Ο τίτλος δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αλλά αυτό που ονομάζουμε «Ιταλική σχολή» από την οποία διδάχθηκαν πολλοί σχεδιαστές και προσπάθησαν να την ακολουθήσουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν πάντα επιτυχημένες όλες οι προσπάθειες, διότι δεν αρκούν οι γνώσεις. Χρειάζεται και η φαντασία, το μπρίο, η ελευθερία στην πέννα να δημιουργήσει, η αγάπη στα χρώματα και στο παιχνίδισμα και όλα αυτά σε μία λέξη. Έμπνευση. Δεν έχει σημασία ούτε το μέγεθος του αυτοκινήτου ούτε η κατηγορία στην οποία ανήκει διότι για εντελώς διαφορετικούς λόγους πρέπει να γίνει αγαπητό, να είναι θελκτικό και γενικά να εντυπωσιάζει. Αυτό λοιπόν μόνο η σχολή αυτή μπορεί να το επιτύχει.
Η ιστορία πίσω από το 127
Η Fiat πάντα ήξερε να κάνει μικρά-μεγάλα αυτοκίνητα και μία από τις πρώτες αποδείξεις ήταν το 127 που παρουσιάστηκε στο Σαλόνι αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1971 και έναν μήνα αργότερα μπήκε στην αγορά με τις πρώτες πωλήσεις, δείχνοντας το δρόμο στην αλλαγή σε όλη αυτήν την κατηγορία που ισχύει μέχρι και σήμερα!. Είχαν προηγηθεί τα 500,600 και 850 που ακλουθούσαν όμως την κλασική λύση κινητήρας-κίνηση πίσω και υπήρχε ο δισταγμός αν μία τόσο ριζική αλλαγή με ακριβώς το αντίθετο δηλαδή κινητήρας-κίνηση εμπρός θα είχε την αποδοχή του κοινού. Από την άλλη, υπήρχε το μεγάλο παράδειγμα του Autobianchi Primula και κυρίως του διάσημου 128 το οποίο μάλιστα είχε τιμηθεί με τον ανώτατο τίτλο ως «Αυτοκίνητο της χρονιάς» οπότε οι όποιες αντιρρήσεις κάμφθηκαν και το πρόγραμμα μπήκε σε εφαρμογή
Ο αρχιτέκτονας
Ουσιαστικά επρόκειτο για τον αντικαταστάτη του 850 (του οποίου ήμουν και ευτυχής κάτοχος) αλλά με μία εντελώς νέα οπτική από μηχανικά έως (και κυρίως) στην δομή, στην εμφάνιση εξωτερικά και εσωτερικά όλα σε ένα σύνολο που έβαζε νέα δεδομένα. Αρχιτέκτονας του εγχειρήματος ήταν ο μεγάλος Dante Giacosa, επικεφαλής τότε του Fiat Centro Stile, αλλά επιτρέψτε μου άλλος ήταν ο αληθινός πρωταγωνιστής του έργου. Το όνομά του ήταν Pio Manzu αρχιτέκτονας και σχεδιαστής διαφόρων αντικειμένων αλλά και αυτοκινήτων ενώ είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον συνεργασίας εταιρίες όπως NSU, Glass, Pirelli, Recaro, VDA και άλλες. O Manzu λοιπόν το πήρε πάνω του αλλά η μοίρα του έπαιξε ένα τραγικό παιχνίδι καθώς πηγαίνοντας τον Μάιο του 1969 για την παρουσίαση της τελικής μακέτας του 127, οδηγώντας ένα Fiat 500 με την σύζυγό του στον Δρόμο Μιλάνο-Τορίνο βγήκε από τον δρόμο μάλλον από ανακοπή καρδιάς και σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 32 ετών. Έργα του βρίσκονται σήμερα σε διάφορα μουσεία μοντέρνας τέχνης όπως Μπέργκαμο, Βερολίνου και άλλων.
Το αποτέλεσμα
Από αυτό κρίνονται όλα και αυτό ήταν η άμεση αποδοχή από κοινό και ειδικούς που του έδωσαν και τον ανώτατο τίτλο του «Αυτοκινήτου της χρονιάς» το 1972, με πωλήσεις που έφθασαν τα οκτώ εκατομμύρια στις χρονιές 1973-1978 ενώ η παραγωγή του στην Ευρώπη διήρκεσε μέχρι το 1987 για να μεταφερθεί και σε αρκετές άλλες χώρες.
The post 50 χρόνια Fiat 127. Αρχιτεκτονική και αίσθημα first appeared on Εν Κινήσει.
Follow @CarsnewsGr