Το Red Bull Showrun by Alumil στη Νέα Παραλία της συμπρωτεύουσας, η συρροή κατά δεκάδες χιλιάδες των Θεσσαλονικέων (και όχι μόνο) για χάρη μιας σπάνιας live εμπειρίας της Formula 1, και όσα άφησε πίσω του ένα κορυφαίου επιπέδου σόου του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Εκείνο το μεσημέρι, του περασμένου Σαββάτου, μπορούσες να νιώσεις την υγρασία στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης να σε διαπερνά μέχρι τα κόκκαλά σου. Ο ήλιος έστεκε ανελέητος χαμηλά πάνω από τον Θερμαϊκό, όμως η προσέλευση ανθρώπων συνεχιζόταν κατά χιλιάδες.
Οι Θεσσαλονικείς άρχισαν να γεμίζουν όλη την παραλία, από τον άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πέρα από το Μακεδονία Παλάς, από τις 2:00 το μεσημέρι – παρότι το Red Bull Showrun by Alumil ήταν προγραμματισμένο για τις 5:00 το απόγευμα. Ήταν σαφές, από πολύ νωρίς, ότι συνέρρεε μια λαοθάλασσα από κάθε σημείο της πυξίδας.
Το πανδαιμόνιο είχε τον πυρήνα του στην πλατεία του αγάλματος του Μακεδόνα στρατηλάτη, η οποία είχε μεταμορφωθεί στο «Experience Village» γεμάτο με εμπειρίες βγαλμένες από τη F1: το αυθεντικό γκαράζ της Oracle Red Bull Racing και των Driftbrothers, προσομοιωτές οδήγησης F1 και μοτοσικλέτας και διαγωνισμούς αλλαγής ελαστικών και αντανακλαστικών -που οι ουρές αναμονής θα κρατούσαν μέχρι αργά το βράδυ-, παιχνίδια γνώσεων, κι ένα κατάστημα με επίσημα ρούχα και memorabilia όπου από νωρίς είχαν απομείνει μοναχά οι άδειες κρεμάστρες και προθήκες.
Κι η προσέλευση του κόσμου συνεχιζόταν αμείωτη: από την πλευρά του Λευκού Πύργου, από το πάρκο με φόντο τον πύργο του ΟΤΕ στη ΔΕΘ, από όποια κατεύθυνση κι αν έστρεφες το βλέμμα σου. Η παραλία γέμιζε ασφυκτικά με παιδιά, γονείς, φοιτητές, ανθρώπους όλων των ηλικιών που μετέπειτα η αστυνομία -σύμφωνα με τη Red Bull- τους υπολόγισε σε 160 χιλιάδες.
Ήταν ένα εντελώς πρωτόγνωρο για τα νέα ελληνικά δεδομένα γεγονός, ένα στίγμα νέας εποχής, σε μια προκυμαία τόσο πολλαπλών και διαφορετικών βιωμάτων της μακεδονικής ζωής και τόσο κοσμοϊστορικών στιγμών στα βάθη των αιώνων σε αυτό το πολύ-πολιτισμικό σταυροδρόμι των Βαλκανίων.
Ένα γεγονός δυτικό, αποτυπωμένο στην εικόνα μιας Formula 1 της πρωταθλήτριας Red Bull που βγήκε από τη φωλιά της στην πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου και κυλούσε αργά στην παραλία με το μπάσο μεταλλικό της κροτάλισμα και με την ελληνική σημαία να κυματίζει έξω από το κόκπιτ, από το χέρι του Αυστριακού της χειριστή Πάτρικ Φριζάχερ.
Μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο ξεδιπλώθηκε ο τρόπος λειτουργίας μιας παγκοσμίου επιπέδου, κορυφαίας αγωνιστικής ομάδας. Ο Φριζάχερ με τη Red Bull RB8 -με την οποία ο Σεμπάστιαν Φέτελ κατέκτησε το πρωτάθλημα της F1 το 2012- δεν τοποθέτησε ποτέ ούτε έναν τροχό σε λάθος σημείο. Αποκάλυψε τον ήχο, την ισχύ και τις δυνατότητες μιας F1 -και μάλιστα με τον πολύ πιο κραυγαλέο κινητήρα V8, αντί των σύγχρονων υβριδικών- σε όλο τους το μηχανολογικό μεγαλείο.
«Θέλουμε το αυτοκίνητο να είναι όσο το δυνατόν πιο αυθεντικό, να προσφέρει την ίδια εμπειρία που προσέφερε και τότε [που αγωνιζόταν στα GP]», είπε ο Τόνι Μπάροους, διευθυντής της ομάδας των Showruns της Red Bull – και επί σειρά ετών κορυφαίος μηχανικός της πρωταθλήτριας της F1. «Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ανυψώνουμε την απόσταση του δαπέδου από το έδαφος και να το ψύχουμε με ανεμιστήρες. Κατά τα άλλα, το αυτοκίνητο είναι ακριβώς όπως τερμάτισε στο τελευταίο του GP».
Και κατέληξε: «Είναι μια πολύ όμορφη πόλη η Θεσσαλονίκη. Κι η πίστα είναι μία από τις πιο ωραίες που είχαμε μέχρι τώρα, διότι έχει ευθείες, στροφές, χώρο για burn-out κ.λπ. Δεν έχουν πολλοί άνθρωποι τη δυνατότητα να δουν μια Formula 1 εν δράσει, κι είναι ωραίο να αποκτούν αυτή την εμπειρία. Θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης όχι μόνο για νέους οδηγούς, αλλά και για μηχανικούς, μηχανολόγους και πολλούς ακόμη».
