Ο ένας και μοναδικός Kimi Raikkonen, μιλάει αποκλειστικά στον Πάνο Σεϊτανίδη, για την καριέρα του στη Formula 1, το μέλλον του με την Alfa Romeo Racing ORLEN αλλά και άγνωστες πτυχές του ανθρώπου, πίσω από το φαινόμενο!
Αν υπάρχει ένας οδηγός που αποτελεί φόβητρο για τους δημοσιογράφους, αυτός είναι ο Kimi Raikkonen. Όχι, ο Φινλανδός δεν «τρώει παιδιά» αλλά η απέχθειά του για την υποχρέωση να περνάει χρόνο μπροστά από μικρόφωνα είναι παροιμιώδης. Εύλογα λοιπόν, όταν η Alfa Romeo Racing ORLEN αποδέχθηκε το αίτημά μου για μία συνέντευξη με τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 2007, η χαρά άρχισε σύντομα να τσακώνεται με το άγχος μέσα μου. Θα μου απαντά μονολεκτικά; Πόσα «bwoah» θα καταγράψω;
Στο ένδοξο παρελθόν είχα ταξιδέψει μέχρι τον Καναδά για μία συνέντευξη με Ιταλό συνάδελφό του, που τσαντισμένος από την εξέλιξη τον κατατακτήριων δοκιμών δεν μου είχε δώσει ούτε μία απάντηση μεγαλύτερη των τριών λέξεων! Έχοντας εκείνη τη συνέντευξη/παρωδία κατά νου, άρχισα να προετοιμάζομαι, με δεδομένο ένα ακόμα μειονέκτημα: την απόσταση. Μέσω τηλεδιάσκεψης, πόσα τρικ μπορείς να κάνεις για να “ξεκλειδώσεις” τον Kimi; Και μέσα σε όλα, το πρόγραμμα του Φινλανδού είχε μία και βάλε ώρα υποχρεώσεων πριν τη δική μου σειρά. Οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ μου.
Η σύνδεση είναι καλή κι ώσπου να βολευτούμε, κάνω μία αποτυχημένη προσπάθεια να σπάσω τον πάγο αναφέροντας πως η τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει ήταν στο Ράλι Ακρόπολις. Η σκέψη του WRC περνάει αστραπιαία από το μυαλό του, τονίζει πως έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Αναφέρω και μία κλασική φωτογραφία του, χωρίς μπλούζα, να παρακολουθεί αγώνα Beach Volley στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. «Ναι, είχα πάει μέσω της McLaren. Για ένα χορηγό της», απαντά παγωμένα. Κοιτά ευθεία στην κάμερα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά παρότι είναι τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, η ματιά του με διαπερνά.
Ακολουθούν ελάχιστα δευτερόλεπτα σιωπής που μου φάνηκαν αιωνιότητα. Προτού ξαφνικά πατήσει μόνος του γκάζι: «Μου άρεσε πολύ η Αθήνα. Είναι πολύ ωραία χώρα η Ελλάδα», με τις επόμενες λέξεις του να μοιάζουν εγκλωβισμένες κάπου στο φάρυγγα του και την καλύτερη μαντεψιά μου (έχοντας ακούσει 576 φορές το απόσπασμα) να είναι πως αναφέρει και μία επίσκεψη στην Κρήτη. Ανασυγκροτούμαι, του ζητάω να μου πει 3 πράγματα που θεωρεί πιο βαρετά από το να μιλά σε εμάς τους δημοσιογράφους. Γελά! Καλό σημάδι. «Προφανώς οι συνεντεύξεις δεν είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι εδώ αλλά ανέκαθεν ήταν κομμάτι της δουλειάς, κάποιες σεζόν περισσότερο, κάποιες λιγότερο. Το έχω συνηθίσει. Το πρόβλημα είναι ότι οι ερωτήσεις είναι παρόμοιες συνέχεια», τονίζει πετώντας μου το μπαλάκι.
