Με αφορμή την 83η επέτειο από τη Μάχη των Οχυρών στο Ρούπελ, τελέστηκε από τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου, Μακάριο επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες.
Στην εκδήλωση μνήμης και τιμής, παρόντες ήταν εκπρόσωποι της στρατιωτικής, πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας.
Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αντιστράτηγος Γεώργιος Κωστίδης, ο Διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού Αντιστράτηγος Αθανάσιος Γαρίνης, ο Διοικητής του 10ου Συντάγματος Σερρών Αδάμ Σαρρής, ο Πρόεδρος της Νίκης Δημήτριος Νατσιός, ο Βουλευτής Σερρών Ελληνικής Λύσης Κώστας Μπούμπας, ο Αντιπεριφερειάρχης Σερρών Παναγιώτης Σπυρόπουλος, ο Δήμαρχος Σιντικής Γεώργιος Τάτσιος, ο Δήμαρχος Εμμανουήλ Παπά Δημήτρης Νότας, ο Δήμαρχος Ηράκλειας Κλεάνθης Κοτσακιαχίδης, αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι.
Η Μάχη των Οχυρών ή αλλιώς Μάχη της Γραμμής Μεταξά ήταν η πρώτη μάχη της Γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα. Διεξήχθη ανατολικά του Αξιου ποταμού, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Διάρκεσε 3 ημέρες από τις 6 έως τις 9 Απριλίου του 1941.
Η γερμανική δύναμη που εισέβαλλε στην Ελλάδα ήταν η 12η Στρατιά υπό τον Στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, με συνολικά 18 μεραρχίες και άλλα τμήματα. Από αυτές, επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν κατά της Γραμμής Μεταξά τα Σώματα Στρατού XVIII και XXX.
Η οχύρωση της περιοχής, ανεπίσημα γνωστή ως Γραμμή Μεταξά, σχεδιάστηκε ως αμυντικό μέτρο κατά της Βουλγαρίας, καθώς η τελευταία είχε αρνηθεί να υπογράψει το Βαλκανικό Σύμφωνο (1934) με το οποίο η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία, η Τουρκία και η Ρουμανία συμφώνησαν στη διατήρηση της υπάρχουσας γεωπολιτικής κατάστασης (status quo) στην περιοχή, μετά τον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένα μνημείο ιστορίας
Το οχυρό Ρούπελ αποτέλεσε το μεγαλύτερο από όλα τα οχυρά της «γραμμής Μεταξά». Πρόκειται για ένα συγκρότημα, στα 1.339 μέτρα εκτεινόμενο σε μέτωπο 2.500 μέτρων το οποίο περιελάμβανε 123 ενεργητικά σκέπαστρα. Επιπλέον οι υπόγειοι χώροι του ήταν 1.849 τ.μ. ενώ οι στοές συγκοινωνίας ανέρχονταν σε 4.251 μ.
Η συνολική έκταση ήταν 6.100 μέτρα ενώ το σύνολο της φρουράς ήταν 1.397 άνδρες. Το οχυρό Ρούπελ ήταν ένα έργο με ελαφρά σκεπάσματα για τη φρουρά και την αποθήκευση υλικού. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε καταληφθεί από γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις ενώ το ζήτημα της οχύρωσης τέθηκε σε στερεότερη βάσει την δεκαετία του 1930.
Πρόκειται για ένα σημείο που θεωρείται από τα σημαντικότερες αμυντικές τοποθεσίες στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ουσιαστικά, αποστολή του Συγκροτήματος ήταν η άμυνα επί της οχυρωμένης τοποθεσίας, για την απαγόρευση διέλευσης κατά μήκος του άξονα Κρέσνας – Ρούπελ. Στο οχυρό Ρούπελ βρίσκονταν ουσιαστικά μόνο 27 αξιωματικοί και 950 οπλίτες. Γύρω από το θρυλικό οχυρό υπήρχαν μόλις οκτώ πυροβόλα σε καλά κρυμμένες τοποθεσίες. Από την άλλη πλευρά, οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν πάνοπλες. Ο εξοπλισμός τους ήταν πολύ ανώτερος όχι μόνο αριθμητικά αλλά και τεχνολογικά έναντι των Ελλήνων.
Στις 9 Απριλίου του 1941 οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις των Γερμανών εντάθηκαν εναντίον των οχυρών Ρούπελ και Παλιουριώνες. Στις τέσσερις μέρες που διήρκησαν οι βομβαρδισμοί σκοτώθηκαν 14 στρατιώτες του Ρούπελ και τραυματίστηκαν 38. Οι Έλληνες πολέμησαν μέχρι τέλους με αυτοθυσία. Στις 17:00 η ώρα, Γερμανοί κήρυκες έχοντας γνώση ότι είχε υπογραφεί στη Θεσσαλονίκη η συνθηκολόγηση, αποφάσισαν να πάνε στο Ρούπελ και να ζητήσουν την παράδοση του οχυρού.
Την επόμενη μέρα, τα ξημερώματα της 10ης Απριλίου και αφού ο διοικητής έλαβε διαταγή κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο, ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό έδωσε συγχαρητήρια στον διοικητή και εξέφρασε τον θαυμασμό και την εκτίμησή του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών.