Το βουνό! Έχοντας γεννηθεί καταμεσής του κάμπου στην βορειοδυτική ακτή της Πελοποννήσου, η πρώτη παράσταση ενός βουνού στην παιδική μου μυθολογία ήταν ένας τριγωνικός όγκος στη μακρινή άκρη του Ιονίου. Ο Αίνος υπήρξε η αρχετυπική παιδική ζωγραφιά, με τον ήλιο να δύει πάντα πίσω του και το χρώμα μονίμως στις αποχρώσεις του μαύρου.
Μεγαλώνοντας έμαθα πολλά περισσότερα για το πρώτο βουνό μου, γνώρισα κάμποσους από εκείνους τους Μάκηδες «-άτους» της γλυκιάς τρέλας από τα χωριά με την κατάληξη «-άτα» της Ιόνιας ηδύτητας. Έμαθα κάμποσες από τις λέξεις και τα χούγια τους, απόλαυσα τη θαυμαστή τους ικανότητα να είναι τη μια στιγμή απρόβλεπτα θεόκουρλοι και την αμέσως επόμενη η πιο γελαστή παρέα, θαύμασα τους ασύλληπτους τρόπους να εξασκούν τον διονυσιασμό μιας αθώας βωμολοχίας την οποία δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μπλέκουν στα νιτερέσα τους -τα επίγεια και του επέκεινα- με τον Άγιό τους.
Η Κεφαλονιά γεννήθηκε μέσα μου ως μύθος. Και έτσι έχει παραμείνει σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά, ξημέρωμα στο λιμάνι της Κυλλήνης, βάζοντας και πάλι την πλώρη για εκεί που σχηματίστηκε το πρωταρχικό βουνό και ήρθε η πρώτη μεγάλη κλήση για τα ταξίδια μου. Αυτήν τη φορά με έναν γνήσια κεφαλονίτικο τρελό τρόπο: με ένα μικρό αυτοκίνητο πόλης, το Mitsubishi Space Star, στην έκδοση των 1,2 λίτρων και σε ένα πανέμορφο κίτρινο χρυσαφί χρώμα που το έκανε τον αδιαμφισβήτητο σταρ του διημέρου.
Πάντως, από την Αθήνα έως την Κυλλήνη, το μικρό Mitsubishi, αν και τύποις mini, κάθε άλλο παρά έδειξε να αισθάνεται άβολα. Ταξιδεύει αρκετά άνετα για τα δεδομένα της κατηγορίας του, έχει επαρκές γκάζι για να αντέξει ένα ζευγάρι και το βάρος ενός μεγάλου φορτίου φωτογραφικού εξοπλισμού, ενώ αποτελεί έκπληξη πρώτου μεγέθους και η οικονομία σε καύσιμο από τον τρικύλινδρο κινητήρα, δείγμα ότι οι εκσυγχρονιστικές μηχανολογικές πινελιές έχουν πιάσει τόπο. Τα νούμερα που καταγράψαμε σε χαλαρούς ταξιδιωτικούς ρυθμούς κυμάνθηκαν λίγο πάνω από τα 5,0 l/100 km, τιμή πραγματικά εξαιρετική για τα δεδομένα της κατηγορίας.
Σ’ αυτό βοηθά και το μάλλον αραιά κλιμακωμένο κιβώτιο, με τις δύο πολύ μακριές τελευταίες σχέσεις, στοιχείο που αποτελεί θείο δώρο στο ταξίδι στην Εθνική. Όχι μόνο για την κατανάλωση που προαναφέραμε, αλλά και γιατί κρατά και τον κάπως θορυβώδη τρικύλινδρο σε χαμηλές στροφές, ώστε να ακούγεται όσο το δυνατόν λιγότερο.
Πάνω στο νησί, το Space Star δείχνει να βρίσκεται πλέον πιο κοντά στο στοιχείο του. Το μικρό μέγεθος, η πολύ καλή ορατότητα και το τιμόνι που κόβει αρκετά, δημιουργούν ένα πολύ ευέλικτο σύνολο που θα χωρέσει παντού και θα σε αγχώσει όσο το δυνατόν λιγότερο στο ανεβοκατέβασμα του Μύρτου. Η ανάρτηση δουλεύει ικανοποιητικά, ώστε να μην κουράζει τους επιβάτες, το τιμόνι έχει επαρκή αίσθηση για τα δεδομένα αυτών των αυτοκινήτων, ενώ και ο κινητήρας προσπαθεί φιλότιμα με τους 80 ίππους του, με δυνατό του σημείο τις μεσαίες στροφές, αν και με ένα πιο «σφιχτό» κιβώτιο θα μπορούσε να αναδείξει περισσότερο τις δυνατότητες του Space Star ως συνόλου.