Τον ρωτώ για την εντυπωσιακή δημοτικότητά του. Αν πέρα από το ταλέντο και τις ατάκες στα team radio, οφείλεται στην ειλικρινή, ιδιαίτερη αλλά αυθεντική προσωπικότητά του. Βγάζω ακόμα και μία μπλούζα που έχω με το όνομά του. Από τα χρόνια της McLaren – ξέρεις, από αυτές που η γυναίκα σου προσπαθεί με κάθε αφορμή να πετάξει αλλά εσύ παρότι ταλαιπωρημένη, δεν είσαι διατεθειμένος να την αποχωριστείς! Γελάει ξανά, σχεδόν ξαπλώνει στην καρέκλα του, αλλάζει εντελώς η γλώσσα του σώματός του. «Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ. Θα πρέπει να ρωτήσεις τους θαυμαστές ή να δώσεις εσύ την απάντηση αν έχεις τέτοια εικόνα για μένα. Προφανώς όλοι αλλάζουμε στο πέρασμα των χρόνων. Ξεκίνησα αρκετά νέος και τώρα… τώρα μπορεί να είμαι λίγο πιο μεγάλος αλλά πάντα προσπαθώ να κάνω τα πάντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τον καλύτερο για μένα τουλάχιστον. Αν αυτό αρέσει στους άλλους, καλώς. Αν όχι, και πάλι, δεν έχω πρόβλημα». Σε όσους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε. Αναρωτιέμαι αν είναι το ίδιο ωμός και απότομα ειλικρινής και στα παρασκήνια, στα παιχνίδια πολιτικής εντός των ομάδων κτλ. Είναι ξεκάθαρος: «Δεν εμπλέκομαι σε πράγματα που δεν με αφορούν. Στην πίστα με νοιάζουν μόνο οι αγώνες και εκτός αυτής προσπαθώ να απολαύσω τη ζωή μου και το χρόνο που περνάω με την οικογένειά μου, χωρίς να ασχολούμαι με άλλα πράγματα».
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του οδηγού Raikkonen είναι το πόσο “καθαρά” μάχεται στην πίστα. Υπάρχει εξήγηση για αυτό και είναι άκρως ενδιαφέρουσα. «Είμαι σίγουρος πως έχω προκαλέσει κι εγώ ατυχήματα όλα αυτά τα χρόνια», λέει γελώντας ξανά. «Συμβαίνουν αυτά. Στους αγώνες, κάποιες φορές τα πράγματα δεν πάνε βάσει σχεδίου, υπάρχουν και ατυχήματα. Σίγουρα, όταν ξεκίνησα εγώ την καριέρα μου στη Formula 1, οι οδηγοί σέβονταν περισσότερο ο ένας τον άλλο. Τώρα πια, τα πράγματα έχουν πάρει λάθος δρόμο σε αυτόν τον τομέα. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός πως τότε υπήρχε μεγαλύτερος κίνδυνος να τραυματιστείς και έτσι υπήρχε μία άτυπη συμφωνία κυρίων. Ήξερες πως κάποια πράγματα, δεν μπορείς να τα κάνεις. Ήξερες μέχρι που είναι τα όρια. Τώρα είναι όλοι λίγο πιο… επιθετικοί να πω; Μάλλον, πάντα ήμασταν επιθετικοί, απλά τώρα, κάποιες φορές βλέπεις οδηγούς να κάνουν ανοησίες. Αλλά αυτό είναι κάτι που το βλέπεις σε όλες τις κατηγορίες. Δες τι γίνεται από το karting μέχρι τη Formula 1, έχει αλλάξει ο τρόπος οδήγησης στο πέρασμα των χρόνων». Δεν έχει άδικο. Κι έχει δει πολλές διαφορετικές πτυχές του σπορ αφού το χρονικό εύρος από το ντεμπούτο του στην Αυστραλία το μακρινό πια 2001, μέχρι σήμερα, είναι το μεγαλύτερο σε καριέρα οδηγού στην ιστορία της Formula 1!
