Το Grand Prix του Άμπου Ντάμπι δεν σήμανε μόνο το τέλος της φετινής σεζόν. Στην Yas marina έπεσε η αυλαία για την λαμπρή καριέρα του Sebastian Vettel.
Στις 27 Οκτωβρίου του 2013 ο Seb Vettel κερδίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το ινδικό Grand Prix. Με τη νίκη αυτή ο Γερμανός εξασφαλίζει και μαθηματικά τον τέταρτο συνεχόμενο παγκόσμιο τίτλο του στην F1. Ένα κατόρθωμα που μέχρι τότε μόνο οι Juan Manuel Fangio και Michael Schumacher είχαν επιτύχει στο παρελθόν.
Το πιο εντυπωσιακό στην περίπτωση του Seb ήταν ότι το επίτευγμα αυτό ήρθε έπειτα από μόλις έξι πλήρεις χρονιές στην F1. Ήταν μία άνευ προηγουμένου -για έναν τόσο νέο οδηγό- περίοδος κυριαρχίας. Και όλα έδειχναν ότι ο Vettel ήταν προορισμένος να σπάσει κάθε ρεκόρ της F1.
Όμως, οι τύχες αλλάζουν πολύ γρήγορα στην F1. Λίγοι μπορούσαν να φανταστούν πως ο τέταρτος τίτλος του Seb θα ήταν και ο τελευταίος του. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα εννέα χρόνια της καριέρας του Γερμανού ήταν φτωχά σε συγκινήσεις. Κάθε άλλο. Καλύτερα, όμως, να πάρουμε την ιστορία μας από την αρχή.
Ξεκινώντας με ρεκόρ
Ο Sebatian έκανε το ντεμπούτο του το 2007 στο GP των ΗΠΑ, αντικαθιστώντας τον Robert Kubica ο οποίος είχε ένα μεγάλο ατύχημα στον προηγούμενο αγώνα του Καναδά. Κατάφερε, μάλιστα, να βαθμολογηθεί τερματίζοντας όγδοος. Έτσι, έγινε ο νεότερος -τότε- οδηγός στην ιστορία της F1 που έπραττε κάτι τέτοιο.
Ο Vettel είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο με την Red Bull. Μετά τον αγώνα στις ΗΠΑ, η BMW τον αποδέσμευσε και ο Γερμανός θα αγωνιζόταν με την Toro Rosso από την Ουγγαρία και μετά. Το καλύτερό του αποτέλεσμα για εκείνη την χρονιά θα ήταν μία 4η θέση στο δραματικό GP Κίνας.
Το 2008, όμως, ο Seb θα φρόντιζε να τον μάθουν όλοι όσοι ασχολούνταν με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Με μία επική εμφάνιση κατάφερε να φέρει στην Toro Rosso (ομάδα που αποτελούσε συνέχεια της Minardi) την πρώτη της pole αλλά και την πρώτη της νίκη, στο βρεγμένο ιταλικό Grand Prix.
Ήταν μία εμβληματική εμφάνιση για τον νεαρό Γερμανό, με την οποίαν ο Vettel έσπασε και το ρεκόρ τότε του νεότερου νικητή στην ιστορία. Όλα έδειχναν, πλέον, πώς η προαγωγή του στην Red Bull ήταν απλώς θέμα χρόνου. Έτσι, το 2009 ο Vettel θα αγωνιζόταν για την μεγάλη ομάδα.
Πήρε 4 ακόμη νίκες, με highlight την κυριαρχία του στον, επίσης βρεγμένο, αγώνα της Κίνας. Η Red Bull θα διέθετε το καλύτερο μονοθέσιο στους τελευταίους αγώνες της χρονιάς. Όμως, οι Button και Brawn είχαν πιάσει τους πάντες στον ύπνο στο ξεκίνημα. Και θα έπαιρναν εν τέλει και τα πρωταθλήματα.
Κυριαρχία
Το 2009, ωστόσο, ήταν απλώς το πρελούδιο για ότι θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια. Και εκείνο που ακολούθησε δεν ήταν τίποτε λιγότερο από την απόλυτη κυριαρχία του Vettel με τις εκπληκτικές Red Bull του Adrian Newey.
He hadn’t led the championship all year until he crossed the line…
But it was more than worth the wait for Sebastian Vettel in 2010! 🏆#AbuDhabiGP 🇦🇪 #F1 pic.twitter.com/qlpouad3P6
— Formula 1 (@F1) November 21, 2018
Ο Seb πήρε τον πρώτο του τίτλο το 2010 -παραμένει ο νεότερος στην ιστορία- έπειτα από μία δραματική σεζόν. O Seb -παρά το ότι εκείνος και η RB6 αποτελούσαν τον ταχύτερο συνδυασμό της χρονιάς– πήγε στο φινάλε του Άμπου Ντάμπι όντας 7 βαθμούς πίσω από τον Webber και 15 πίσω από τον Alonso στην βαθμολογία.
Όμως, ο Vettel κατάφερε να κερδίσει την στιγμή που οι αντίπαλοί του έκαναν λάθη στρατηγικής. Έτσι, ο Vettel κατόρθωσε να αναδειχθεί πρωταθλητής μόλις στην τρίτη πλήρη σεζόν του στο πρωτάθλημα. Το 2011 θα ήταν απλώς ασυναγώνιστος. Προσέθεσε έντεκα ακόμη νίκες στο ενεργητικό του και εξασφάλισε τον τίτλο άνετα.
Το 2012, ωστόσο, θα ήταν μία διαφορετική ιστορία. Χρειάστηκε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα come-back στην ιστορία για να πάρει τον τρίτο του τίτλο. Αποκορύφωμα αποτέλεσε, φυσικά, ο τελευταίος δραματικός αγώνας της Βραζιλίας στον οποίον ο Vettel κατάφερε να τερματίσει έκτος με πληγωμένο μονοθέσιο.
Η επόμενη χρονιά θα χαρακτηριζόταν, όπως και εκείνη του 2011, από την απόλυτη κυριαρχία του Vettel. Δέκα τρεις νίκες και εννέα poles δεν άφησαν περιθώρια στον ανταγωνισμό. Ο Seb δεν κέρδιζε απλώς πρωταθλήματα. Κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Το μεγάλο στοίχημα
Το πέρασμα της F1 στην υβριδική περίοδο βρήκε την Renault να υπολείπεται σημαντικά έναντι της Mercedes. Ο Vettel για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια θα είχε ένα μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Ακόμη χειρότερα για εκείνον, μάλιστα, ο Daniel Ricciardo -ο οποίος ήταν για πρώτη χρονιά teammate του το 2014- θα τον κέρδιζε στην εσωτερική μάχη της Red Bull.
Είχε έρθει η ώρα, όμως, για το επόμενο βήμα του Vettel. Με μία απόφαση-έκπληξη ο Γερμανός μεταπήδησε στην Ferrari για το 2015. Επρόκειτο για το μεγαλύτερο στοίχημα που πήρε ο Vettel στην διάρκεια της καριέρας του. Έφευγε από μία ομάδα-πρωταθλήτρια με την οποίαν είχε καθιερωθεί και πήγαινε, ουσιαστικά, στο άγνωστο.
Σίγουρα, η Ferrari είναι η πιο ιστορική ομάδα του grid. Αναμφίβολα διέθετε πάντα τους απαραίτητους πόρους αλλά και ικανότατους μηχανικούς. Είχε, όμως, να κερδίσει από το 2008. Και δεν ήταν ότι είχε ξεκινήσει καλά στην υβριδική περίοδο. Θα λέγαμε, ότι η Ferrari του 2014 ήταν χειρότερη κιόλας από την τότε Red Bull.
Ο Vettel δεν ενδιαφερόταν, όμως, απλώς για την κατάκτηση περισσοτέρων νικών ή πρωταθλημάτων. Φιλοδοξούσε να επαναλάβει το επίτευγμα του ινδάλματός του, Michael Schumacher. Να φέρει ξανά την Ferrari στον δρόμο τον επιτυχιών, να την κάνει πρωταγωνίστρια.
Τα πρώτα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά. Νίκη στον μόλις δεύτερό του αγώνα με τη Ferrari στη Μαλαισία. Ο Seb θα έπαιρνε δύο ακόμη εκπληκτικές νίκες σε Ουγγαρία και Σιγκαπούρη το 2015. Ωστόσο, το 2016 τα αποτελέσματα δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες. Για δεύτερη φορά στην καριέρα του ο Γερμανός θα είχε μία πλήρη σεζόν χωρίς νίκη.
Η διάψευση
Ο Vettel βρέθηκε στην Ferrari κατά την περίοδο της προεδρίας Marchionne. Ο Ιταλοκαναδός ήταν αποφασισμένος να αναδομήσει ριζικά τον τρόπο λειτουργίας της Scuderia. Επί της ουσίας είχε τον απόλυτο έλεγχο στα εσωτερικά θέματα της Gestione Sportiva προάγοντας πολλά -μέχρι τότε- χαμηλόβαθμα στελέχη σε θέσεις ευθύνης.
Επιπλέον, εγκατέστησε σε πολλές κρίσιμες θέσεις “δικούς του” ανθρώπους, οι οποίοι απλώς εφάρμοζαν τις εντολές του. Αυτό το ιδιαίτερο στιλ διοίκησης θα απέδιδε καρπούς το 2017. Η SF70H αποδείχτηκε ένα πολύ ανταγωνιστικό μονοθέσιο, με τον Vettel να κερδίζει στην Μελβούρνη.