Αποκεί και πέρα, τα πάντα κινούνται γύρω από τη χαριτωμένη και αρκετά νεανική του εμφάνιση, μετά την πρόσφατη ανανέωση που έχει δεχθεί και τις ευπρόσδεκτες αλλαγές κυρίως στη μάσκα «Dynamic Shield», που το συνδέει με τα μεγαλύτερα μοντέλα της εταιρείας. Σ’ αυτό δε το χρώμα και το πακέτο εξοπλισμού άρεσε πολύ όπου και αν σταθήκαμε στην Κεφαλονιά, με τις ερωτήσεις να πέφτουν βροχή και το ενδιαφέρον να προχωρά και σε άλλα πιο πρακτικά θέματα, όπως το σαλόνι και οι χώροι. Για το πρώτο, η ποιότητα και η αισθητική είναι μιας τυπικής πρότασης για την κατηγορία χωρίς σχεδιαστικές εξάρσεις, με highlight τη μεγάλη οθόνη στην κεντρική κονσόλα.
Σχετικά με τους χώρους, η συνολική εικόνα είναι μάλλον στην κορυφή της κατηγορίας, με τους πίσω επιβάτες να έχουν πολύ μεγάλα περιθώρια εμπρός από τα γόνατά τους (αν και η κλίση της οροφής περιορίζει τον «αέρα» πάνω από τα κεφάλια τους), ενώ και το πορτμπαγκάζ με τα 235 λίτρα είναι στο πλαίσιο της κατηγορίας, με την έκδοση της δοκιμής μας να έχει ένα πολύ έξυπνο προσθαφαιρούμενο πλαστικό κιβώτιο κάτω από το δάπεδο, με χωρίσματα για τη μεταφορά μικρότερων αντικειμένων.
Ταξιδεύοντας για πάνω από 400 χιλιόμετρα με το Space Star σε μία μετα-καραντίνας άδεια Κεφαλονιά, βρίσκεσαι και πάλι μπροστά σε ένα μεγάλο στούντιο ειδικών εφέ της φύσης που τονίζεται ακόμα περισσότερο από ένα υπερκινητικό έδαφος το οποίο δεν λέει να βρει ρεπόσο. Από τη μια υπάρχει το βουνό μου, ο «σκοτεινός» Αίνος της μυθολογίας και ο τόσο τρυφερός και ακμαίος γίγαντας της σημερινής πραγματικότητας. Απόγευμα καλοκαιριού εκεί ψηλά στις κεραίες, μέσα στον αραιό ψυχρό αέρα νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα αντίδωρο της γεωλογίας στην Κεφαλονιά, που τόσο ταλαιπώρησε το νησί με τα καμώματά της εκεί κάτω στα χαμηλά, έχοντας κάνει reset στον χρόνο του νησιού με τον σεισμό του 1953.
Θα έλεγα ότι είναι ένα από τα δύο τρία πιο ξεχωριστά βουνά της Ελλάδας (και έχω περπατήσει και ξημερωθεί στα περισσότερα), μια θαυμαστή ανορθογραφία στο συντακτικό του ελλαδικής νησιώτικης καρτ ποστάλ με την κυριαρχία της παραλίας και των ηθών της. Όχι ότι και εκεί η Κεφαλονιά δεν βρίσκεται ως πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Ο Μύρτος είναι, χωρίς καμία αμφισβήτηση, η πιο στιβαρή στιγμή της εγχώριας θαλασσογραφίας, μέγας ως θέαμα αλλά και αυτάρκης και σίγουρος για την κυριαρχία του ως μίας από τις παγκόσμιες σταθερές για το πώς συντελείται το ιδανικό αισθητικό σμίξιμο θάλασσας και στεριάς.