Του ζητώ να ξεχωρίσει την δική του καλύτερη περίοδο και διανθίζει την απάντησή του με την καλύτερη περίοδο και για το σπορ στη νέα χιλιετία: «Προφανώς, βάσει αποτελεσμάτων, τα χρόνια στη McLaren και η πρώτη θητεία μου στη Ferrari. Αλλά ακόμα στα χρόνια που έτρεχα με τα χρώματα της McLaren, μπορεί να κερδίσαμε κάποιους αγώνες αλλά όχι τίτλους. Διότι είχαμε πολλά προβλήματα αξιοπιστίας, συνέβαιναν πολλά παράξενα πράγματα. Όμως εκείνη η περίοδος ήταν πολύ ενδιαφέρουσα λόγω των ελαστικών. Εμείς είχαμε Michelin, κάποιοι αντίπαλοί μας είχαν Bridgestone, αμφότερες οι εταιρείες πίεζαν πάρα πολύ στον τομέα της εξέλιξης επιδιώκοντας να επικρατήσουν σε αυτόν τον “πόλεμο” ελαστικών. Ήταν ενδιαφέρουσα περίοδος». Είμαι σίγουρος πως όσοι διαβάζουν τη συνέντευξη συμφωνούν.
Ζητώ προσδοκίες για το 2021 και στην απάντηση του σφάζει με το γάντι τη Ferrari, εστιάζοντας στην υβριδική της μηχανή (αν και χωρίς να την αναφέρει): «Ελπίζω να είμαστε πολύ πιο ανταγωνιστικοί. Το 2019 ξεκινήσαμε πολύ δυναμικά αλλά στην πορεία χάσαμε έδαφος. Ελπίζαμε το 2020 να κάνουμε ένα βήμα εμπρός αλλά υπήρχαν πράγματα, πέραν των δικών μας δυνάμεων, που δεν μας επέτρεπαν να πετύχουμε τους στόχους μας. Αν τα γνωρίζαμε νωρίτερα, τότε δεν θα είχαμε και τις υψηλές προσδοκίες που είχαμε πριν το ξεκίνημα της σεζόν. Όμως και πάλι, υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία. Πρέπει όμως να βελτιωθούμε σε όλους τους τομείς. Αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο. Προφανώς όλοι ξεκινούν από το μηδέν και ελπίζω να κάνουμε καλύτερη δουλειά και να είμαστε πολύ πιο ανταγωνιστικοί. Νομίζω πως θα είναι πολύ πιο απολαυστικό για όλους το να βρισκόμαστε πιο ψηλά και να μαχόμαστε σταθερά για βαθμούς. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας αλλά είναι το ίδιο για όλους. Νομίζω πως ακόμα κι αν ρωτήσεις αυτούς που κερδίζουν συνέχεια, την ίδια απάντηση θα σου δώσουν». Δεν είμαι σίγουρος για το τελευταίο Kimi. Βλέπεις, για άλλους η κυριαρχία ίσως είναι εθιστική.