Κι αν η έμπνευση για τους νέους που οραματίζονται μια καριέρα στη Formula 1 ήταν ένα από τα θετικά που εξήχθησαν από το Red Bull Showrun by Alumil στη Θεσσαλονίκη, ένα άλλο είναι ο επαγγελματισμός, ο τρόπος λειτουργίας, η πειθαρχία (με την καλή έννοια) της λειτουργίας ενός παγκοσμίου επιπέδου οργανισμού του motorsport.
Και ίσως ο κυριότερος είναι πως όλα αυτά που συνέβησαν, συνέβησαν σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον με όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας. H Gen Z αμφισβήτησε -με την προσέλευσή της- αυτή τη μέρα στη Θεσσαλονίκη την εντύπωση ότι ο οδηγικός αυτοκινητικός πόθος σκορπίζει στον άνεμο που πνέει στο ψηφιακό νεφέλωμα που εκπέμπουν οι κάθε είδους οθόνες και έξυπνες συσκευές τους.
Και ο τρόπος με τον οποίο περιχαρακώθηκε από τη Red Bull σε ένα κλειστό και ασφαλές περιβάλλον το πάθος αυτό για την ισχύ και την αδρεναλίνη ίσως -και μακάρι- να αποτελέσει ειδικά για τη Gen Z -που μπορεί να μην είχε άλλοτε μια εμπειρία ανάλογη- τον οδικό χάρτη προς ένα μέλλον που η όποια συγκίνηση του οδηγικού πόθου θα περιορίζεται στο κλειστό και ασφαλές περιβάλλον μιας πίστας, και μόνο. Και ποτέ στο δρόμο.
«Από κοντά δεν βλέπεις μόνο το θέαμα αλλά και τον έλεγχο, πώς ελέγχεται ένα αυτοκίνητο που πλαγιολισθαίνει», είπε ο Ελίας Ουντοντζί. Ο Γερμανός drifter, μαζί με τον Άνταμ Ζαλέφσκι (που πήρε εκτάκτως εδώ στη θέση του έτερου Red Bull Driftbrother Γιοχάνες) στα μπάκετ των δύο G82 BMW M4, έδωσαν το δικό τους σόου πριν εμφανιστεί η RB8 στην παραλία της συμπρωτεύουσας, λειτουργώντας σαν μηχανικοί διαβήτες σε όλα τους τα «ντόνατς».
Το ίδιο κι ο Λιθουανός Αράς Γκιμπιέσα που έκανε απίθανα κόλπα με την KTM 890 Duke R, λέγοντας πως κάθε φορά αυτοσχεδιάζει ανάλογα με την πίστα και τις συνθήκες. Κι ακολούθησε ο συμπατριώτης μας Δημήτρης Κολλιάκος, αθλητής της Red Bull και παγκόσμιος πρωταθλητής στο paramotor, και ο Μίρκο Φλάιμ με το ελικόπτερο επιδείξεων των Flying Bulls.
Ίσως υπάρχουν και πιο θαρραλέα και εξωφρενικά πράγματα που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε με ένα πτητικό μηχάνημα, αλλά δεν μου έρχεται κανένα στο μυαλό αυτή την ώρα. Το paramotor είναι ένας συνδυασμός αλεξιπτώτου πλαγιάς με κινητήρα, και ο Κολλιάκος έκανε με εκπληκτική δεξιότητα ελιγμούς στον αέρα που έφταναν μέχρι και τα 5G.
Ο Φλάιμ γεννήθηκε στο Νότιο Τιρόλο και -με την ανάμνηση εκείνης της επίδειξης ελικοπτέρων που τον είχε πάει ο παππούς του σε παιδική ηλικία- στα 21 του άφησε τις σπουδές του για να εκπαιδευτεί στο Γκρατς ως πιλότος ακροβατικών ελικοπτέρων. Το 2018 απέκτησε το δίπλωμα αυτό, και είναι ο μόνος Ιταλός με τέτοιο πτυχίο και ένας από τους μόλις 4 πιλότους που έχουν το αντίστοιχο της αμερικανικής FAA.
Φέτος, έχοντας συμπληρώσει 5.000 ώρες πτήσης, ανέλαβε το ρόλο του επικεφαλής πιλότου και του διευθυντή των Flying Bulls – και όσα έκανε με το BO 105 (ένα ελικόπτερο ειδικά σχεδιασμένο για ακροβατικά) στον ουρανό πάνω από τον Θερμαϊκό ήταν αδιανόητα: ολόκληρα loops, ελεύθερες πτώσεις, ανάποδη πτήση. Ήταν αληθινά εκθαμβωτικός.
«Έχω κατά καιρούς βιώσει διάφορους στροβιλισμούς, αλλά τίποτα φοβερό. Επίσης, χρειάζεσαι και λίγη τύχη σε αυτή τη δουλειά των πτήσεων», είπε ο Ιταλός – προφανώς ντροπαλός να βγει από το κόκπιτ για να χαιρετίσει το πλήθος μετά την προσγείωσή του στην προβλήτα εμπρός από την κεντρική κερκίδα των «Friends of Red Bull».
Ο ήλιος βυθιζόταν στην άκρη του Θερμαϊκού το Σαββατιάτικο αυτό απόγευμα καθώς ο Φλάιμ με το ελικόπτερο και ο Φριζάχερ με τη Red Bull RB8 έκαναν δίπλα-δίπλα την τελευταία τους παρέλαση στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης, στο ηλιοβασίλεμα. Ήταν η πρώτη βόλτα μιας F1 μέσα σε μια ελληνική πόλη, και μια εντελώς πρωτόγνωρη στιγμή στην ιστορία της πανέμορφης αυτής νύμφης.