Σεπτέμβριος του 1956. Ο (τότε) συνταγματάρχης της Αιγύπτου Νάσσερ αποφασίζει να κλείσει την διώρυγα του Σουέζ και ένα από τα επακόλουθα ήταν και η σταδιακή αποχώρηση των Βρετανικών συμφερόντων από την περιοχή. Συμφερόντων, που κατά κύριο λόγο περικλείονταν σε μία λέξη. Πετρέλαιο! Ο αντίκτυπος ήταν η ανάγκη πιο ορθολογικής χρησιμοποίησης των καυσίμων. Η αντίδραση του Σερ Λέοναρντ Λορντ, επικεφαλής της μετέπειτα British Motor Corporation,ήταν άμεση. Έδωσε εντολή στον Αλέξανδρο Ισιγόνη (ναι, στον δικό μας και αργότερα τιμημένο με τον τίτλο του σερ), να αναβάλει ότι έκανε και με τον χαρακτηρισμό του επείγοντος να σχεδιάσει ένα καινούργιο μικρό αυτοκίνητο που θα μπορούσε να δεχθεί με κάποια άνεση τέσσερα άτομα. Στόχος, η αντικατάσταση όλων εκείνων των “φουσκωμένων” αυτοκινήτων που γέμιζαν τους Βρετανικούς δρόμους.
Οι πρώτες σκέψεις
Με δηλωμένη την απέχθεια του προς τα μεγάλα αυτοκίνητα, ο μετέπειτα Σέρ είχε ήδη στο ενεργητικό του μια σημαντική επιτυχία με το Μorris Minor, που ήταν όμως ήδη 10 χρονών .και έτσι, η λύση ήταν να δημιουργηθεί κάτι από “λευκό χαρτί”. Το μόνο παλιό στοιχείο(και αυτό τόσο για λόγους οικονομίας, όσο και για την συντόμευση χρόνου)θα παρέμενε ο κινητήρας και το κιβώτιο ταχυτήτων. Εξάλλου, ο Ισιγόνης είχε τώρα νέες ιδέες και ήθελε να κάνει το μικρότερο κατά το δυνατόν αυτοκίνητο για τέσσερα άτομα, που από έξω θα έδειχνε μικρό και από μέσα θα ήταν άνετο με απόλυτη εκμετάλλευση του εσωτερικού χώρου.
Η δημιουργία
Ξεκινώντας τον Μάρτιο του 1957 με μία ομάδα οκτώ ατόμων, που ο ίδιος είχε επιλέξει, ο Σερ Αλεκ κατάφερε μέχρι τον Ιούλιο να κατασκευάσει ένα ξύλινο ομοίωμα και τον Οκτώβριο ήταν έτοιμα για δοκιμές δύο πρωτότυπα που κάλυψαν 30.000 μίλια σε 500 ώρες. Στις δοκιμές εκείνες “έγραψαν τα ρολόγια” ως τελική ταχύτητα 92 μίλια/ώρα η οποία θεωρήθηκε ιδιαίτερα μεγάλη για την αγορά στην οποία απευθυνόταν και έτσι αποφασίστηκε να μειωθεί ο κυβισμός από τα 948 στα 848 κ.ε. Τον Ιούλιο του 1958,ο Σερ Λέοναρντ Λόρντ-μετέπειτα Λόρδος Λάμπουρυ- οδηγώντας ένα από τα πρωτότυπα ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, ώστε έδωσε εντολή να μπεί σε παραγωγή. Κατασκευάστηκαν 11 πρωτότυπα συνολικά, μέχρι να ελεγχθούν και οι τελευταίες λεπτομέρειες και τον Απρίλιο του 1959,τα δύο πρώτα αυτοκίνητα έβγαιναν από τις γραμμές παραγωγής του Λόνγκμπριτζ. Ένα μήνα αργότερα, στο εργοστάσιο του Κούλει κατασκευαζόταν τα πρώτα 10 αυτοκίνητα και στα μέσα Ιουνίου η παραγωγή έφτανε τα 100 αντίτυπα την εβδομάδα ενώ στις 26 Αυγούστου 1959 αρχίζει η επίσημη ιστορία τους που διήρκεσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 με πωλήσεις που έφθασαν περίπου στα 5,5 εκατομμύρια αυτοκίνητα.
Η μεγάλη επιστροφή
Ένα τέτοιο αυτοκίνητο που κατέχει δικαιωματικά τον δικό του χώρο στην ιστορία της αυτοκίνησης, όχι μόνο στον εμπορικό αλλά και στον αγωνιστικό τομέα (για να μην ξεχνάμε και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον κινηματογράφο) δεν θα μπορούσε να μην έχει και συνέχεια ή αναγέννηση αν προτιμάτε, που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2001. Η αποδοχή του κόσμου ήταν άμεση όπως και η εμπορική του επιτυχία που γιορτάστηκε δεόντως όταν έξι χρόνια μετά την έναρξη της μαζικής παραγωγής, το εκατομμυριοστό MINI πέρασε από τη γραμμή παραγωγής στο Εργοστάσιο της Οξφόρδης. Από τότε που λανσαρίστηκε, το MINI έχει δημιουργήσει μία νέα κατηγορία στην αγορά – το premium μικρό αυτοκίνητο έχει παγκόσμια παρουσία και ολοκληρωμένη γκάμα επιλογών εξατομίκευσης αλλά και επιλογών σε αμαξώματα, κινητήρες και εξοπλισμούς.. Από τη Χιλή μέχρι την Κίνα, το MINI απολαμβάνει αυξανόμενη δημοτικότητα μεταξύ των πελατών σε 80 αγορές σε όλο τον κόσμο.
Οι εξελίξεις στο εργοστάσιο της Οξφόρδης αντανακλούν την επιτυχία του MINI. Το 2001 περίπου 2,400 άτομα εργάστηκαν σε πρόγραμμα μιας βάρδιας για την κατασκευή 300 αυτοκινήτων την ημέρα. Ένας ακόμα τομέας στον οποίο η MINI συνεχίζει να εξελίσσεται είναι η αποτελεσματική χρήση φυσικών πόρων στην παραγωγή αυτοκινήτων. Από το πρώτο, πλήρες έτος παραγωγής το 2002, η κατανάλωση ενέργειας και οι εκπομπές CO2 στο εργοστάσιο της Οξφόρδης έχουν μειωθεί κατά 20%, ενώ η κατανάλωση νερού έχει πέσει πάνω από 30% ανά μονάδα. Επιπλέον, πάνω από 25 διαφορετικά απόβλητα υλικά από την παραγωγή ανακυκλώνονται.
Το επετειακό
Όπως όλα τα MINI, το εκατομμυριοστό όχημα κατασκευάστηκε σύμφωνα με την παραγγελία του πελάτη. Το χρώμα του ήταν Pepper White με μία ειδικά εξελιγμένη βαφή για την οροφή, που τονίζεται ακόμα περισσότερο από το λογότυπο «1 εκατομμύριο» στο καπό. Το εσωτερικό συνδυάζεται με την οροφή, με καθίσματα, τιμόνι και λαβή λεβιέ ταχυτήτων σε δέρμα, όλα σε απόχρωση Almond Green. Και η ιστορία συνεχίζεται…
Του Τριαντάφυλλου Τσουλφά