Προεκτείνω την ερώτηση στο 2022, στο αν οι νέοι κανονισμοί και τα όρια στους προϋπολογισμούς μπορούν να αλλάξουν δραστικά τις ισορροπίες, επιτρέποντας σε ομάδες όπως η δική του να έχουν ρεαλιστικές πιθανότητες για επιτυχία. «Αυτό ελπίζουν όλοι αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει και πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Οι νέοι κανονισμοί αποτελούν μία προσπάθεια να βελτιωθεί το θέαμα, το αγωνιστικό κομμάτι. Να μπορεί το ένα μονοθέσιο να ακολουθεί πιο εύκολα το άλλο, να έχουμε πραγματικές μάχες. Λένε πως θα βοηθήσουν στον τάδε βαθμό ή ακόμα περισσότερο αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: ώσπου να δούμε τα πραγματικά μονοθέσια στην πίστα, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τι θα γίνει. Ο χρόνος θα δείξει αν θα μπορούμε να μαχόμαστε όντας πιο κοντά ο ένας στον άλλο, χωρίς η αεροδυναμική απόδοση του προπορευόμενου μονοθεσίου να αποτρέπει κάθε προσπάθεια. Τουλάχιστον ξύπνησαν, συνειδητοποίησαν πως κάτι πρέπει να αλλάξει ώστε να βελτιωθεί το θέαμα. Βλέπουμε κάποια Grand Prix όπου έχουμε παράξενες συνθήκες, αλλάζει κάτι με τον καιρό ή γενικά δεν είναι όλα συνηθισμένα και τότε, έχουμε στ’ αλήθεια συναρπαστικούς αγώνες! Αυτό συνέβη μερικές φορές φέτος. Βέβαια η F1 θα προτιμούσε αυτό να συνέβαινε πιο συχνά ή ακόμα καλύτερα, να είχαμε πάντα τέτοιους αγώνες. Ας ελπίσουμε οι νέοι κανονισμοί και τα νέα μονοθέσια, να βελτιώσουν την κατάσταση. Θα ήταν καλύτερα για όλους».
Η επόμενη ερώτηση αφορά στον teammate του, Antonio Giovinazzi. Σαστίζω βλέποντας τον Kimi να σκύβει προς την κάμερα και να τη γυρίζει προς την άλλη πλευρά του δωματίου όπου βρίσκεται ο Ιταλός και με χαιρετάει. Ο Raikkonen γελάει πονηρά και λέει κοιτώντας τον: «Είναι πολύ κακός τύπος, όλο προσπαθεί να κάνει μηχανορραφίες… Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από την κοινή θητεία μας στη Ferrari. Είναι ωραίος τύπος, έχουμε καλή σχέση και συνεργασία». Γελάει ξανά ενημερώνοντάς με πως η απάντησή του άρεσε στον Antonio που έγνεφε θετικά. Έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν όντως είναι ο Kimi αυτός ή ένας σωσίας του, που βγάζει μία πιο ανθρώπινη πτυχή του παρεξηγημένου εαυτού του.
Από τη C39 στη GTA
Πρόσφατα η Alfa Romeo δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον video όπου συμμετείχε στην εξέλιξη των Giulia GTA και GTAm, κάνοντας δοκιμές στο Μπαλόκο. H απάντησή του δεν συνάδει με τον μύθο του Kimi που βαριέται: «Θα ήθελα να συμμετείχα περισσότερο στην εξέλιξη της, ειδικά εκείνη την ημέρα προλάβαμε να κάνουμε περιορισμένο αριθμό γύρων. Είχαμε στη διάθεσή μας πρωτότυπα, σε φάση εξέλιξης ακόμα, αρκετά μακριά από το τελικό αυτοκίνητο. Ήταν όμως ξεκάθαρο εξ αρχής πως η Alfa Romeo έχει ενσωματώσει μερικές ωραίες ιδέες σε αυτό, όπως την κινούμενη πίσω αεροτομή».
Πάντα απορούσα αν ένας οδηγός της Formula 1 να βρει ευχαρίστηση στην οδήγηση επιβατικών αυτοκινήτων στους δημόσιους δρόμους. Αλλά όχι σε αυτό το βαθμό αδιαφορίας: «Για να πω την αλήθεια, το αυτοκίνητο απλά το χρησιμοποιώ για να πάω από το σημείο Α στο σημείο Β. Συνήθως κάνω τη διαδρομή από το αεροδρόμιο προς το σπίτι, την πίστα ή το ξενοδοχείο. Αν μπορώ, ειδικά στο σπίτι μου στην Ελβετία, προσπαθώ να χρησιμοποιώ το ποδήλατό μου. Αν θέλω να πάω για τένις ή να πεταχτώ στην πόλη για κάποια ψώνια. Είναι πιο διασκεδαστικό. Βλέπω την οδήγηση πολύ διαφορετικά απ’ όταν ήμουν 18 και είχα μόλις πάρει το δίπλωμά μου. Τότε μπορούσα να οδηγώ όλη νύχτα, σε στενούς δρόμους, μέσα στα δάση, στο χιόνι. Όμως δεν το κάνω πια». Τι δεν θα έδινα να ήμουν στο δεξί του κάθισμα σε μία από εκείνες τις βόλτες!
