε δίπλα του, παρόντες και ακμαίοι, για να το απολαύσουμε.
1. Φως, εξυπνότερο φως!
Αν κάτι θα κάνει σίγουρα η νέα δεκαετία στα αυτοκίνητα, είναι να τους αλλάξει τα… φώτα! Και αυτό όχι μόνο σχεδιαστικά, αλλά και σε ό,τι αφορά την τεχνολογία και τις δυνατότητές τους. Η έλευση της ηλεκτροκίνησης αφήνει πολλά περισσότερα περιθώρια για αισθητικές υπερβάσεις, όπως, άλλωστε, θα συμβεί και με το υπόλοιπο αμάξωμα. Ο μόνος περιορισμός στη φαντασία των σχεδιαστών είναι οι κανονισμοί που πρέπει να τηρούνται και ο βασικός προορισμός των φωτιστικών σωμάτων: όχι μόνο να βλέπεις αλλά και να σε βλέπουν. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει η τεχνολογία να κάνει πράξη την πιο τρελή φωτιστική φαντασίωση του σχεδιαστή και την προσπάθεια της εταιρείας να διαφοροποιηθεί. Η εξάπλωση της τεχνολογίας των LED λαμπτήρων θα δώσει νέα ώθηση, τόσο στο σχεδιαστικό κομμάτι όσο και στο θέμα των δυνατοτήτων. Δυνατότητες που ξεπερνούν την απλή λειτουργία του φωτισμού του δρόμου και ανοίγονται σε άλλους τομείς, όπως, για παράδειγμα, της προβολής σημάτων ή μηνυμάτων στο οδόστρωμα. Το σύστημα Digital Light της Mercedes είναι μια πρώτη τέτοια προσπάθεια που θα γενικευθεί στο μέλλον. Πρόκειται για ένα έξυπνο σύστημα από 100 ανεξάρτητα LED, τα οποία ελέγχονται από το κεντρικό σύστημα του οχήματος.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιλεγεί ακριβώς το σημείο που είναι απαραίτητο να φωτιστεί ο δρόμος εμπρός (ένας πεζός, τα σήματα κυκλοφορίας, ένα σταματημένο αυτοκίνητο) και να μην πηγαίνει καθόλου φως στο απέναντι όχημα. Το σύστημα έχει και άλλες δυνατότητες, όπως η προβολή σε ανάλυση της τάξης των 2 Megapixels χρήσιμων πληροφοριών για τον οδηγό πάνω στην άσφαλτο, όπως, για παράδειγμα, το αν ακολουθεί δρόμος με πάγο, αν γίνονται έργα μπροστά κ.λπ. Θα μπορεί, επίσης, να στέλνει μηνύματα και στους άλλους οδηγούς ή και στους πεζούς, ακόμα και να… φλερτάρει με γραπτά μηνύματα, όπως δείχνει ένα χαριτωμένο video της Mercedes σχετικά με αυτή την τεχνολογία. Aντίστοιχες τεχνολογίες εξελίσσουν και άλλες εταιρείες (BMW, Audi, Lexus), ενώ μέσα στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας θα γίνει το επόμενο βήμα: η επικοινωνία μεταξύ των αυτοκινήτων και στο επίπεδο της λειτουργίας των φωτιστικών σωμάτων.
Οι μεγάλες βάσεις δεδομένων που θα δημιουργηθούν για την αυτόνομη οδήγηση και οι δεκάδες σένσορες που θα καλύψουν κάθε γωνιά του αυτοκινήτου θα κάνουν τα φώτα ένα «ενεργό» κομμάτι του αυτοκινήτου, πολύ πιο έξυπνο και αποτελεσματικό από τη «μικρή-μεγάλη σκάλα» που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Και, όπως φαίνεται, έρχεται η ώρα να ξεχάσουμε τις παλιές ωραίες εποχές, με το παίξιμο των φώτων στον απέναντι που έρχεται αμέριμνος με τη μεγάλη σκάλα ξεχασμένη να τυφλώνει όλους τούς απέναντι…
2. Η πανάκριβη ελαφρότητα του μέλλοντος
Αν και οι μπαταρίες γίνονται διαρκώς μικρότερες και ελαφρύτερες, πάντα θα είναι ένας… επιβαρυντικός παράγοντας στην δομή του αυτοκινήτου, αλλά και στην κατανάλωσή του. Οι εταιρείες φαίνονται αποφασισμένες να δουν πιο σοβαρά το θέμα των ελαφρών υλικών στην κατασκευή των ηλεκτρικών τους μοντέλων. Eδώ κάνουν την είσοδό τους υλικά όπως το carbon fiber, το οποίο θα συναντάται όλο και πιο συχνά σε αυτοκίνητα στο μέλλον, αν και η τιμή του είναι απαγορευτική για ευρείας κλίμακας αυτοκίνητα. Υπάρχει και το μαγνήσιο το οποίο είναι και αυτό γνωστό ως υλικό και εξίσου ακριβό. Πάντως, μία αμερικάνικη εταιρεία, ονόματι Alite δημιούργησε ένα νέο κράμα, το Super Magnesium βελτιώνοντας σημαντικά τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα τόσο σε σχέση με το αλουμίνιο (ελαφρύτερο και πιο άκαμπτο) ή το carbon fiber (φθηνότερο έως και 50%). Το νέο αυτό μέταλλο μπορεί να κατεργαστεί με πολλούς νέους τρόπους, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολύ περισσότερα τμήματα του αυτοκινήτου, από συνδέσμους της ανάρτησης μέχρι ολόκληρα τμήματα του αμαξώματος. Τα πρώτα δείγματα του Super Magnesium βρίσκονται ήδη στα χέρια των αυτοκινητοβιομηχανιών, όμως μέχρι να δοκιμαστεί, είναι σίγουρο ότι δεν θα το δούμε σε αυτοκίνητο παραγωγής πριν το τέλος του 2020.
3. Ελαστικά: Η λύση έρχεται από τα… ραδίκια
Μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω (κυριολεκτικά!) στα αυτοκίνητα, όμως αυτό που σίγουρα δεν θα αλλάξει είναι ότι πάντα θα είναι απαραίτητο αυτό το στρογγυλό πράγμα που το κρατά σε επαφή με το έδαφος. Όμως, και τα ελαστικά της επόμενης δεκαετίας θα μπουν και αυτά στη νέα εποχή και από «χαζά» αντικείμενα από καουτσούκ θα γίνουν και αυτά κέντρα πληροφοριών για το αυτοκίνητο. Και μάλιστα, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, την άσφαλτο. Ήδη αρκετές εταιρείες έχουν έτοιμη τη νέα εποχή με τους σένσορες μέσα στα ελαστικά να επικοινωνούν με την κεντρική μονάδα ελέγχου του αυτοκινήτου, παρέχοντας πολύ περισσότερες πληροφορίες πέρα από την πίεση του αέρα. To επόμενο στάδιο που θα έρθει στα μέσα της δεκαετίας θα είναι τα ελαστικά χωρίς θάλαμο αέρα, όπως το Uptis της Michelin. Τα ελαστικά αυτά δεν θα έχουν κλαταρίσματα, θα προσαρμόζονται στην κατάσταση του εκάστοτε οδοστρώματος και θα γλιτώσουν τον πλανήτη από αρκετά από τα 200 εκατομμύρια ελαστικά που αποσύρονται κάθε χρόνο. Ένας άλλος στόχος της βιομηχανίας των ελαστικών είναι να αντικαταστήσουν το καουτσούκ που τόσα προβλήματα έχει στην ανακύκλωσή του (στον πολύ μικρό, αναλογικά, βαθμό που γίνεται) με άλλα πιο οικολογικά υλικά. Η Continental εργάζεται πάνω σε ένα υλικό με την ονομασία Taraxagum, το οποίο θα κατασκευάζεται από πάνω από 1.200 φυτά με κυρίαρχα τα ρώσικα ραδίκια, και σύμφωνα με υπολογισμούς θα είναι έτοιμο για εμπορική παρουσίαση πριν το τέλος της δεκαετίας.
Άλλες εξελίξεις αφορούν στην ενσωμάτωση μέσα στο ελαστικό ειδικών διατάξεων οι οποίες θα συνεισφέρουν και αυτές στη φόρτιση των μπαταριών. Ενώ δεν λείπουν και οι ακραίες λύσεις για το πολύ μακρινό μέλλον, με πιο χαρακτηριστική το Goodyear 360 Urban. Εδώ μιλάμε πλέον για την ανακάλυψη εκ νέου του τροχού, που δεν είναι πια στρογγυλός αλλά σφαιρικός και εφοδιασμένος με Αrtificial Intelligence, αποτελώντας ουσιαστικά έναν «εγκέφαλο» επικοινωνίας με το αυτοκίνητο και το δρόμο. Χάρη στα προχωρημένα ηλεκτρονικά συστήματα, το «λάστιχο» αυτό μπορεί να αλλάζει σχήματα, να προσαρμόζεται στο δρόμο, να επικοινωνεί με άλλα αυτοκίνητα για την κατάσταση του οδοστρώματος, να αλλάζει πέλμα ανάλογα με τη χρήση και τον τρόπο οδήγησης, να επισκευάζει μόνο του τις βλάβες στην επιφάνειά του, να προβλέπει πότε χρειάζεται σέρβις και πάει λέγοντας. Το σφαιρικό του σχήμα, επίσης, του επιτρέπει να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, κάτι που το κάνει αρκετά ελκυστικό για τα αυτοκίνητα αυτόνομης οδήγησης και ιδιαίτερα αποτελεσματικό για το παρκάρισμα μέσα στο στενό πλαίσιο μιας πόλης.
4. Βάλτε τα φρένα στην πρίζα
Έχοντας «εξηλεκτρίσει» το μεγαλύτερο μέρος του αυτοκινήτου, ήρθε η ώρα και για το σύστημα πέδησης να περάσει στη νέα εποχή. Τα συστήματα αυτά έχουν ήδη εφαρμογή σε κάποια μοντέλα, κυρίως EV, όμως στο μέλλον η χρήση τους θα εξαπλωθεί και σίγουρα θα κυριαρχήσει. Τα Brake-By-Wire συστήματα μειώνουν το βάρος, έχουν πιο γρήγορη διαχείριση της πέδησης, ενώ προσφέρουν και μεγαλύτερη ευελιξία στις ρυθμίσεις τους. Η Brembo στα νέα της συστήματα που εξελίσσει υποστηρίζει ότι έχει μειώσει το χρόνο αντίδρασης του συστήματος στα 100 milliseconds από τα 500 milliseconds των κλασικών φρένων. Επιδόσεις σαν και αυτές είναι χρήσιμες για τα συστήματα αυτόνομης οδήγησης, ενώ, παράλληλα, επιτρέπουν και τη μείωση του χρόνου που χρειάζεται μία εταιρεία για να εξελίξει το σύστημα των φρένων του οχήματός της σε λίγες εβδομάδες από τους μήνες που ήταν μέχρι τώρα. Καθώς αυτά τα συστήματα θα εξελίσσονται, θα δίνουν την ευχέρεια στους μηχανικούς να ρυθμίζουν την αίσθηση του πεντάλ και την απόκρισή του, η οποία θα βασίζεται στα οδηγικά προφίλ που έχουν επιλεγεί και για το υπόλοιπο set-up του αυτοκινήτου. Το σύστημα βασίζεται στην αποστολή ηλεκτρικών σημάτων σε μία βαλβίδα, η οποία σπρώχνει το υγρό του υδραυλικού συστήματος προς τις δαγκάνες.
