Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και ένα ΔΥΣΤΥΧΩΣ ή ακόμη και σημεία των καιρών. Αν με ρωτήσετε θα σας απαντήσω ότι παρά τα «σημάδια» δεν πίστευα ότι θα φθάσουμε μέχρις εδώ. Βέβαια για να μην βιαζόμαστε, δεν καταργείται αλλά θα μεταφερθεί σε άλλη πόλη της Γερμανίας, για την οποία δεν κατέληξαν ακόμη και μιλάμε για την διοργάνωση του 2021, αφού φέτος είναι η σειρά της διοργάνωσης στο Παρίσι.
Όμως τι τα θέλετε; Χάνεται ένα μεγάλο μέρος και από την λάμψη του και από τον χαρακτήρα του. Για το πρώτο ούτε λόγος. Παγκόσμιο γεγονός, προβολείς δημοσιότητας, διάσημες παρουσίες από αρχηγούς κρατών μέχρι ηθοποιούς και μοντέλα, μία μεγάλη γιορτή που έφθανε ως την άκρη της γης. Για το δεύτερο, ήταν η ουσία. Στην Φρανκφούρτη δεν πήγαινες για να δείς τα νέα μοντέλα αυτοκινήτων (όπως στην Γενεύη που είναι «μπουτίκ» από πολλές απόψεις και ας βάλουμε και το Παρίσι), αλλά πήγαινες για να μάθεις και να ενημερωθείς για την πορεία και τις σκέψεις και τάσεις της παγκόσμιας αυτοκίνησης.
Για παράδειγμα εκεί είδαμε για πρώτη φορά την BMW να κάνει ηλεκτρόλυση παίρνοντας υδρογόνο από…νεράκι του Θεού (!) και με αυτό να γεμίζει μία εφτάρα. Πότε έγινε αυτό; Μα δεν θα είναι και 15-17 χρόνια πριν; Το περίεργο (όχι και τόσο για τους γνωρίζοντες) είναι ότι ενώ όλοι περιμέναμε την συνέχεια στην επόμενη διοργάνωση μετά δύο χρόνια, πήγαμε αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Το μόνο που δεν μας είπαν είναι ότι όλα αυτά ήταν της φαντασίας μας! Η δεύτερη, και εξίσου σημαντική, πλευρά του χαρακτήρα της ήταν η εμπορική. Ως οικονομική «καρδιά» της Ευρώπης η πόλη συγκέντρωνε εκείνες τις μέρες της διοργάνωσης μεγάλους αγοραστές, επενδυτές, προμηθευτές από όλο τον κόσμο για μεγάλες συμφωνίες.
Μεγάλη ιστορία
Φυσικά και είναι διότι πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις μία ιστορία 123 ετών για έκθεση αυτοκινήτων; Ήταν λοιπόν το 1897, έντεκα μόλις χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του πρώτου αυτοκινήτου από τον Κάρλ Μπένζ που διοργανώνεται για πρώτη φορά η έκθεση της Φρανκφούρτης στο ξενοδοχείο Μπρίστολ του Βερολίνου με οκτώ οχήματα. Η ιστορία είχε ξεκινήσει και μάλιστα στην τριετία 1905-1907 έγιναν δύο φορές τον χρόνο. Όλα πήγαιναν καλά αλλά η πρώτη παγκόσμια ανοησία (κάποιοι την λένε πόλεμο) διέκοψε την λειτουργία της όπως και πολλά άλλα, για να επανέλθει δριμύτερη το 1921 με 67 κατασκευαστές και 90 αυτοκίνητα παρακαλώ.
Η παραγωγή αυξάνονταν συνεχώς και στην 22η διοργάνωση το 1931 συγκέντρωσε 300.000 επισκέπτες ενώ για πρώτη φορά εμφανίζονται αυτοκίνητα με μπροστινή κίνηση!. Οκτώ χρόνια αργότερα οι επισκέπτες φθάνον τους 825.000, ιστορικό ρεκόρ, και κάνει παγκόσμια πρεμιέρα ο σκαραβαίος της VW. Αυτή ήταν και η τελευταία διοργάνωση πριν την δεύτερη παγκόσμια ανοησία(βλέπετε δεν μας έφθασε η μία), με το Βερολίνο να «κόβεται» σε ανατολικό και δυτικό και με την έκθεση στα χρόνια 1947-1949 να μεταφέρεται στο Αννόβερο. Το αυτοκίνητο τραβάει το ενδιαφέρον του κοινού σαν μαγνήτης και το 1951 η έκθεση γίνεται για πρώτη φορά στην Φρανκφούρτη.
