Η ανανέωση του συμβολαίου του Λιούις Χάμιλτον με τη Mercedes για τα δύο επόμενα χρόνια δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, αλλά η ομάδα του Μπράκλεϊ φέρεται να προσαρμόζει τη σχεδιαστική φιλοσοφία των μονοθεσίων της στις ιδιαίτερες οδηγικές προδιαγραφές του επτάκις πρωταθλητή.
Το 2022 ο Τζορτζ Ράσελ αναδύθηκε σε νέο πρωταγωνιστή της Formula 1, με μια εξαιρετική σεζόν που κορυφώθηκε με τη νίκη του στο GP Βραζιλίας εμπρός από τον Λιούις Χάμιλτον. Ο νεαρός Άγγλος φαινόταν να εξημερώνει το εξαιρετικά δύστροπο περσινό μονοθέσιο W13 πολύ καλύτερα από τον Χάμιλτον, να αντλεί περισσότερα από αυτό, να πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα.
Δεν άργησαν να ακουστούν οι πρώτες απόψεις ότι η “αλλαγή της φρουράς” στη Mercedes είχε ήδη αρχίσει να συντελείται. Ότι ο Χάμιλτον έδινε τη σκυτάλη στο διάδοχό του απ’ το King’s Lynn, και άρχιζε αργά αλλά σταθερά να βυθίζεται στη φθορά, που μοιραία θα έφερνε την αποχώρηση του επτάκις πρωταθλητή από τη Formula 1.
Ήταν εύκολο -αλλά αβάσιμο- να φτάσει κανείς σε αυτό το συμπέρασμα: την ώρα που ο Ράσελ έκανε θαύματα με τη W13, ένα μονοθέσιο δύσκολο να το εμπιστευτεί ένας οδηγός και απρόβλεπτο, την “απόλυτη ντίβα” των μονοθεσίων κατά τον Τότο Βολφ, ο Χάμιλτον πάσχιζε.
Εκφραζόταν οι απόψεις ότι ο επτάκις πρωταθλητής δυσκολευόταν να προσαρμοστεί στη νέα γενιά των μονοθεσίων (του 2022), και ότι το “τραύμα” από το Άμπου Ντάμπι του 2022 του είχε καταφέρει ένα ψυχολογικό χτύπημα τόσο ισχυρό που δεν θα ανέκαμπτε ποτέ.
Όμως δεν ήταν καθόλου έτσι. Όλο το 2022 ήταν ο Λιούις εκείνος που έκανε όλους τους πειραματισμούς με τη W13 – για τους απλούς λόγους ότι η ομάδα γνώριζε απόλυτα τα οδηγικά του χαρακτηριστικά, το στήσιμο του μονοθεσίου και τις προτιμήσεις του, και διότι ο Λιούις ήταν μακράν πιο έμπειρος του Ράσελ.
Κάνοντας δοκιμές με τους -ακραίους, ενίοτε- πειραματισμούς της ομάδας, ο Χάμιλτον όχι μόνο έφερε το επιπλέον βάρος όλων των έξτρα αισθητήρων, αλλά και ενίοτε χρησιμοποιούσε εξαρτήματα που απλώς δεν δούλευαν πάνω στη W13. Άλλες φορές οι μηχανικοί του προχωρούσαν σε ακραίες ρυθμίσεις του μονοθεσίου, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν την απόκριση της W13 σε αυτές.
Ο μηχανικός της Mercedes F1 Ρικάρντο Μουσκόνι, επιπλέον, είπε πως μόλις στο μέσον του 2022 η Mercedes απαλλάχθηκε από τον “εφιάλτη” των ακραίων αναπηδήσεων στην ευθεία, ο Λιούις δεν υστερούσε σε τίποτα σε ρυθμό αγώνα από τον Ράσελ. Αλλά το γεγονός ότι ο Ράσελ είχε το ρυθμό αγώνα του Χάμιλτον, ακριβώς αυτό συντηρούσε τη φήμη του Ράσελ ως νέου ηγέτη της ομάδας.
Και περάσαμε στο 2023. Η Mercedes W14 ήταν εξ αρχής πολύ περισσότερο στα μέτρα του Χάμιλτον: η αστάθεια της ουράς της δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τον Λιούις, που ήταν ανέκαθεν ένας “υπερστροφικός” οδηγός – παρότι στα χρόνια του στη Mercedes προσπάθησε να προσαρμόσει το στιλ του στις ανάγκες προστασίας της γόμας από τα διαδοχικά μονοθέσια της Mercedes.
Όμως, είχαν προκύψει ήδη οι πρώτες ενδείξεις ότι η Mercedes άρχισε να κατευθύνει τις σχεδιαστικές της επιλογές στις προτιμήσεις του Λιούις. Και με τις αναβαθμίσεις της W14 που ξεκίνησαν από το Μονακό, επιβεβαιώθηκαν: η ομάδα του Μπράκλεϊ εισάκουσε τις επιθυμίες του Χάμιλτον για την εγκατάλειψη των περίφημων ισχνών πλευρικών αεραγωγών (zero-pods), σε αντίθεση με τις επιθυμίες του Ράσελ.
Η αλλαγή της τεχνικής διεύθυνσης, από τον Μάικ Έλιοτ στον Τζέιμς Άλισον, ενέτεινε κι άλλο τη “στροφή” προς τις προτιμήσεις του 38χρονου – ώσπου ο ίδιος ο Χάμιλτον παραδέχθηκε ότι σημειώθηκε πολύ μεγάλη πρόοδος στη σταθερότητα της W14 σε όλες τις φάσεις της στροφής.