Άραγε ο Kimi είναι καλός συνοδηγός;
«Καλύτερος από τον Antonio, αυτό είναι σίγουρο», λέει γελώντας δυνατά αυτή τη φορά, καθώς κοιτά τον teammate του. Υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός στο YouTube, όπου οι δυο τους πάνε βόλτα με μία Giulia Quadrifoglio στη “Πράσινη Κόλαση” του Νίρμπουργκρινγκ. Με τον Ιταλό πανικόβλητο και τον Φινλανδό να εντείνει το μαρτύριο του teammate του πατώντας ακόμα πιο βαθιά το γκάζι σε αυτή τη σχεδόν τρομακτική διαδρομή. Απολαύστε το πατώντας play…
«Γενικά δεν έχω πρόβλημα να είμαι συνοδηγός. Προτιμώ να οδηγώ αλλά σίγουρα διαχειρίζομαι το να μην έχω τον έλεγχο, καλύτερα από τον Antonio. Μάλιστα έχω βρεθεί μερικές φορές στη θέση του συνοδηγού με Rally Car. Με οδηγό τον Sebastien Loeb, με τον Tommi Makinen, ωραίες εμπειρίες», θυμάται ο Φινλανδός.
Συνεχίζοντας την προσπάθεια κατάρρευσης κλισέ, τον ρωτάω αν εξακολουθεί να απολαμβάνει την F1, πως νιώθει κάθε φορά που πατάει γκάζι στην πίστα. Πλέον το χαμόγελο είναι κολλημένο στο πρόσωπό του: «Το ίδιο που ένιωθα πάντα! Φυσικά και απολαμβάνω ακόμα τους αγώνες, αλλιώς δε θα ήμουν εδώ. Την οδήγηση στο όριο αλλά και το κομμάτι που αφορά στη συνεχή προσπάθεια βελτίωσης, της λύσης προβλημάτων». Με τα τελευταία ή με τρολάρει ή απαντά με τον πιο εμφατικό τρόπο στους επικριτές του. Όχι ότι χρειάζεται να το κάνει βέβαια. Απλά το ταμείο, όπως και να το κάνουμε, κρύβει αδικία για τον Kimi. Δεν γίνεται ένας τόσο ταλαντούχος οδηγός να έχει μόνο ένα τίτλο στο ενεργητικό του. Αρνείται να δει το ποτήρι μισοάδειο και απαντά: «Τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί καλύτερα αλλά θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί και πολύ χειρότερα…», γελά εκ νέου, με το βλέμμα του αυτή τη φορά να ταξιδεύει θαρρείς κάπου στο χρόνο. Σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της καριέρας του, προτού συνεχίσει: «Έτσι είναι οι αγώνες, οι ατυχίες είναι κομμάτι αυτού του σπορ, κάποιες φορές ο εξοπλισμός παραδίδει πνεύμα ή κάνεις οδηγικά λάθη. Είμαι όμως χαρούμενος, ικανοποιημένος με όσα έχω πετύχει».