Η μεγάλη αλλαγή γίνεται το 1989 όταν αποφασίζεται να χωριστούν τα επαγγελματικά και η έκθεση να γίνεται μόνο για επιβατικά αυτοκίνητα, καθώς εκείνη την χρονιά την επισκέφθηκαν 1,2 εκατομμύρια επισκέπτες που στριμώχνονταν όμως στους διαδρόμους καθώς επικρατούσε το αδιαχώρητο, με 2.000 εκθέτες σε 250.000 τετραγωνικά μέτρα. Τότε εμφανίστηκε και ο πρώτος τουρμποντίζελ κινητήρας ενώ το 1991 γίνεται για πρώτη φορά αποκλειστικά για επιβατικά με 1.271 εκθέτες από 43 χώρες. Η χρονιά που κυριολεκτικά σημάδεψε την έκθεση ήταν το 2001 με την επίθεση στους δίδυμους πύργους στην Αμερική και όσοι είμασταν εκεί, ανάμεσα τους και εγώ, να μην γνωρίζουμε τι έγινε αλλά και το τι θα γίνει ενώ οι ειδήσεις έρχονταν συνεχώς σκορπίζοντας τον φόβο. Ας συνεχίσουμε όμως φθάνοντας στο 2009 όπου με σύνθημα της έκθεσης “A Moving Experience”, δόθηκε το σφύριγμα για την συνολική πια αρχή της νέας εποχής με πολλά υβριδικά και plug-in, αμιγώς ηλεκτρικά αλλά και κυψέλες καυσίμου και υδρογόνου ενώ το 2011, η Φραγκφούρτη έδειξε καθαρά πια ότι το μέλλον θα είναι ηλεκτρικό ή υβριδικό.
Τα πράγματα αλλάζουν
Πολλές φορές μάλιστα μας ξεπερνούν. Όχι μόνον εμάς τον «απλό κόσμο» αλλά και τους μεγάλους που θεωρούν ότι θα παραμείνουν μεγάλοι για πάντοτε. Ήρθε η κρίση, ήρθε η τεχνολογία (λέγε με ίντερνετ και όχι μόνο), ήρθε η ενημέρωση από πολλές πλευρές και πολλές φορές ψεύτικη με αποτέλεσμα να μπερδευόμαστε περισσότερο και το κακό δεν άργησε να γίνει, Οι εταιρίες άρχισαν να σκέφτονται την συμμετοχή τους ή να την περιορίζουν (πέρυσι η BMW νοίκιασε 3.000 τ.μ. από τα 11.000 τ.μ. στην προηγούμενη δύο χρόνια πριν) με τις περισσότερες από αυτές που αποκαλούνται «μαζικής παραγωγής» να απουσιάζουν. Τα έξοδα τεράστια χωρίς το αναμενόμενο αποτέλεσμα, υποστηρίζουν οι κατασκευαστές, λέγοντας ότι προτιμούν το ποσόν που απαιτεί μία ευπρόσωπη παρουσία σε μία έκθεση σαν της Φρανκφούρτης, να το διαθέσουν στην έρευνα είτε για την ηλεκτροκίνηση είτε για την μείωση των ρύπων στους συμβατικούς κινητήρες τους, προκειμένου να αποφύγουν τα τεράστια πρόστιμα.
Δεν θα είναι το ίδιο
Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο. Θα οδηγάμε ηλεκτρικά που θα έχουν τόσο ενδιαφέρον όσο όταν ανάβουμε το θερμοσίφωνο και θα μας πηγαίνουν στη δουλειά μας χωρίς να οδηγάμε. Το αυτοκίνητο όμως είναι κόσμημα και σαν κόσμημα θέλει την προθήκη του και προθήκη δεν μπορεί να είναι η οθόνη του υπολογιστή ή του τηλεφώνου. Θέλει φώτα, μουσική, ατμόσφαιρα, κόσμο να γυρίζει επάνω στο πλατό και να γυρίζεις μαζί του για να το θαυμάσεις. Τι γράφω όμως αφού οι πολλοί αποφάσισαν διαφορετικά. Τουλάχιστον μπορώ ακόμη να μείνω με τους λίγους.
Του Τριαντάφυλλου Τσουλφά
Follow @CarsnewsGr