5. Ποιός πήρε το τηλεκοντρόλ;
Το βλέπουμε ήδη από σήμερα, με αυτοκίνητα παραγωγής όπως η Porsche Taycan να εξαπλώνουν τις οθόνες και σε μέρη που μέχρι σήμερα δεν είχαν θέση (μπροστά από τον συνοδηγό). Το βλέπουμε στα πρωτότυπα των εκθέσεων, όπου ολόκληρο το εμπρός τμήμα του ταμπλό έχει δώσει τη θέση του σε μία τεράστια οθόνη, όπως το κινέζικο Byton με τις 48 χορταστικές ίντσες του. Οι οθόνες θα καλύψουν σχεδόν κάθε επιφάνεια του αυτοκινήτου μέσα στη δεκαετία που έρχεται. Και όχι μόνον. Οι γυάλινες επιφάνειες θα γίνουν και αυτές επιφάνειες για την προβολή δεδομένων, εικόνων, επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Έναν εικονικό έξω κόσμο, και όχι τον πραγματικό, αφού θα μπορείς να επιλέγεις ως screeshot την 5η Λεωφόρο, την ίδια στιγμή που είσαι μποτιλιαρισμένος στη Φορμίωνος. Οι επιφάνειες αυτές θα είναι touch sensitive, κάθε επιβάτης θα μπορεί να επιλέγει τη δική του διασκέδαση, το δικό του κανάλι επικοινωνίας.
6. Η ζωή πατίνι
Στα αγγλικά ονομάζεται «Micromobility» και αφορά στις δυνατότητες που θα έρθουν μέσα στα επόμενα χρόνια για μετακινήσεις μέσα στην πόλη με διάφορα «οχήματα» μικρών διαστάσεων και ευέλικτων ικανοτήτων. Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας για να μπει κάποιο νέο «όχημα» σ’ αυτή την κατηγορία, αν και μία τυπική διάκριση είναι το όριο του βάρους κάτω από τα 500 κιλά και η αυτονομία των 20 χιλιομέτρων. Τα πρώτα σημάδια τα βλέπουμε ήδη γύρω μας, ακόμα και στην Αθήνα, με τα ηλεκτρικά πατίνια να έχουν κατακλύσει τους δρόμους. Το μέλλον των αστικών μετακινήσεων τους ανήκει, καθώς οι νέες γενιές βρίσκουν σ’ αυτές τη λύση για τις βόλτες τους στην πόλη, ακολουθώντας και το οικολογικό trend που δεν εκφράζεται από την κατοχή ενός αυτοκινήτου (ακόμα και ηλεκτρικού). Στη δεκαετία που έρχεται, αυτές οι ιδέες μετακίνησης θα πληθύνουν, θα γίνουν πιο σύνθετες, και θα αποκτήσουν και στοιχεία αυτόνομης οδήγησης, όπως το Toyota i-Road.
Ενώ και εταιρείες, όπως η Uber, έχουν ανακοινώσει τη δημιουργία δικών τους εταιρειών κατασκευής οχημάτων «μικρο-κινητικότητας» με δικούς της σταθμούς φόρτισης. Όλα αυτά τα νέα εργαλεία διαχείρισης της μετακίνησης μέσα στην πόλη δημιουργούν ένα εντελώς νέο τοπίο, απαλλάσσοντας τους δρόμους από τον κυκλοφοριακό φόρτο. Ενώ, παράλληλα, μπορούν να είναι και εξαιρετικές πλατφόρμες μετάδοσης πληροφοριών για την κυκλοφορία στην πόλη, διευκολύνοντας έτσι και τους άλλους οδηγούς προειδοποιώντας τους για το πού υπάρχει μποτιλιάρισμα. Win-win κατάσταση, δηλαδή, αρκεί να μη χαθεί εντελώς η μπάλα με τους κανόνες και τα κυκλοφοριακά ήθη που έχουν καθιερωθεί εδώ και 100 χρόνια χρήσης του αυτοκινήτου.
7. Η αυτονόμηση της αυτόνομης οδήγησης
Το απόλυτο trend -για πολλούς- της επόμενης δεκαετίας, αν και οι σοβαρότεροι και πιο ψύχραιμοι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι απέχουμε αρκετά από το τελικό στάδιο επιπέδου 5 (ίσως και από το επίπεδο 4). Σε κάθε περίπτωση, όλες ανεξαιρέτως οι εταιρείες μπαίνουν σ’ αυτήν τη διαδικασία, φτάνοντας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε κάποια επίπεδα «αυτονομίας» κατά την κίνηση του αυτοκινήτου. Οι δυσκολίες είναι πολλές και σημαντικές, όχι μόνο στα αυτοκίνητα αλλά και στις προδιαγραφές και στο νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί αυτή η νέα τεχνολογία. Προς το παρόν, τα επίπεδα 1 και 2 δουλεύουν με επαρκή ασφάλεια και προβλεψιμότητα, όμως το πέρασμα στα επίπεδα 3 και 4 όπου το αυτοκίνητο παίρνει μόνο του κρίσιμες αποφάσεις μοιάζει αρκετά μακρινό, τουλάχιστον μετά το 2025 ίσως και αργότερα. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη επαρκών data ώστε τα αυτοκίνητα να «εκπαιδευτούν» στα διάφορα απρόβλεπτα σενάρια που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν.
Η εταιρεία Waymo, για παράδειγμα, έχει ήδη ξεπεράσει τα 10 εκατομμύρια μίλια αυτόνομης οδήγησης και ακόμα προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει τα data που έχει συλλέξει. Τα data αυτά πρέπει να αξιοποιηθούν από περίπλοκους αλγορίθμους, οι οποίοι θα αργήσουν ακόμα να φτάσουν σε ικανοποιητικό σημείο επίλυσης των προβλημάτων. Ενώ και το hardware για την επίλυση όλων των σύνθετων προβλημάτων μιας πλήρως αυτόνομης λειτουργίας έχει τεράστιες απαιτήσεις, όπως, για παράδειγμα, το σύστημα της NVIDIA Drive AGX Pegasus που είναι ικανό για 320 TOPS (δηλαδή 320 τρισεκατομμύρια λειτουργίες το δευτερόλεπτο!). Το τελευταίο αλλά και πιο σημαντικό θέμα που πρέπει να λυθεί από τις αυτοκινητοβιομηχανίες είναι η δημιουργία ενός απρόσβλητου πρωτοκόλλου για την ασφάλεια της μετάδοσης των data. Το θέμα είναι το πιο φλέγον αυτήν τη στιγμή ανάμεσα στις εταιρείες, καθώς οποιαδήποτε αβλεψία σ’ αυτό το θέμα είναι προφανές ότι είναι σε θέση να οδηγήσει στο απόλυτο χάος στα χέρια κάποιων κακόβουλων χρηστών. Το μόνο κέρδος από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι χάρη στην προσπάθεια για την αυτόνομη οδήγηση, θα δούμε σημαντικές εξελίξεις και πολλά νέα συστήματα ασφάλειας και πληροφόρησης στα καθημερινά μας αυτοκίνητα, που θα τα κάνουν όχι μόνο πιο ασφαλή, αλλά και πιο ευχάριστα στην οδήγηση.
