Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει εδραιώσει ένα αυταρχικό καθεστώς στη Ρωσία και ότι χρησιμοποίησε μια φθηνή δικαιολογία -αβάσιμη ή όχι- για να εισβάλει στην Ουκρανία, ξυπνώντας μνήμες από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Έκτοτε, αρκετοί τον έχουν κατηγορήσει για διάφορα δεινά -ακόμα και σε βαθμό υπερβολής-, αλλά αυτή τη φορά του προσάπτουν και την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία και για την ακρίβεια στην ανατολική.
Τον Σεπτέμβριο θα διεξαχθούν περιφερειακές εκλογές σε τρία γερμανικά κρατίδια -Βρανδεμβούργο, Σαξονία και Θουριγγία- και οι δημοσκοπήσεις δίνουν ως φαβορί το ακροδεξιό AfD. Ταυτόχρονα, φαίνεται να μένουν εκτός τοπικού κοινοβουλίου τα παραδοσιακά κόμματα (Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλιστές και Πράσινοι), ενώ φέρεται να κερδίζει έδρες η πρόσφατα σχηματισθείσα αριστερή Συμμαχία Σάχρα Βάγκενκνεχτ (BSW), διάδοχος του πρώην ανατολικογερμανικού κομμουνιστικού κόμματος.
Εάν οι δημοσκοπήσεις επαληθευτούν στην κάλπη, τότε χάνουν οι παραδοσιακές δυνάμεις και το πάνω χέρι θα έχουν τα δύο φιλορωσικά κόμματα, που υποστηρίζουν ότι το ΝΑΤΟ είναι συνυπεύθυνο για τον πόλεμο στην Ουκρανία και ότι μια ειρηνική λύση θα ήταν δυνατή αν η Δύση είχε ασχοληθεί σοβαρά με τη διπλωματία.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico, τα δύο φαβορί διατηρούν δεσμούς με τη Μόσχα και αποτελούν γέφυρα του Ρώσου προέδρου με την Ευρώπη, ύστερα από την απομόνωση που μπήκε, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Πράγματι, ο Πούτιν έχει πολλά να κερδίσει σε περίπτωση που επικρατήσουν οι συγκεκριμένες παρατάξεις, ειδικά το AfD. Ευθύνεται όμως ο ίδιος για το γεγονός ότι σαρώνουν στην ανατολική Γερμανία;
Το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι
Η ανατολική Γερμανία αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση για τη Ρωσία, καθώς θα μπορούσε να θεωρεί «γενέτειρα» του Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος ξεκίνησε εκεί την καριέρα του ως πράκτορας της KGB τοποθετημένος στη Δρέσδη και έμαθε από πρώτο χέρι τη γραφειοκρατία της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα της και ταυτόχρονα τη δύναμή της.
Επίσης, σε αντίθεση με άλλες περιοχές, η Μόσχα δεν χρειάζεται να προσπαθήσει ιδιαίτερα να πάρει με το μέρος της τους κατοίκους της ανατολικής Γερμανίας, καθώς είναι νωπή ακόμη η προπαγάνδα του πρώην κομμουνιστικού καθεστώς, που αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ ως εχθρό. Ωστόσο, με βάση αναλυτές θα ήταν λάθος να θεωρεί ο Πούτιν ως μοναδικός ή κύριος υπεύθυνος για την άνοδο της ακροδεξιάς στην ανατολική Γερμανία, ειδικά των φιλορωσικών κομμάτων.
Με βάση δημοσίευμα του Politico, η δυτική Γερμανία δεν προσπάθησε ποτέ να πάρει με το μέρος την περιοχή. Αντιθέτως, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου επιχείρησε να την ελέγξει. Παραδείγματος χάριν, το βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε πάρα πολύ σε σχέση με την κομμουνιστική περίοδο, αλλά για να επιτευχθεί αυτό μετανάστευσε το 15% του πληθυσμού, ειδικά οι γυναίκες, με την υπογεννητικότητα να εμφανίζεται στο προσκήνιο.
Παράλληλα, τα δυτικά κόμματα τοποθέτησαν δικούς τους ανθρώπους από τη δυτική Γερμανία στο 40% κρίσιμων κρατικών τοπικών θέσεων, αποκλείοντας Γερμανούς από τα ανατολικά. «Τα δημοκρατικά κόμματα -το SPD, το CDU και ακόμη και οι Πράσινοι- δεν κατάφεραν ποτέ να εδραιωθούν στην Ανατολή με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στη Δύση», είπε ο Johannes Kieß, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
Επιπλέον, οι κάτοικοι της ανατολικής Γερμανίας αξιοποιήθηκαν πολιτικά ως οι «φτωχοί συγγενείς», ακόμα και στα «χρυσά χρόνια» της Γερμανίας, με τις αντίστοιχες επενδύσεις να προωθούνται περισσότερο ως πολιτικό αφήγημα, παρά για να αλλάξει ουσιαστικά η κατάσταση.
«Οι περισσότεροι Γερμανοί στην Ανατολή δεν έχουν ψευδαισθήσεις για τον Πούτιν», έγραψε το Politico, την ώρα που σαρώνουν τα κόμματα που τον στηρίζουν, εκμεταλλευόμενα την αδιαφορία των παραδοσιακών δυνάμεων.