Πέρα από αυτές τις δύο υψηλής αισθητικής αγωγής κορυφώσεις, το νησί έχει πολλά ακόμα να δώσει, ιδίως σε όσους αναζητούν κάτι παραπάνω από μαντολίνα και Ιταλούς λοχαγούς. Χωρίς να έχει παραδοθεί άκριτα στο τουριστικό «ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε, τζόγια μου», όπως η διπλανή της κυρία, η Ζάκυνθος, η Κεφαλονιά έχει κρατήσει, όσο αυτό είναι εφικτό, τον τόνο της και το ευγενές δυτικότροπο ήθος του Ιονίου. Τρελοί, ξετρελοί οι Κεφαλονίτες δείχνουν προσγειωμένοι όπου χρειάζεται και φαίνεται να έχουν γερότερη κράση στο να συνδυάσουν το ευπρόσδεκτο χρήμα του τουρισμού με τα άπειρα γίδια, τα εξαίρετα τυριά, τους προσεγμένους οίνους της παράδοσης, την κραταιά κουζίνα και την ποιοτική γαστριμαργία. Πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για συνδυασμό όλων των παραπάνω με «γιαγιαδίστικη» κρεατόπιτα σε καλοκαιρινή αυλή σε κάποιο από τα χωριά των βουνών.
Τι μένει ύστερα από δύο μέρες ξανά στην Κεφαλονιά με το Space Star; Πρώτα απ’ όλα, ότι το μικρό Mitsubishi είναι ένα ικανό σύνολο να καλύψει τις ανάγκες του αγοραστή του σε κάθε είδους ανάγκη, ακόμα και για τις καλοκαιρινές του διακοπές μακριά από τα πολύ στενά όρια της πόλης. Υπάρχουν σημεία που χρήζουν βελτίωσης (ο συνδυασμός κινητήρα-κιβωτίου για παράδειγμα), όμως αυτό που μένει είναι ότι στο τέλος κάθε ημέρας, ύστερα από 14-15 ώρες στο τιμόνι, κατέβαινες αναπάντεχα ξεκούραστος και σαφώς λιγότερο «πιασμένος» από πολλά και πολύ ακριβότερα αυτοκίνητα.
Η πολύ ξεχωριστή του εμφάνιση και η νεανική του αύρα έρχεται να δώσει ένα ακόμα όπλο στη μάχη της αγοράς και να υποστηρίξει μία τιμή που είναι πιο πάνω από τον άμεσο ανταγωνισμό, καθώς η βασική έκδοση του 1.2 με το μηχανικό κιβώτιο (υπάρχει και CVT με έξτρα χρέωση 800 ευρώ) ξεκινά από τα 13.450 ευρώ. Η κούκλα έκδοση Intense της δοκιμής μας ξεκινά από τα 14.750 ευρώ, αλλά με ένα πλήρες πακέτο εξοπλισμού που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και συστήματα, όπως τα Αποφυγής Πρόσκρουσης με Ανίχνευση Πεζών, Διατήρηση της λωρίδας, Cruise Control, κάμερα οπισθοπορείας κ.λπ..
Όσο για την Κεφαλονιά, δύσκολα να μην της παραδοθείς άνευ όρων, έστω και σε ένα βιαστικό διήμερο. Δεν είναι το «ευκολάκι» των Κυκλάδων με το «παραλία-ταβερνούλα-μπαράκι-πόζα Instagram». Είναι ένα μεγάλο νησί, πληθωρικό στις παραστάσεις του, ευρύχωρο στους τρόπους και διαμπερές στα χαμόγελα των ανθρώπων του. Και με δεκάδες γωνιές για να συναντήσει κανείς το ευγενές κάλεσμα του Ιονίου με το πιο υπαινικτικό και πιο συγχωρητικό φως αυτής της πλευράς του πλανήτη.
Η Κεφαλονιά συνεχίζει σίγουρη και λαμπερή τον κουνημένο πλου της στην Ιστορία και στη γεωλογική της ταραχή, ισορροπώντας αξιοθαύμαστα πάνω στις τεκτονικές πλάκες των σύγχρονων καιρών. Παραμένοντας και σ’ αυτήν τη συνάντησή μας τόσο οικεία και μαζί τόσο απόμακρη, και πάλι όπως τότε, εκείνες τις πρώτες ημέρες, που ο απτός κόσμος και το Ιόνιο τελείωνε στο πρώτο μου βουνό. Και πίσω του άρχιζε το μεγάλο όνειρο του πέρα κόσμου, το ταξίδι.
Eθνικός Δρυμός Αίνου: Το μαγικό βουνό
Ίσως ό,τι πιο ξεχωριστό μπορεί να συναντήσει κανείς σε νησί της Ελλάδας, ο ορεινός όγκος του Αίνου παραμένει από τα Ομηρικά έπη μέχρι σήμερα ένας αυτόνομος χωροχρόνος, μία βαθιά μύηση στην εύνοια της φύσης. Η ενδημική Κεφαληνιακή Ελάτη υπήρξε γνωστή για τις μοναδικές ιδιότητες του σκουρόχρωμου ξύλου της, και η φήμη της είχε φτάσει έως τα πέρατα της Ευρώπης, όπου οι φυσιοδίφες ανά τους αιώνες μιλούσαν για ένα μυθικό «Monte Nero», το Μαύρο Βουνό. Από το 1962 ο κεντρικός του πυρήνας έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός, κάτι που μάλλον αποδείχθηκε σχετικά σωτήριο για το δάσος από το σπορ που ανθεί στα Επτάνησα, αυτό των πυρκαγιών.
Σήμερα η πρόσβαση έχει βελτιωθεί σημαντικά, με πλατιά άσφαλτο μέχρι αρκετά ψηλά στις κεραίες σε υψόμετρο κοντά στα 1.600 μέτρα, ενώ ένα πυκνό δίκτυο καλά συντηρημένων μονοπατιών επιτρέπει στον επισκέπτη να θαυμάσει από κοντά τη μοναδική στην Ελλάδα χλωρίδα και πανίδα αυτού του τόσο ιδιαίτερου δάσους. Ωραίος ο Μύρτος και οι περατζάδες στο Λιθόστρωτο ή στο Φισκάρδο, αλλά Κεφαλονιά χωρίς να παραδοθείς στο κάλεσμα του Αίνου, δεν είναι Κεφαλονιά.
Κεφαλονιά Trivia
1. Ποιο είναι το «Όγδοο Επτάνησο»; Το Ληξούρι. «Η Κεφαλονιά έχει πρωτεύουσα το Αργοστόλι, και το Αργοστόλι έχει πρωτεύουσα το Ληξούρι».
2. Ποιες είναι οι 5 καλύτερες παραλίες του νησιού. Μετράμε: ο Μύρτος, το Ξι, η Αντίσαμος, η Έμπλυση, οι Πετανοί, ο Μακρύς Γιαλός. Αυτές είναι… 6. Θα μπορούσαν να είναι 16, 26, δεν έχει νόημα. Υπάρχει μία για τον καθένα. Σε κάποιες περιπτώσεις, και μόνον ένας για κάθε μία.
3. Πόσο ψηλά είναι η κορυφή του Αίνου; Στα 1.628 μέτρα, ο Μέγας Σωρός. Να πας χειμώνα στο βουνό μέχρι τις κεραίες, με χιόνια και καθαρή ατμόσφαιρα.
4. Περί Αγίου. Τον Άγιο Γεράσιμο τον περιλαμβάνουν ποικιλοτρόπως ΜΟΝΟΝ οι Κεφαλονίτες. Αυτοί έχουν την αποκλειστική χρήση και την εύνοια μετάνοιας. Οι ξένοι θα πρέπει να σέβονται.
5. Παρατσούκλια. Όταν ψάχνεις κάποιον, ιδίως στα χωριά, μην προσπαθείς χωρίς να ξέρεις το παρανόμι του.
6. Λέξεις κεφαλονίτικες. Αν σε πουν «Μπερτόδο», μην το θεωρήσεις κομπλιμέντο, και το «Φαστίδιο» δεν είναι τοπική σπεσιαλιτέ. Διάβασε το λεξικό, θα σου αρέσει.
7. Περί οίνου. Η Ρομπόλα δεν είναι μονόδρομος. Ψάξε να βρεις Μοσκατέλα με τα αρώματα των λουλουδιών ή το Βοστιλίδι.
8. Περί φαγητού. Η κρεατόπιτα είναι must. Ιδίως αν τη φας ως τραταμέντο από τη μαμά φίλου Κεφαλονίτη. Μαζί με φέτα και δροσερή ρομπόλα, στον ίσκιο κληματαριάς, μέσα Αυγούστου.
9. Κεφαλονιά και Covid-19. Βαριά ατμόσφαιρα, μαγκωμένες προσδοκίες, δύσκολη χρονιά για τους επαγγελματίες του τουρισμού. Εκτός από τον Άγιο, ας βάλουμε και εμείς το νησί στις επιλογές μας για αυτό το καλοκαίρι.
10. Πώς φτάνεις στην Κεφαλονιά; Από Πάτρα ή Κυλλήνη. Η πρώτη επιλογή πιάνει στη Σάμη, η δεύτερη στον Πόρο. Επιλέξτε, οδήγηση ή διπλή ώρα στο καράβι. Οι τιμές δεν έχουν μεγάλη διαφορά και είναι αρκετά λογικές για τα δεδομένα του Αιγαίου (περί τα 120 ευρώ για αυτοκίνητο και δύο άτομα από Κυλλήνη).
Follow @CarsnewsGr