Κατέστη πλέον σαφές ότι οι κατευθύνσεις της Mercedes στην εξέλιξη της W14 κινούνταν με φάρο τον Χάμιλτον. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό άρχισε να θυμίζει την περσινή στροφή της Red Bull, επίσης μετά το Μονακό: έως τότε η RB18 ήταν τόσο υποστροφική που ταίριαζε σαν γάντι στον Σέρτζιο Πέρεζ, βοηθώντας τον να κερδίσει στους στενούς δρόμους του πριγκιπάτου.
Την ίδια στιγμή, ανέκαθεν εχθρικά διακείμενος σε κάθε τάση υποστροφής οποιουδήποτε αυτοκινήτου οδήγησε ποτέ, ο Μαξ Φερστάπεν περιορίστηκε σε ρόλο παρατηρητή στο περσινό GP του Μονακό – όπου η παραμικρή λεπτομέρεια και υπερβολή με την υποστροφή στέλνει κατ’ ευθείαν το ρύγχος πάνω στις μπαριέρες, αντί σα κάποια ασφάλτινη διαφυγή.
Έτσι, η Red Bull άρχισε να εξελίσσει τη RB18 στα μέτρα του Ολλανδού, καταρρακώνοντας κάθε πρτίμηση και επιθυμία του Πέρεζ που πήρε την κάτω βόλτα μετά το Μονακό του 2022. Ο ίδιος δρόμος ακολουθήθηκε στο Μίλτον Κινς και στο σχεδιασμό της ανίκητης φετινής RB19.
Πίσω στον Χάμιλτον και στη Mercedes, οι αντίστοιχες επιλογές υπέρ του Χάμιλτον μεταφράζονται και στα μέχρι στιγμής αποτελέσματα: ο Λιούις έχει πετύχει τέσσερις θέσεις στο βάθρο (Αυστραλία, Ισπανία, Καναδάς, Βρετανία) έναντι μίας του Ράσελ (Ισπανία), έχει 148 βαθμούς έναντι 99 β. του νεαρότερου ομολόγου του, έχει υπέρ του σκορ 7-5 στις δοκιμές κατάταξης και 7-3 στους 12 φετινούς αγώνες (καθώς ο Ράσελ έχει και δύο εγκαταλείψεις).
Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Χάμιλτον εξακολουθεί να είναι, και θα παραμείνει ως το τέλος του 2025 -καθώς επίκειται και το νέο συμβόλαιο- ο οδηγός-ηγέτης της Mercedes F1. Πέραν του ότι σε μια δύσκολη περίοδο χρειάζεται ένα στιβαρό σημείο αναφοράς, ένα ασφαλές καταφύγιο, έχει ακόμη την απόλυτη εμπιστοσύνη στην ταχύτητά του, στις ικανότητές του, στην τεχνική του ανάλυση και στις κατευθύνσεις που δίνει για την εξέλιξη του μονοθεσίου, στην εμπειρία του.
Η Mercedes F1, με αυτό τον τρόπο, δείχνει στον Χάμιλτον την πίστη που ανέκαθεν του έδειχνε και προστατεύει την επένδυσή της σε εκείνον – και ταυτόχρονα συνεχίζει την αντίστοιχή της επένδυση στον Ράσελ. Στα χρόνια που ο Λιούις θα παραμείνει ηγέτης της ομάδας, ο Ράσελ θα χτίζει την εμπειρία και τις γνώσεις του ώστε, μετά την αποχώρηση του Λιούις, να γίνει ο επόμενος ηγέτης της ομάδας.
“Έχει πολλά χρόνια μπροστά του ως οδηγός της ομάδας” είπε άλλωστε πριν λίγες μέρες ο Βολφ για τον Χάμιλτον, εξηγώντας πως το μόνο που χρειάζεται για να υπογραφεί το νέο τους συμβόλαιο “είναι να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα. Ξέρω ότι υπάρχει η απορία γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί (το συμβόλαιο), αλλά έχει να κάνει μόνο με λεπτομέρειες που πρέπει να ξεκαθαριστούν, με πράγματα που συζητούν οι δικηγόροι μεταξύ τους”.
Ο Αυστριακός διευθυντής της Mercedes F1 συνέχισε: “Ο Λιούις υπήρξε οδηγός της Mercedes από τα 8 ή 10 χρόνια του, όταν έτρεχε με τη ζελατίνα που έγραφε AMG στο κράνος του, μετά βρισκόταν με τη McLaren (που χρησιμοποιούσε τους γερμανικούς κινητήρες) στην οικογένεια της Mercedes και έπειτα ήταν 10-11 χρόνια στην εργοστασιακή Mercedes. Είναι συνώνυμος με τη Mercedes.
Περάσαμε τόσα καλά και άσχημα, τόσες πολλές καταστάσεις που ήταν δύσκολες από ανθρώπινη άποψη, και από την άποψη της απόδοσης στην πίστα, αλλά είχαμε μαζί και τεράστιες θετικές στιγμές. Αυτό μας έκανε να έρθουμε πιο κοντά, να αναπτύξουμε αμοιβαία εμπιστοσύνη και να αντέχουμε τις όποιες περιστασιακές διαφωνίες μας. Αυτός είναι ένας τόσο ισχυρός δεσμός που τον κάνει τόσο πιστό”.