Ο Τάσος Ιορδανίδης φιλοξενήθηκε στην εκπομπή της Αθηναϊδας Νέγκα, «Καλύτερα αργά» στο Action 24 το βράδυ της Παρασκευής 21/06 και ο ίδιος ρωτήθηκε από την παρουσιάστρια για την απώλεια του πατέρα του με τον ηθοποιό να μην μπορεί να κρύψει την συναισθηματική του φόρτιση.
Συγκεκριμένα, ο Τάσος Ιορδανίδης εξήγησε αρχικά πως «όλα τα ερεθίσματα, όλες οι περγαμηνές, όλες οι προσλαμβάνουσες από κάπου πηγάζουν. Πηγάζουν από τον οικογενειακό περίγυρο, από τον κοινωνικό περίγυρο, από το σχολείο στο οποίο πήγες, από τον περίγυρο στα αθλήματα που ενδεχομένως είχες εμπλακεί μικρός. Όλα αυτά λοιπόν συντελούν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο για το τι μπαμπάς θα γίνεις, κακά τα ψέματα. Είτε προς αποφυγήν να το δεις, είτε μιμούμενος κάποια πράγματα , είναι ο πατέρας και η μητέρα σου».
«Γιατί ο δικός δικός σου μπαμπάς ήταν τόσο καλός μπαμπάς;» ρώτησε τότε η οικοδέσποινα του talk show για να αποκριθεί με μια ανάσα ο καλεσμένος της ως εξής. «Ε, γιατί ήταν γαμ…ος! Γιατί ήταν ένας γαμ…ος τύπος! Πολύ ωραίος τύπος. Ένας τύπος ο οποίος δεν ζήλευε ποτέ τίποτα, κανένα υλικό αγαθό, ήταν πάντα «κοίτα τον εαυτό σου». Ένας άνθρωπος έξω καρδιά, ένας άνθρωπος γλεντζές, ένας άνθρωπος συντρέχτης για την οικογένεια του και τους φίλους του. Τον θαυμάζω πάρα πολύ τον πατέρα μου. Να ‘ναι καλά εκεί που είναι. Ήταν ένας γαμ…ος τύπος! Με το χιούμορ του, πάρα πολύ».
«Θα σου πω μια ιστορία που δεν την έχω ξαναπεί, νομίζω. Δίνω εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού και η μητέρα μου είχε φόβο, «που πάει να μπλέξει τώρα;» όταν ήμουν ένα παιδί που δεν είχε καμία σχέση με αυτά. Έτσι όπως κοιμάμαι και τους ακούω στο σαλόνι, γυρνάει και λέει η μητέρα μου «που θα πάει να μπλέξει τώρα εκεί πέρα;» και ότι λένε οι μανάδες για τα κυκλώματα και όλα αυτά. «Ρε συ Ευτυχία, κι αν έχει ταλέντο;» γυρνάει και λέει ο πατέρας μου. Ένας άνθρωπος που δεν είχε καμία σχέση με αυτά αλλά, που τον λέω και γαμ…ο, είχε μια σοφία και μια διορατικότητα. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτός να συζητήσεις μαζί του» πρόσθεσε, συγκινημένος, ο Τάσος Ιορδανίδης «Ποτέ δεν ξεπερνιέται αυτή απώλεια. Έχει γίνει ένας πολύ γλυκός πόνος ο οποίος δεν φεύγει ποτέ» κατέληξε.