Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι τόσο σπουδαίο γεγονός και σημαίνει τόσα πολλά ώστε να σταματάει ακόμη και ο πόλεμος κατά τη διεξαγωγή τους, στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 όμως, στο Μόναχο, έγινε… πόλεμος στο Ολυμπιακό Χωριό και στη συνέχεια στο αεροδρόμιο με τραγικό απολογισμό 17 νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες.
Η Μέση Ανατολή, όπως κι αν ακουστεί, αποτελεί «πληγή» για την ανθρωπότητα, για όλο τον κόσμο, για τον πλανήτη, από τη στιγμή που επί δεκαετίες και δεκαετίες δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Και δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία το ποιος φταίει ή όχι γιατί για να υπάρχει αυτή η κατάσταση τόσα χρόνια μάλλον κανείς δεν είναι αθώος. Αυτοί που έχασαν τη ζωή τους, όμως, τον Σεπτέμβριο του 1972 στο Μόναχο ήταν σίγουρα αθώοι και θύματα μιας κατάστασης που παραμένει ίδια -και χειρότερη- 52 χρόνια μετά…
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1972 μέλη της παλαιστινιακής τρομοκρατικής οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» εισβάλουν ένοπλοι στο Ολυμπιακό Χωριό και έχουν ως στόχο τους Ισραηλινούς αθλητές. Η ησυχία που επικρατεί στον χώρο θα κλονιστεί τα ξημερώματα, στις 05:00 το πρωί, όταν θα ακουστούν πυροβολισμοί. Το γεγονός, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, προκαλεί σοκ, το οποίο θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο όταν διαπιστωθεί ότι ο Μοσέ Βάινμπεργκ, ο προπονητής της άρσης βαρών του Ισραήλ, θα βρεθεί νεκρός.
Ήταν ο πρώτος που βρήκαν μπροστά τους οι Παλαιστίνιοι και όταν προσπάθησε να τους σταματήσει αποφάσισαν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να τον εκτελέσουν με τρεις σφαίρες δείχνοντας τις διαθέσεις τους. Τα μέλη της οργάνωσης ζητάνε την απελευθέρωση 232 Παλαιστινίων που είναι στις φυλακές του Ισραήλ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν το τέλειο «όχημα» για αυτούς ώστε να κινητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να φωνάξουν σε όλο τον κόσμο το πρόβλημα που έχουν με το Ισραήλ. Το έκαναν, όμως, με εντελώς λάθος τρόπο, με τραγικό τρόπο.
Οι Παλαιστίνιοι παίρνουν όμηρους Ισραηλινούς αθλητές και στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν με τις γερμανικές Αρχές απαίτησαν τη μεταφορά τους στην Αίγυπτο, στο Κάιρο συγκεκριμένα. Το Ισραήλ, την ίδια ώρα, αρνείται να κάνει οποιαδήποτε συζήτηση για το αίτημα των Παλαιστίνιων, γεγονός που επίσης θα αποδειχθεί μοιραίο λίγες ώρες μετά. Τα μέλη του «Μαύρου Σεπτέμβρη» έχοντας τους όμηρους, τους Ισραηλινούς αθλητές δηλαδή, μαζί τους, θα μεταφερθούν με ελικόπτερα σε στρατιωτικό αεροδρόμιο και εκεί το δράμα θα κορυφωθεί.
Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν και οι Γερμανοί, ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν το θέμα, τις διαπραγματεύσεις, οι οποίες, βασικά, δεν ήταν καν τέτοιες… Οι επίλεκτοί σκοπευτές που έχουν ακροβολιστεί στο αεροδρόμιο αρχίζουν να πυροβολούν με στόχο τους τρομοκράτες. Θα καταφέρουν όντως να σκοτώσουν τρεις εξ αυτών, αλλά θα εξοργίσουν ακόμη περισσότερο τους υπόλοιπους. Αποτέλεσμα; Δεν γίνεται καμία διαπραγμάτευση. Γίνεται απλά μάχη, ένας «πόλεμος», δεδομένων των συνθηκών, με τους Παλαιστίνιους να εκτελούν τους Ισραηλινούς αθλητές που είχαν πάρει ως όμηρους.
«Αν πετούσαν για την Αίγυπτο, γενικά για άλλη χώρα, ο θάνατος των αθλητών του Ισραήλ θα ήταν βέβαιος», είναι η επίσημη θέση των γερμανικών Αρχών για να δικαιολογήσουν τον τρόπο που χειρίστηκαν το θέμα, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο ήταν κι ας μην ταξίδεψαν: 11 Ισραηλινοί αθλητές είναι νεκροί, όπως επίσης 5 από τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες, συν ένα Γερμανό. Οι τραυματίες, παράλληλα, είναι ακόμη περισσότεροι, με τη ΔΟΕ να τα έχει χαμένα και να μην ξέρει αν πρέπει ή όχι να συνεχιστούν κανονικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Τελικά θα αποφασιστεί να συνεχιστούν, όπως συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, περισσότερο από μισό αιώνα μετά, αυτό το χάος στη Μέση Ανατολή με τη γενοκτονία που είναι σε εξέλιξη και την ειρήνη να μοιάζει ως το πιο απίθανο σενάριο…