Iceman ή Superman;
Μία ερώτηση που μου αρέσει να κάνω σε ανθρώπους που στα μάτια μου φαντάζουν ήδη υπέρ-ήρωες, είναι ποια υπέρ-δύναμη θα επέλεγαν αν θα μπορούσαν να έχουν μία. Άλλοι θέλουν να πετούν, άλλοι να είναι αόρατοι, ο Kimi δεν έχει ανάγκη να αλλάξει τίποτα: «Όχι, όχι, δεν χρειάζομαι υπερδυνάμεις. Είμαι καλυμμένος με τις ικανότητες που έχω! Πολλές φορές με ρωτούν τι θα άλλαζα στη ζωή μου και την καριέρα μου αν είχα τη δυνατότητα να το κάνω. Όμως δεν θα άλλαζα τίποτα. Γιατί τότε δεν θα φτάναμε εδώ που είμαστε σήμερα. Αν είχα πάρει μία διαφορετική απόφαση ή αν είχα κάνει κάτι διαφορετικά, ίσως η ζωή μου να μην ήταν όπως είναι τώρα. Και είμαι χαρούμενος με το πως είναι τώρα». Κι εγώ στη θέση του, ίσως να ήμουν καλυμμένος αλλά δεν είμαι ο Kimi Raikkonen. Πάντως ξεκαθαρίζει πως δεν πιστεύει ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με… άστρο: «Όχι, δεν πιστεύω πως γεννιέσαι για παράδειγμα πρωταθλητής ή κάτι τέτοιο. Η ζωή σε ανδρώνει, κάποιες φορές τα πράγματα πάνε όπως θες και κάποιες άλλες όχι».
Γεννημένος πρωταθλητής ή όχι, τον ρωτάω για μία ενδιαφέρουσα ιστορία που είχα διαβάσει παλιά, που τον ήθελε σε ηλικία μόλις 8 ετών, να ξεκαθαρίζει στη μητέρα του, Paula, πως μία ημέρα θα γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής – αν και τότε δεν ήξερε ακόμα σε πιο σπορ. Η απάντησή του είναι στο ίδιο πνεύμα με τη συζήτηση που έχει προηγηθεί: «Όταν είμαστε παιδιά λέμε πολλά πράγματα. Κι όσο πιο πολλά λες, έχεις και περισσότερες πιθανότητες κάποιο από αυτά να γίνει πραγματικότητα! Νομίζω πως τη μία ημέρα έλεγα πως ήθελα να γίνω πρωταθλητής του σκι και την άλλη φορτηγατζής. Είμαι σίγουρος πως αντίστοιχα ο γιος μου, λέει και θα πει ακόμα πολλά πράγματα σχετικά με όσα θέλει να κάνει όταν μεγαλώσει. Άλλα θα γίνουν άλλα όχι». Κρυστάλλινη σφαίρα δεν έχω, όμως θα πόνταρα στο να δούμε σε λίγα χρόνια στις πίστες τον Raikkonen Jr. Ή τουλάχιστον το εύχομαι.
Κάπου εκεί ολοκληρώνεται η συνέντευξή μας, τον απολογισμό της οποίας δεν θα μπορούσα να προβλέψω: 1853 λέξεις, με πιο μακροσκελή απάντηση στις 180 λέξεις, 6 φορές που χαμογέλασε, 13 (!) που γέλασε, δίχως να πει ούτε ένα “bwoah”. Βρε, τελικά, μήπως ήταν όντως σωσίας του Kimi;
KIMI RAIKKONEN #7
Ετών: 41
Grand Prix: 332
Εκκινήσεις: 329
Τίτλοι: 1 (2007)
Νίκες: 21
Βάθρα: 103
Pole Positions: 18
Ταχύτεροι γύροι: 46
Πρώτο GP: Αυστραλία 2001
Πρώτη νίκη: Μαλαισία 2003
Τελευταία νίκη: ΗΠΑ 2018
Διαβάστε επίσης:
Αυτή είναι η Alfa Romeo Racing C41 (video)
Τι θα κάνει ο Raikkonen μετά τη F1;
Instagram F1 Live: Πουρναράκης-Σεϊτανίδης σχολιάζουν τα νέα της F1!
Δείτε ΟΛΕΣ τις τελευταίες ειδήσεις τη στιγμή που συμβαίνουν στο carsnews
Follow @CarsnewsGr