Ένα ανατριχιαστικό εύρημα έκρυβε το παλάτι ενός επισκόπου, καθώς στην αυλή βρέθηκε ο τάφος ενός παιδιού «βρικόλακα» και μέσα περιείχε μια ακέφαλη σωρό, που θάφτηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην «αναστηθεί».
Η ανακάλυψη έγινε τυχαία στο Chelm της Πολωνίας από εργάτες που έκαναν ανακαίνιση στο παλάτι ενός Ουνίτη επισκόπου, το οποίο χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και αποτελεί πολιτιστικό μνημείο της περιοχής.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Interesting Engineering εντόπισαν κάτι σαν τάφο στην αυλή και όταν τον άνοιξαν, βρήκαν μέσα έναν σκελετό που παρέπεμπαν σε παιδί. Στο σημείο έσπευσαν οι αρχές και αρχαιολόγοι, με τους δεύτερους να αναλαμβάνουν τις έρευνες.
Τελικά, διαπιστώθηκε ότι ο σκελετός ανήκε σε ένα παιδί που πέθανε από φυματίωση την περίοδο του Μεσαίωνα και πιθανώς λίγο πριν ή μετά το χτίσιμο του ναού. Μάλιστα, ο τάφος έφερε σημάδια από δύο κολώνες δίπλα του και μπορούσε να ανοιχτεί εύκολα, κάτι που μάλλον έγινε για να ελέγχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι ιερείς ότι ο νεκρός «δεν θα ξυπνήσει».
Η σορός εντοπίστηκε ακέφαλη και στη θέση του κρανίου είχαν τοποθετηθεί μεγάλες πέτρες, πρακτική της εποχής για την καταπολέμηση των βαμπίρ. Επίσης, το κρανίο ήταν θαμμένο σε κοντινή απόσταση και μπρούμυτα, ώστε «να μην μπορεί να το χρησιμοποιήσει ο νεκρός αν ξυπνούσε».
«Ο χώρος δεν είναι τυπικό νεκροταφείο, οπότε πιστεύουμε ότι αποτέλεσε λύση ανάγκης για ένα παιδί που αρρώστησε και πέθανε, αλλά εκείνη την εποχή θεώρησαν πως ήταν καταραμένο», είπαν οι αρχαιολόγοι.
Σημειώνεται, ότι την περίοδο του Μεσαίωνα ο μύθος των βρικολάκων ήταν αρκετά διαδεδομένος στην κεντρική Ευρώπη, όπου εκείνη την εποχή ήταν αντιμέτωπη με επιδρομές νομάδων από την Ασία και με μολυσματικές ασθένειες. Κατά καιρούς έχουν βρεθεί ολόκληρα νεκροταφεία που περιείχαν «βαμπίρ», με τους ανθρώπους να είναι θαμμένοι χωρίς κεφάλια, με τούβλα στο στόμα ή τοποθετημένοι μπρούμυτα.