8. Ο γόρδιος δεσμός των μπαταριών
Η εξέλιξη των μπαταριών ιόντων-λιθίου είναι ταχύτατη τα τελευταία χρόνια και θα συνεχιστεί μέσα στα επόμενα, ίσως με χαμηλότερους ρυθμούς. Προς το παρόν, είναι η μόνη αποδοτική λύση για ευρείας κλίμακας κατασκευές, παρά τα προβλήματα που έχει είτε σε ό,τι αφορά στο μέγεθός της, είτε το βάρος είτε σε ό,τι έχει να κάνει με την ενεργειακή της πυκνότητα και το χρόνο για την φόρτισή της. Για την επόμενη πενταετία ο κυριότερος στόχος είναι να βελτιωθεί η συγκεκριμένη τεχνολογία και στους τρεις προαναφερθέντες τομείς. Ο όγκος και το βάρος θα πρέπει να έρθουν στα επίπεδα ενός ρεζερβουάρ βενζίνης, ενώ και η ενεργειακή της πυκνότητα θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 2,5 φορές. H τιμή τους, επίσης, θα πέσει αρκετά, κάνοντας εφικτά τα φθηνά ηλεκτρικά αυτοκίνητα για ένα ευρύτερο κοινό. Παράλληλα, θα αυξηθεί η αξιοπιστία τους, με την Tesla να ετοιμάζει την μπαταρία του 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων σε ωφέλιμη ζωή. Ενώ σε ό,τι αφορά στη φόρτιση, οι νέοι σούπερ-φορτιστές θα αναλαμβάνουν να διεκπεραιώνουν τη διαδικασία σε λίγα λεπτά.
Το επόμενο βήμα, όμως, είναι και το πιο δύσκολο. Οι μπαταρίες solid state είναι ακόμα μία υπόθεση αρκετά ακριβή για να είναι εφαρμόσιμη σε ευρεία κλίμακα. Πάντως, αρκετές μεγάλες εταιρίες όπως η VW, η BMW, η Toyota κ.λπ. κάνουν σημαντικές επενδύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Και ίσως να μην είναι πολύ μετά το 2025 που τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα έχουν μπαταρίες με 700 χιλιόμετρα αυτονομία τα οποία θα φορτίζουν μόλις μέσα σε 1 λεπτό! Πάντως, ο Stanley Whittinghamm που κέρδισε το φετινό βραβείο Νόμπελ και είναι ένας από τους κύριους εγκέφαλους πίσω από τις μπαταρίες ιόντων-λιθίου, πιστεύει ότι οι solid state μπαταρίες θα παραμείνουν μία ακριβή υπόθεση, καθώς μπορεί να λειτουργούν σε μικρές συσκευές όπως τα τηλέφωνα, όμως σε αυτοκίνητα με μεγάλες απαιτήσεις σε ενέργεια τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα.
9. Σένσορες παντού
Τα αυτοκίνητα σήμερα, ακόμα και τα πιο φτηνά, έχουν ήδη αποκτήσει αρκετούς σένσορες και κάμερες. Όμως, η νέα δεκαετία φέρνει ακόμα περισσότερη τεχνολογία. Οι βασικές κατηγορίες είναι οι κάμερες, τα LiDar, τα Radar και οι ultrasonic σένσορες. Οι κάμερες βελτιώνονται διαρκώς και μπορούν πλέον να δημιουργούν εικόνες 3D, ενώ νέες τεχνολογίες τους επιτρέπουν να σχηματίζουν εικόνα πίσω από βροχή και χιόνι, με τη χρήση ΑΙ και την ανασύσταση κατεστραμμένων η κακής ποιότητας pixels. Oι σένσορες LiDAR είναι το επόμενο hot spot, με δεκάδες μικρές εταιρείες να δραστηριοποιούνται στην εξέλιξή τους, φτάνοντας πλέον στο σημείο να «βλέπουν» έως και 200 μέτρα μακριά με ακρίβεια εκατοστών ή και να αντιλαμβάνονται την ταχύτητα του αντικειμένου που έχουν εντοπίσει.
Tα ραντάρ υπάρχουν εδώ και καιρό, και έχουν το πλεονέκτημα του μικρού κόστους ενώ πλέον είναι απαραίτητα λόγω των crash-tests του EuroNCAP και των συστημάτων αυτόματου φρεναρίσματος που αυτά απαιτούν. Στη δεκαετία που έρχεται το βάρος θα δοθεί στην εξέλιξη του software που θα συνδέει όλες αυτές τις πηγές πληροφοριών και να κατηγοριοποιεί το κάθε αντικείμενο. Το highlight θα είναι να μπορεί να προβλέπει και τη συμπεριφορά αυτού του αντικειμένου, με βάση τα data με τα οποία εφοδιάζεται, κάτι που μας οδηγεί στην αυτόνομη οδήγηση. Και στα τεράστια κέρδη, όχι τόσο για τις αυτοκινητοβιομηχανίες, όσο για τις εταιρείες software και ψηφιακών παροχών.
10. Τύπωσέ μου ένα ταμπλό
Η ύπαρξη της 3D εκτύπωσης είναι εδώ και χρόνια γνωστή στην αυτοκινητοβιομηχανία, κυρίως για την εξέλιξη και κατασκευή μικρών μηχανικών μερών ή τμημάτων του σαλονιού. Ωστόσο, με την εξέλιξη των 3D printers και τη μείωση του κόστους τους, έχει γίνει πλέον κοινός τόπος για όλους τους κατασκευαστές. Οι εκτυπωτές που λειτουργούν σήμερα μπορούν να «τυπώσουν» μεγάλης κλίμακας επιφάνειες, κάτι που, για παράδειγμα, συμβαίνει με τη Rolls Royce Phantom, η οποία έχει πολλά μέρη της φτιαγμένα με αυτόν τον τρόπο. Όμως, η εξέλιξη των υλικών και τα νέα δεδομένα που προστίθενται διαρκώς σ’ αυτόν τον τομέα επιτρέπει πλέον να κατασκευάζονται και μεταλλικά τμήματα, κάτι που κάνουν ήδη αρκετές εταιρίες, όπως η Audi στο εργοστάσιό της στο Ingolstadt.
