H εποχή που τα cabrio ξεπηδούσαν από τις αυτοκινητοβιομηχανίες σαν τα σαλιγκάρια μετά από μια καλοκαιρινή βροχή ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα, οι προτάσεις χωρίς σταθερή οροφή μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, καθώς οι περισσότεροι κατασκευαστές στρέφονται σε πιο ορθολογικές επιλογές, οι οποίες φαντάζουν ικανές να τους εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
Μπορεί, λοιπόν, η λειψυδρία «ανοικτών» τετράτροχων στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία να μην απασχολεί τη διεθνή αυτοκινητική κοινότητα, αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι δεν υπάρχουν εκεί έξω προτάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να μετεξελιχθούν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια σε εντυπωσιακά cabrio ή ακόμα καλύτερα σε απολαυστικά roadster.
1. Toyota Supra
H επιστροφή της Toyota Supra στη γραμμή παραγωγής ίσως να μην ήταν αυτή που θα περίμενε κανείς. Οι Ιάπωνες ήταν αναγκασμένοι να βασιστούν σε μηχανολογικές λύσεις που επί της ουσίας είχαν εξελιχθεί από την BMW, χωρίς να προσφέρουν το κάτι παραπάνω στους πιστούς οπαδούς τους.
Δεν είναι μόνον οι κινητήρες που προέρχονται από την BMW αλλά και το πλαίσιο, κάτι που θα μπορούσε να αναγνωστεί και ως πλεονέκτημα, καθώς με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη πλατφόρμα μπορεί να υποστηρίξει τις απαιτήσεις ενός roadster (βλέπε BMW Z4), η νέα Toyota Supra θα μπορούσε με χαρακτηριστικά ευκολία να χάσει τη σταθερή οροφή της και να μετατραπεί και εκείνη σε καθαρόαιμο roadster.
Αν η κίνηση αυτή θα πρόσφερε κάτι στην υστεροφημία του ιαπωνικού sportscar είναι μια άλλη κουβέντα, ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα επέλεγαν την ανοιχτή έκδοση της Supra από την κλειστή, ποντάροντας στην απόλαυση της οδήγησης που μπορεί να προσφέρει ένα cabrio.
2. BMW M2
H BMW αποτελεί έναν από τους λίγους ευρωπαίους κατασκευαστές που διατηρούν στην γκάμα τους cabrio προτάσεις, έχοντας παρ’ όλα αυτά παραλείψει να προσφέρει στη Σειρά 2 Convertible την ευκαιρία να αποδείξει την αξία της.
Έτσι όσοι περίμεναν στην ουρά για να αποκτήσουν ένα τετραθέσιο soft cabrio με έναν τρίλιτρο-υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα απόδοσης 430 ίππων έμειναν με την όρεξη. Μάλιστα, οι πιθανότητες να δούμε στο μέλλον μια M2 Cabrio είναι απειροελάχιστες, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ακόμα και οι συμβατικές εκδόσεις της ανοιχτής Σειράς 2 πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να διατηρήσουν τη θέση τους στην γκάμα της BMW.
3. Nissan GT-R
Τα λόγια περιττεύουν για το κορυφαίο, κατά πολλούς, ιαπωνικού sportscar, το οποίο όλα αυτά τα χρόνια έχει διατηρήσει στη θέση της τη μεταλλική οροφή του και σχεδόν ανόθευτό τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του.
Βέβαια, η εικόνα ενός Nissan GT-R χωρίς οροφή η αλήθεια είναι ότι μας ιντριγκάρει, δημιουργώντας μια απροσδόκητη έλξη για ένα αυτοκίνητο που αν και απέχει από την πραγματικότητα και τις προθέσεις των Ιαπώνων φαντάζει τόσο οικείο και γοητευτικό.
Σε κάθε περίπτωση, το Nissan GT-R διαθέτει όλα τα φόντα ώστε να υποστηρίξει την παρουσία του στην ευρύτερη κατηγορία των cabrio χωρίς να κινδυνεύει ώστε να γίνει η εύκολη λεία τετράτροχων ή ακόμα και κατασκευαστών που έχουν χτίσει τη δική τους παράδοση στις υψηλών επιδόσεων soft top προτάσεις.
4. Toyota GT86
Η Toyota έφτασε μια ανάσα από την παραγωγή της cabrio εκδοχής του GT86, παρουσιάζοντας μάλιστα ένα πρωτότυπο μοντέλο το οποίο έδειχνε έτοιμο να τοποθετηθεί στις προθήκες της ιαπωνικής φίρμας.
Το πισωκίνητο roadster των 2 2 θέσεων διέθετε υφασμάτινη οροφή και όλες τις απαραίτητες ενισχύσεις στο πλαίσιο οι οποίες του επέτρεπαν να αντισταθμίσει την απουσία σταθερής οροφής.
Μάλιστα οι Ιάπωνες είχαν καταφέρει να περιορίσουν το πρόσθετο βάρος της cabrio έκδοσης του αυτοκινήτου κάτω από τα 100 κιλά διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο σχεδόν αναλλοίωτες τις επιδόσεις της.
Παρά το γεγονός, πάντως, ότι η Toyota είχε στα χέρια της ένα «production ready» αυτοκίνητο, το GT86 Cabrio δεν πέρασα ποτέ στη γραμμή παραγωγής, αφήνοντας με το αίσθημα του ανικανοποίητου όσους φαντάστηκαν τον εαυτό τους πίσω από το τιμόνι του.
5. Dodge Challenger
H Dodge έπραξε το χρέος της απέναντι στο παγκόσμιο αυτοκινητικό στερέωμα αναβιώνοντας έναν πραγματικό θρύλο της δεκαετίας του 1970. Το Challenger επέστρεψε στη γραμμή παραγωγής, με την αμερικανική φίρμα ωστόσο να μην ολοκληρώνει το έργο της, αφήνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορία της cabrio εκδοχή του.
Μπορεί, λοιπόν, τα «λευκά κολάρα» της Dodge να κράτησαν στο συρτάρι τα σχέδια που προέβλεπαν την παραγωγή ενός σύγχρονου Challenger με υφασμάτινη οροφή, ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο και για τους απανταχού οπαδούς της σχολής των εξ Αμερικής muscle cars, οι οποίοι θα ήθελαν να δουν το όνειρό τους να ολοκληρώνεται.
Follow @CarsnewsGr