Τρεις ακόμη νίκες μέχρι το καλοκαιρινό διάλειμμα είχαν χρίσει τον Seb φαβορί για τον τίτλο των οδηγών. Όμως, η Mercedes θα κέρδιζε την Ferrari στον αγώνα της εξέλιξης και ο Hamilton θα έπαιρνε το πρωτάθλημα στο τέλος.
Utter heartbreak for Vettel at his home race 💔#GermanGP 🇩🇪 #F1 pic.twitter.com/bTEgcUKoT7
— Formula 1 (@F1) July 22, 2018
Παρόμοια -αν και με περισσότερο δράμα- θα ήταν η ιστορία το 2018. Οι Vettel-Ferrari ξεκίνησαν και πάλι πολύ δυνατά την σεζόν. Όμως, η Mercedes και ο Hamilton είχαν το κάτι παραπάνω. Η πίεση είχε αρχίσει να καταβάλλει τον Seb, ο οποίος δεν είχε την τύχη της παρουσίας ενός Jean Todt ή ενός Ross Brawn όπως ο Schumacher.
Λες και ήταν μοιραίο, ο Γερμανός διέπραξε το μεγαλύτερο λάθος του στην Γερμανία λίγες μέρες πριν τον θάνατο του Marchionne. Και λίγες ημέρες αφού είχε πετύχει μία από τις μεγαλύτερες νίκες του στο Silverstone. Περισσότερα λάθη θα ακολουθούσαν και κάπου εκεί το όνειρο του Seb με την Scuderia είχε χαθεί.
Η επόμενη χρονιά θα χαρακτηριζόταν από την έλευση του Leclerc με την ομάδα να στρέφεται κατά τη διάρκεια της χρονιάς υπέρ του. Ο Seb έφυγε από την Ferrari στο τέλος του 2020 έπειτα από μία εφιαλτική χρονιά. Βρήκε αγωνιστική στέγη στην Aston Martin η οποία ωστόσο δεν ήταν αρκετά ανταγωνιστική για νίκες. Παρά ταύτα, δεν έλειψαν οι μεγάλες εμφανίσεις για τον Γερμανό αν και ο Seb παρέμεινε επιρρεπής στα λάθη.
Η κληρονομιά
Με ποιον τρόπο, λοιπόν, θα μείνει ο Sebastian στην ιστορία; Ήταν απλώς ένας τυχερός οδηγός που βρέθηκε αρχικά την σωστή στιγμή στο σωστό μέρος; Ή μήπως αδικήθηκε στην Ferrari και δεν φέρει την κύρια ευθύνη για τους χαμένους τίτλους του 2017 και -κυρίως- του 2018.
Θα λέγαμε ότι σε κάποιο βαθμό και τα δύο ισχύουν. Ο Vettel ήταν όντως τυχερός στην αρχή της καριέρας του. Όχι μόνο επειδή βρέθηκε στην Red Bull. Αλλά και επειδή τα μονοθέσια και τα ελαστικά της περιόδου 2009-2013 ταίριαζαν γάντι με τον τρόπο οδήγησής του. Μπόρεσε και ξεκλείδωσε το 100% της απόδοσης από τις Red Bull που βρέθηκαν στα χέρια του. Μία απόδειξη του σπάνιου ταλέντου του.
Η δεύτερη περίοδος της καριέρας του Vettel δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη. Και σε αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες. Καταρχάς θα πρέπει να σημειώσουμε ότι παρά το αρχικό σοκ του 2014, ο Seb κατάφερε και προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις των νέων μονοθέσιων.
Στην Ferrari έκανε μερικούς από τους καλύτερους αγώνες του. Ωστόσο είχε την ατυχία να βρεθεί σε ένα πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον στο οποίο δεν έτυχε της υποστήριξης που απολάμβανε για χρόνια στην Red Bull. Κυρίως στον οργανωτικό τομέα. Και εν τέλει ο Seb λύγισε υπό το βάρος που είχε αποφασίσει να σηκώσει μόνος του.
Δεν υπάρχει ντροπή σε αυτό. Για κάθε Michael και Niki που τα κατάφεραν με την Ferrari υπάρχουν πολλαπλάσιοι Alain, Fernando, Nigel και Gilles που δεν τα κατάφεραν. Ακόμη και οι οδηγοί που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία, όμως, έχουν περάσει στη συλλογική μνήμη των φίλων του motorsport ως θρύλοι. Και ως τέτοιος θα μνημονεύεται και ο Sebastian Vettel.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Formula 1: Τιμώντας τον Seb Vettel
F1 GP Άμπου Ντάμπι: Ένας αντιπροσωπευτικός επίλογος ( video)
Schumacher: Εφεδρικός οδηγός στην Mercedes;
Δείτε ΟΛΕΣ τις τελευταίες ειδήσεις τη στιγμή που συμβαίνουν στο carsnews
Follow @CarsnewsGr