Για πιο σύνθετα πράγματα έχει γίνει ήδη η αρχή: η εταιρεία Local Motors παίρνει τα μηχανικά μέρη ενός αυτοκινήτου παραγωγής και πάνω του «τυπώνει» το αμάξωμα που επιθυμεί ο πελάτης, το οποίο όπως αντιλαμβάνεστε είναι μοναδικό (και όχι πάντα καλόγουστο. είναι η αλήθεια). Για τα χρόνια που έρχονται οι προβλέψεις είναι ότι οι εκτυπωτές θα γίνονται ακόμα πιο ικανοί και με πιο σύνθετες λειτουργίες, οπότε δεν θα αργήσει η στιγμή που ο καθένας θα μπορεί να παραγγείλει μία «εκτύπωση» για κάποια μέρη ή ολόκληρο το αυτοκίνητό του όπως το έφτιαξε στο πολύ πιο σύνθετο από ότι σήμερα configurator της εταιρείας.
11. Όχι δάκρυα για βαλβίδες και εκκεντροφόρους
Πολλοί, μάλλον βιαστικά, έχουν ήδη ξεγράψει τον κινητήρα εσωτερικής καύσης (και ακόμα περισσότερο, ιδίως στην χώρα μας, τον πετρελαιοκινητήρα). Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η ίδια η VW, παρά την ολοκληρωτική στροφή του ενδιαφέροντός της στα ηλεκτρικά, παραδέχεται ότι θα βγάλει Golf και 9ης γενιάς και ότι ο κινητήρας εσωτερικής καύσης θα είναι μαζί μας για πάνω από δεκαετία. Το ίδιο αισιόδοξοι για τη μακροημέρευση του κινητήρα εσωτερικής καύσης είναι και οι περισσότερο ψύχραιμοι και σωστά ενημερωμένοι. Ο κινητήρας εσωτερικής καύσης θα συνεχίσει να υπάρχει για αρκετό καιρό ακόμα, είτε παράλληλα με κάποια ηλεκτρικά συστήματα είτε αυτόνομος (μην ξεχνάμε τις απαιτήσεις στα επαγγελματικά οχήματα, την ναυτιλία κ.λπ.). Θα πρέπει, όμως, και αυτός να εξελιχθεί και μάλιστα με πολύ γρήγορους ρυθμούς ώστε να βελτιώσει τη θερμοδυναμική του απόδοση, αλλά και να κρατήσει κατανάλωση και ρύπους σε αρκετά χαμηλά επίπεδα. Ήδη υπάρχουν κάποιες τεχνολογίες, όπως ο κινητήρας της Nissan με τη μεταβαλλόμενη συμπίεση, ή η Mazda με το SkyActiv-X, που δείχνουν ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν. Στη νέα δεκαετία, ο κινητήρας εσωτερικής καύσης θα έχει οπωσδήποτε ενός τύπου ηλεκτρική υποβοήθηση, ενώ θα υπάρξουν νέες τεχνολογίες που σήμερα βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.
Για παράδειγμα, η εταιρεία Schaeffler έχει εξελίξει ένα σύστημα με το οποίο αντικαθιστά την υδραυλική λειτουργία των βαλβίδων με ηλεκτρομαγνητικό σύστημα, επιτρέποντας έτσι την παραμετροποίηση της λειτουργίας τους σε απίστευτο βαθμό, αλλά και να επεμβαίνει στη ρύθμιση του εκκεντροφόρου. Η τεχνολογία αυτή υπόσχεται μείωση της κατανάλωσης κατά 15%. Μία άλλη γερμανική εταιρεία, η Βrose, εξελίσσει ένα νέο πιο αποδοτικό σύστημα για τις αντλίες νερού και λαδιού, υποστηρίζοντας ότι τα οφέλη μόνον από την αντλία λαδιού είναι τουλάχιστον 6%. Μία ακόμα γερμανική εταιρεία, η MWI υποστηρίζει το ακατόρθωτο: μείωση της κατανάλωσης κατά 30% και περιορισμό των ρύπων κατά 80%, χάρη στο σύστημα που εξελίσσει το οποίο χρησιμοποιεί μικροκύματα αντί για τα κλασικά μπουζί για την ανάφλεξη του μείγματος. Κύριος στόχος όλων αυτών και πολλών ακόμα νέων τεχνολογιών που δοκιμάζονται στα εργαστήρια είναι να φτάσει η θερμοδυναμική απόδοση του κινητήρα εσωτερικής καύσης στο 50%, νούμερο σχεδόν αδύνατον μερικά χρόνια πριν. Ενώ και τα νέας γενιάς φίλτρα περιορίζουν σημαντικά τους ρύπους που εκλύονται από την εξάτμιση. Πολύ σκληρός για να πεθάνει, λοιπόν, ο κινητήρας εσωτερικής καύσης, αν και θα πρέπει να ρίξει πολύ… ηλεκτρισμό στο κρασί του για να καταφέρει να επιβιώσει από τα σκληρές προδιαγραφές ρύπων που έρχονται μέσα στη δεκαετία.
12. Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο
Το οικολογικό αποτύπωμα ενός αυτοκινήτου δεν είναι μόνον οι ρύποι που εκπέμπει, αλλά και αυτό που απαιτείται για την κατασκευή του. Στόχος όλων των εταιρειών για την επόμενη δεκαετία είναι να αυξήσουν σε μεγάλο βαθμό την ανακύκλωση των υλικών τους. Και παράλληλα να χρησιμοποιήσουν όσο γίνεται περισσότερο υλικά από ανακύκλωση για την κατασκευή στοιχείων του αυτοκινήτου, κυρίως στο σαλόνι, και όχι μόνον. H Volvo, για παράδειγμα, υποστηρίζει ότι μέχρι το 2025, το 25% των πλαστικών που θα χρησιμοποιεί στα αυτοκίνητά της θα είναι από ανακύκλωση. Η ίδια -αλλά και όλες οι μεγάλες εταιρείες- εργάζονται πάνω σε project που θα εξασφαλίζουν ότι τα υλικά που χρησιμοποιούνται στα νέα μοντέλα είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολα να οδηγηθούν στην ανακύκλωση. Σε ένα μοντέλο επίδειξης της Volvo έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά όπως δίχτυα ψαρέματος, ναυτικά σχοινιά, μπουκάλια από νερό και αναψυκτικά, ενώ έχει πάρει και υλικά από παλαιότερα οχήματά της για να κατασκευάσει την ηχομόνωση του αυτοκινήτου. Το ξύλο, επίσης, επιστρέφει ως υλικό για την κατασκευή όχι μόνο τμημάτων του σαλονιού, αλλά και ολόκληρου του αμαξώματος.
