Το Παρίσι προετοιμάζεται με εντατικό ρυθμό σε όλα τα επίπεδα για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στις 26 Ιουλίου και το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων (AFP) μίλησε με τον Ρεϊμόν Ντεπαρντόν, τον φωτογράφο που έζησε από κοντά οκτώ διοργανώσεις.
Στη γαλλική πρωτεύουσα έχουν γίνει διάφορες αλλαγές λόγω των επερχόμενων Αγώνων και σε αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκε να τιμηθεί και ο 82χρονος φωτογράφος. Έτσι, 16 τεράστιες φωτογραφίες που έχει τραβήξει ο ίδιος στους οκτώ Ολυμπιακούς Αγώνες που κάλυψε, έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία του Παρισιού και στα προάστιά του.
Οι μισές από αυτές τις φωτογραφίες είναι ασπρόμαυρες, με τον ίδιο, μιλώντας στο AFP, να τονίζει ότι αρνείται ακόμη και σήμερα να… υποκύψει στην ψηφιακή τεχνολογία, προτιμώντας τον παραδοσιακό τρόπο. Αυτόν που του επέτρεψε να βγάλει μερικές από τις πιο ιστορικές φωτογραφίες του αθλητισμού.
Σε οκτώ διοργανώσεις, άλλωστε, ο Ρεϊμόν Ντεπαρντόν είδε… τα πάντα και όσο δύσκολο κι αν είναι προσπάθησε να ξεχωρίσει τις στιγμές που ο ίδιος θεωρεί κορυφαίες. Όπως, για παράδειγμα, το Black Power στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1968 στο Μεξικό.
«Στο Μεξικό ήμουν πολύ μικρός, δεν ήξερα πώς λειτουργούσε αυτό, ήταν μεγαλειώδες με 100 μέτρα σε λιγότερο από δέκα δευτερόλεπτα με μόνο μαύρους αθλητές. Ήταν μια ιστορική στιγμή και το πιο όμορφο κοινό που πάντα υπερασπιζόταν τους ηττημένους. Και η συνέντευξη Τύπου των μαύρων Αμερικανών αθλητών. Όταν ένας από αυτούς απάντησε σε έναν δημοσιογράφο κάτι σαν «δεν ξέρεις πώς είναι όταν πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο με την γυναίκα σου κι ενώ είναι άδειο, σου λένε ότι δεν υπάρχει χώρος…», λέει ο 82χρονος φωτογράφος, για να… μεταφερθεί στη συνέχεια στους Αγώνες του 1972 στο Μόναχο.
«Στο Μόναχο στο τελικό σπριντ ο Γερμανός έπεσε, τον πρόλαβε ο Κενυάτης Τζούλιους Σανγκ και ο Γάλλος για να πάρει το χάλκινο, σε μία στιγμή που διαρκεί ένα τρίτο του δευτερολέπτου. Πρέπει να είσαι πολύ καλά εξοπλισμένος», λέει για το πώς κατάφερνε να απαθανατίζει το κατάλληλο πλάνο, την κατάλληλη στιγμή, όπως έγινε και με το απόλυτο 10άρι από τη Νάντια Κομανέτσι, τη Ρουμάνα γυμνάστρια που έγραψε ιστορία το 1976 στο Μόντρεαλ.
«Υπήρχε υποχρεωτική άσκηση, έκανε τούμπα, μόνο μια φορά, πέφτοντας τέλεια στην δοκό», θυμάται ο Ντεπαρντόν, πριν αναφερθεί και στον Αμερικανό κολυμβητή Μαρκ Σπιτς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο.
«Δεν μπορούσα να το κάνω, ήταν μέσα στο νερό όλη την ώρα και τόσο γρήγορα! Μετά ήταν η μεικτή 400 μέτρων, σκέφτηκα την πεταλούδα και την στιγμή που σηκώνει το κεφάλι του από το νερό», είπε για τη φωτογραφία που δείχνει τον Σπιτς με τα χέρια τεντωμένα σε κάθε πλευρά του κεφαλιού του.