Οι αθλητές που λάμβαναν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαίας Ελλάδας ακολουθούσαν μια σκληρή προπόνηση, εφαρμόζοντας ένα πρόγραμμα που δεν άγγιζε τον μέσο όρο των ανθρώπων της εποχής.
Γραπτά του Φιλόστρατου, Έλληνα σοφιστή της ρωμαϊκής περιόδου, που έζησε τον δεύτερο και τρίτο αιώνα μ.Χ., παρέχουν μια εικόνα για τις ασκήσεις που ακολουθούσε ένας αρχαίος αθλητής προκειμένου να γίνει Ολυμπιονίκης. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Greek Reporter, ο σοφιστής έγραψε ότι η συνήθως προπόνηση ήταν τεσσάρων ημερών και επικεντρωνόταν σε διαφορετικό τύπο και ρυθμό έντασης κάθε φορά.
Την πρώτη μέρα ο αθλητής έκανε προετοιμασία, η δεύτερη αποτελούνταν από σύντομες και έντονες ασκήσεις και τον προετοίμασαν για τη σκληρή προπόνηση που θα ακολουθούσε την τρίτη μέρα. Την τέταρτη μέρα ακολουθούσαν ασκήσεις μέτριας έντασης, με στόχο να μην καταπονηθεί ο αθλητής και να εντοπίσει τις αδυναμίες του.
Επίσης, η τελευταία μέρα της προπόνησης διαφοροποιούνταν αναλόγως το άθλημα που θα αγωνιζόταν ο αθλητής. Π.χ. αν προπονούνταν για την πυγμαχία, την πάλη ή το παγκράτιο έκανε μέτρια βάρη, ενώ αν ήταν δρομέας ασκήσεις για να χαλαρώσουν οι μυς στα πόδια.
Εντούτοις, η παραπάνω τακτική δεν εφαρμόζονταν από όλους, με ορισμένους να δίνουν έμφαση στην προοδευτική υπερφόρτωση. Δηλαδή αύξαναν καθημερινά την ένταση και τα βάρη μέχρι και την τελευταία μέρα, ξεκινώντας πάλι από την αρχή της επόμενης εβδομάδας.
Ο Φιλόστρατος περιγράφοντας ορισμένες προπονητικές ασκήσεις, έγραψε μερικές που περιλάμβαναν «τρέξιμο αντοχής, άρση βαρών και άσκηση που περιελάμβανε πάλη με θηρία, ιδίως λιοντάρια».
Ιστορικοί αμφισβητούν την τελευταία εκδοχή, θεωρώντας ότι είναι προϊόν μυθοπλασίας, όμως πιστεύουν ότι σε μερικές ασκήσεις μπορεί να συμπεριλαμβάνονταν ζώα (όχι άγρια), καθώς τα τεχνολογικά μέσα ήταν περιορισμένα. Παραδείγματος χάριν, ο μύθος ανέφερε ότι ο Μίλων από τον Κρότωνα σήκωνε στην πλάτη του ένα μοσχάρι και περπατούσε καθημερινά, μέχρι που το ζώο έγινε ενήλικος ταύρος.