Υπάρχουν κάποια οχήματα επίδειξης και υψηλού design από ξύλο, ακόμα και από μπαμπού. Όμως, αν η πιο σοβαρή μέθοδος αφορά στην ειδική επεξεργασία και την παραγωγή ενός μείγματος nano cellulose ινών, οι οποίες παρασκευάζονται με χημικό ή μηχανικό διαχωρισμό ινών κυτταρίνης από ξύλο, φυτικές ίνες, απορρίμματα χαρτιού ή κουρέλια. Χρήσιμος μπορεί να είναι για αυτή την περίπτωση και ο πολτός από εφημερίδες ή περιοδικά, οπότε ίσως σε ένα αυτοκίνητο του μέλλοντος μπορεί και να υπάρχουν κάποιες από τις σελίδες που διαβάζετε αυτήν τη στιγμή.
13. Τα θαυματουργά ηλεκτρικά μοτέρ
Έχοντας μπει πλέον για τα καλά στην ηλεκτροκίνηση, η νέα δεκαετία θα φέρει και τις πρώτες σοβαρές αναζητήσεις που θα αυτονομήσουν τη νέα εποχή από τα χρόνια του κινητήρα εσωτερικής καύσης. Η έμφαση θα μεταφερθεί πλέον στην εξέλιξη των ηλεκτρικών κινητήρων, οι οποίοι θα πρέπει να γίνουν μικρότεροι, αποδοτικότεροι, φθηνότεροι και χωρίς προβλήματα αξιοπιστίας. Σε όλο τον κόσμο αυτήν τη στιγμή η αναζήτηση της νέας εποχής των ηλεκτροκινητήρων είναι το Ελντοράντο πάνω στο οποίο εργάζονται μικρές ή μεγάλες εταιρίες. Πολλές νέες τεχνολογίες βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε προχωρημένο στάδιο εξέλιξης, όπως αυτή της εταιρείας Magnax με τον κινητήρα αξονικής ροής, όπου η μαγνητική ροή παράγεται κατά μήκος του άξονα αντί της πλάγιας πλευράς του κινητήρα. Μία άλλη ενδιαφέρουσα ιδέα είναι της αμερικάνικης Orbit με το σύστημα «δαχτυλίδι».
Το εν λόγω σύστημα υιοθετεί έναν μικρό ηλεκτροκινητήρα ο οποίος τοποθετείται έκκεντρα στον άξονα και μεταδίδει την ισχύ του σε ένα δαχτυλίδι το οποίο είναι ενσωματωμένο στον τροχό. Γενικά, πάντως, η προσπάθεια όλων στρέφεται στην δημιουργία μικρών ηλεκτροκινητήρων, οι οποίοι θα τοποθετούνται σε κάθε τροχό, παρέχοντας έτσι την δυνατότητα για άμεση παροχή δύναμης αλλά και εναλλακτικούς τρόπους μετάδοσης της ισχύος, ανάλογα με τις συνθήκες και στον κάθε τροχό ανεξάρτητα (μπροστά κίνηση, 4Χ4, πίσω κίνηση, κίνηση σε διαγώνιους τροχούς και σε μόνο έναν κ.λπ.).
14. Φορτιστές: Είναι πολλά τα λεφτά
Οι υποδομές για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι -μαζί με το κόστος τους- ο σημαντικότερος ανασταλτικός παράγοντας για την ταχύτερη εξάπλωσή τους. Μεγάλες εταιρείες, αλλά και οι ίδιες οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δημιουργίας μεγάλων δικτύων φορτιστών σε όλη την Ευρώπη, όπου, όπως πάντα, το βόρειο κομμάτι της έχει ένα σημαντικό προβάδισμα σε σχέση με τον Νότο. Aν επαληθευτεί το σενάριο για πάνω από 100 εκατομμύρια ηλεκτρικά αυτοκίνητα στους δρόμους το 2030 (τα μισά από αυτά στην Κίνα), τότε σύμφωνα με έρευνες οι απαιτήσεις σε ρεύμα θα ανέβουν από τα 20 δισεκατομμύρια kWh το 2020 στα 280 δισεκατομμύρια το 2030.
Το μέγεθος σε απόλυτα νούμερα δεν είναι τεράστιο (είναι περίπου το 10% του συνόλου των ενεργειακών απαιτήσεων των ΗΠΑ ετησίως), όμως για τα δεδομένα της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι ασύλληπτο. Η φόρτιση στο σπίτι είναι διαδεδομένη σε κάποιες χώρες με μονοκατοικίες, σε άλλες, όπως η Κίνα, είναι εξαιρετικά περιορισμένη, με αποτέλεσμα τα δημόσια δίκτυα να είναι κρίσιμης σημασίας για την αποδοχή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, με τους ταχυφορτιστές των 350 kW και άνω να είναι όχι μόνον αναγκαίοι αλλά και ιδιαίτερα ακριβοί στην εγκατάστασή τους. Σύμφωνα με συγκρατημένους υπολογισμούς θα χρειαστούν μέσα στην επόμενη 10ετία περίπου 40 εκατομμύρια φορτιστές σε Κίνα, Ευρώπη και ΗΠΑ, με το κόστος να ανέρχεται στα 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Big business για όσους εμπλακούν σ’ αυτήν τη νέα εποχή που μόλις αρχίζει.
15. Αερόσακοι, κι άλλοι αερόσακοι
Για όσους νομίζουν ότι ο αριθμός των αερόσακων έχει φτάσει σε οριακό σημείο μέσα στο αυτοκίνητο, υπάρχει και το επόμενο βήμα: η τοποθέτηση αερόσακων και έξω από το αυτοκίνητο. Δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδέες είναι αυτή της Volvo με τον αερόσακο πεζού και της Mercedes η οποία έχει τοποθετήσει έναν αερόσακο κάτω από το εμπρός μέρος του αυτοκινήτου. Λίγο πριν την σύγκρουση, αυτός ο αερόσακος ανοίγει, και φρενάρει με την τριβή το αυτοκίνητο, πολλαπλασιάζοντας τη δύναμη που προέρχεται από το σύστημα πέδησης. Ένα δεύτερο πλεονέκτημα είναι ότι σηκώνει το εμπρός μέρος του οχήματος έως και 8 εκατοστά, δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες για μία σύγκρουση με το επερχόμενο αυτοκίνητο, ενώ δυσκολεύει και το γλίστρημα των επιβατών κάτω από τις ζώνες ασφαλείας. Στη ΖF εξελίσσουν έναν αερόσακο που βρίσκεται στα πλαϊνά του αυτοκινήτου, και ξεδιπλώνεται ώστε να προστατεύσει από τις πλευρικές συγκρούσεις. Οι δύο αυτοί αερόσακοι και όλοι όσοι προκύψουν στο μέλλον θα δημιουργήσουν έναν εξωτερικό κλωβό ασφαλείας για τα αυτοκίνητα που μάλλον θα αποδειχθεί πολύ χρήσιμος, αν και όταν έρθει η ώρα της αυτόνομης οδήγησης.
16. Car sharing
To μεγάλο στοίχημα της δεκαετίας, για το οποίο κανείς δεν ρισκάρει μία σοβαρή πρόβλεψη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο μέσος όρος χρήσης ενός αυτοκινήτου σε ετήσια βάση δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από τη μία ώρα, ενώ συνολικά είναι πάνω από δύο μήνες που δεν χρησιμοποιείται καθόλου. Εδώ κάνει την είσοδό του το car sharing το οποίο έρχεται να απαλλάξει τους καταναλωτές από τα οικονομικά και άλλα βάρη (βλέπε: παρκάρισμα) ενός αυτοκινήτου. Όλες οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν εμπλακεί σ’ αυτήν τη νέα διαδικασία, με ειδικές πλατφόρμες, χωρίς όμως να έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα αν όλο αυτό είναι προς το συμφέρον τους και με ποιον τρόπο θα υπάρχουν οικονομικά οφέλη για τις ίδιες. Από την άλλη, υπάρχει μια ολόκληρη νέα γενιά (και αυτή που θα έρθει μέσα στη δεκαετία) που δεν ενδιαφέρεται για την κατοχή ενός αυτοκινήτου, αλλά για την διευκόλυνση της κινητικότητάς της μέσα στην πόλη. Αλλά και στην άλλη άκρη του ηλικιακού τόξου, το car sharing έχει πολλά να προσφέρει, σε ανθρώπους που θέλουν αλλά δεν μπορούν να απολαύσουν τη χαρά της έστω ευκαιριακής οδήγησης.
Όλα αυτά εντάσσονται σε ένα νέο περιβάλλον «κινητικότητας» όπου όλα είναι ανοιχτά και προσαρμοσμένα στις σύγχρονες αστικές (κυρίως) ανάγκες μεταφοράς προσώπων. Η εξάπλωση του car sharing εξαρτάται άμεσα και από την ενίσχυση των τοπικών Αρχών και τα προνόμια που θα δίνουν σε τέτοια οχήματα, όπως φορολογικές απαλλαγές, εξασφάλιση δωρεάν πάρκινγκ, χρήση λωρίδων κυκλοφορίας των μέσων μεταφοράς κ.λπ. Η μετάβαση, πάντως, από την ιδιοκτησία του γυαλιστερού αντικείμενου του πόθου σε μία κοινοκτημοσύνη υπηρεσιών είναι δραματική, με το κοινό να μην έχει εκδηλώσει ακόμα μεγάλο ενδιαφέρον, οπότε ας κρατήσουμε και μικρό καλάθι. Για αυτήν τη δεκαετία, τουλάχιστον.
17. Eξοπλισμός on demand
Οι εποχές που βγαίναμε από την έκθεση αυτοκινήτου περήφανοι έχοντας αγοράσει ένα αυτοκίνητο «full extra» οδεύουν και αυτές προς το τέλος τους. Η νέα τάση που κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή της (όπως, για παράδειγμα, στο Audi e-Tron) είναι να σου παρέχονται πολλά από τα στοιχεία του αυτοκινήτου κατά παραγγελία μετά την αγορά του. Τα υποχρεωτικά εξαρτήματα για την άνεση και την ασφάλεια θα βρίσκονται εκεί, όμως όλα τα υπόλοιπα θα είναι πλέον «υπηρεσίες» που θα πρέπει να πληρώσεις για να τις «ξεκλειδώσεις». Και η πληρωμή θα είναι άπαξ ή και με τον μήνα, ή ακόμα και για λίγες ημέρες. Για παράδειγμα, αν χρειαστεί να ταξιδέψεις στην Ελβετία, όπου σου χρειάζεται το φουλ πακέτο των φώτων, θα μπορείς να τους «αγοράσεις» μέσω του κινητού σου για τις 15 ημέρες, όσο θα κρατήσουν οι διακοπές σου, πληρώνοντας το αντίστοιχο αντίτιμο ενοικίασης.
Το ίδιο θα μπορεί να συμβαίνει με όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα του αυτοκινήτου, τις δυνατότητες του infotainment και πολλά από τα στοιχεία άνεσης της καμπίνας. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι θα μπορείς μέσω αυτού του app να ξεκλειδώνεις το επόμενο update του ηλεκτροκινητήρα, και να αποκτάς μεγαλύτερη ισχύ, όταν αυτή προκύψει από το εργοστάσιο, κρατώντας το αυτοκίνητό σου πάντα «ενήμερο». Η ένωση του αυτοκινήτου με το κινητό τηλέφωνο τόσο σε λειτουργίες όσο και σε φιλοσοφία θα είναι ίσως η πιο δραματική αλλαγή της νέας δεκαετίας.
18. Aπελευθέρωση από τα καλώδια
Ένα από τα πράγματα που θα συζητηθούν πολύ μέσα στην επόμενη δεκαετία είναι οι διαφορετικές δυνατότητες φόρτισης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Και πιο πολύ η ασύρματη φόρτιση, που μοιάζει να δίνει λύσεις σε πολλά προβλήματα. Η ασύρματη ή επαγωγική φόρτιση εφαρμόζεται ήδη σε αρκετές συσκευές, όπως τα ηλεκτρικά τηλέφωνα, όμως στα αυτοκίνητα η υπόθεση είναι πιο σύνθετη και αρκετά πιο δύσκολη. Ενώ και κάποιες εταιρείες, όπως η BMW, προσφέρει αντίστοιχους φορτιστές για τα ηλεκτρικά της μοντέλα. Αποκεί και πέρα, η φαντασία όλων των εμπλεκομένων οργιάζει, όπως στην περίπτωση της δημιουργίας ειδικών λωρίδων για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα οποία θα μπορούν να φορτίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της κίνησής τους.
Η πολύ όμορφη αυτή ιδέα είναι πρακτικά ανεφάρμοστη, καθώς το κόστος για να γίνει, έστω και σε κάποιους αυτοκινητόδρομους, είναι εξωφρενικό, χωρίς να υπάρχει και εγγύηση για το τελικό αποτέλεσμα. Το σημαντικότερο θέμα που αντιμετωπίζει αυτή η τεχνολογία είναι οι μεγάλες απώλειες ενέργειας που υπάρχουν (σε σύγκριση με την κλασική φόρτιση μέσω καλωδίου), κάτι, όμως, που μπορεί να λυθεί με νέες ιδέες και τεχνολογίες μέσα στη δεκαετία που έρχεται. Αν λυθεί το θέμα που δημιουργεί η απόσταση ανάμεσα στον πομπό και στον δέκτη (βλέπε: αυτοκίνητο) και οι επαγωγικοί φορτιστές μπορούν να είναι αποτελεσματικοί όχι προσαρμοσμένοι κάτω από την άσφαλτο, αλλά στις λάμπες του δρόμου, τότε το κόστος μειώνεται δραματικά. Μοιάζει αρκετά μελλοντολογικό, αλλά καθόλου ουτοπικό.
19. Ο μαστο-Μήτσος του μέλλοντος
Μαζί με τα αυτοκίνητα αλλάζουν και τα συνεργεία που θα τα εξυπηρετούν. Όσο τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα πληθαίνουν, τόσο και τα σημεία επισκευής τους θα γίνονται πολύ περισσότερα διαφορετικά από τα θορυβώδη και «βρώμικα» συνεργεία για κινητήρες εσωτερικής καύσης. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι τα επόμενης γενιάς αυτοκίνητα θα μπορούν να κάνουν μόνα τους τη διάγνωση (Η Mercedes το κάνει ήδη με την εφαρμογή Mercedes me), ίσως και κάποια μικροεπισκευή, αν γίνεται. Θα φτάνουν στο συνεργείο έχοντας ξεκάθαρη εικόνα για το τι πρέπει να γίνει και όχι τη γνωστή ρήση του ειδήμονος Μήτσου «άσ’ το να το δω και πέρνα αύριο».
Σε ένα πιο μακρινό πλάνο, τα συνεργεία θα μοιάζουν με εργαστήρια υψηλής τεχνολογίας, όπου τα αυτόνομα αυτοκίνητα θα μπαίνουν μόνα τους στην κατάλληλη θέση, ρομπότ θα αναλαμβάνουν τη διερεύνηση και διευθέτηση του προβλήματος, και οι υπάλληλοι θα είναι απλά χειριστές ηλεκτρονικών υπολογιστών που με γυαλιά Εικονικής Πραγματικότητας θα μπαίνουν «μέσα» στον κινητήρα και θα τον επισκευάζουν, χωρίς φωνές του τύπου «πιάσε ένα 12άρι γερμανικό».
20. Ενέργεια από τον ήλιο
Η χρήση της ηλιακής ενέργειας ως υποβοήθηση για τη φόρτιση των μπαταριών θα είναι ένας τομέας που θα συζητηθεί πολύ μέσα στη δεκαετία. Αν και οι ειδικοί προβλέπουν ότι θα πάρει πολύ χρόνο ώστε αυτή η τεχνολογία να έχει κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα στην αυτονομία του οχήματος, η έρευνα που έχουν ξεκινήσει εταιρείες όπως η Toyota και η Hyundai μπαίνει όλο και σε πιο βαθιά νερά. Kαι οι δύο έχουν ήδη βγάλει στην αγορά δύο μοντέλα παραγωγής, με έξτρα δυνατότητα την τοποθέτηση ηλιακών πάνελ. Το κέρδος προς το παρόν σε αυτονομία δεν ξεπερνά τα 6 με 7 χιλιόμετρα ανά φόρτιση. Η Hyundai για το δικό της ηλιακό Sonata υποστηρίζει ότι μπορεί να κερδίσει έως και 1.300 χιλιόμετρα το χρόνο από τη φωτοβολταϊκή φόρτιση.
Παρ’ όλα αυτά, η τεχνολογία των πάνελ εξελίσσεται γρήγορα, και η Sharp ψάχνει ήδη το επόμενο βήμα: πιο αποδοτικά αλλά και πιο λεπτά ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν σε μεγαλύτερη έκταση πάνω στο αυτοκίνητο. Έρευνες από άλλες εταιρείες και μικρές start-ups, όπως η ολλανδική Lightyear, δείχνουν ότι η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών έχει τη δυνατότητα να προσθέτει περί τα 11 χιλιόμετρα αυτονομίας για κάθε ώρα λειτουργίας του αυτοκινήτου σε ένα όχημα που ετοιμάζει για το 2022. Αν και η τεχνολογία αυτή εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς, το σίγουρο είναι ότι θα αποτελέσει ένα σοβαρό πεδίο έρευνας μέσα στη δεκαετία που έρχεται.
Follow @CarsnewsGr