Καθώς ο κορυφαίος θεσμός στο μηχανοκίνητο αθλητισμό οδεύει προς την ριζική αλλαγή των κανονισμών του 2026, η απορία γύρω από τους κινητήρες επανέρχεται. Ποια ήταν οι καλύτερη περίοδος; Με V6 και υπερτροφοδότηση, με V8 με μηχανική υπερπλήρωση ή με ατμοσφαιρικούς V10;
Μια ματιά πίσω στα πρώτα χρόνια μας ταξιδεύει στην Alfa Romeo 158 “Alfetta”. Τη σεζόν του 1950, αυτή η εμπρός τοποθετημένη εν σειρά οκτακύλινδρη διάταξη των μόλις 1,5 λίτρων με μηχανικό υπερσυμπιεστή, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της, κερδίζοντας κάθε αγώνα στον οποίο συμμετείχε.
Αποδίδοντας πάνω από 400 ίππους σε ένα ελαφρύ πλαίσιο, έθεσε τις βάσεις για τις μελλοντικές ατμοσφαιρικές μηχανές.
Το 1954, η FIA άλλαξε τους κανόνες επιτρέποντας μόνο ατμοσφαιρικούς κινητήρες 2,5 λίτρων ή υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες 0,75 λίτρων. Αυτό έγινε για να μειωθεί το κόστος και να αυξηθεί η αξιοπιστία, καθώς και για να ενθαρρυνθούν περισσότεροι κατασκευαστές να εισέλθουν στο άθλημα.
Ένας κατασκευαστής που εκμεταλλεύτηκε αυτή την αλλαγή ήταν η Ferrari, η οποία δυσκολευόταν να ανταγωνιστεί την Alfa Romeo τα προηγούμενα χρόνια.
Η Ferrari ανέπτυξε έναν νέο κινητήρα, έναν V12 2,5 λίτρων που απέδιδε πάνω από 250 ίππους. Είχε το παρατσούκλι «ο κινητήρας Lampredi», από τον σχεδιαστή του Aurelio Lampredi.
Πηγαίνοντας γρήγορα στη δεκαετία του ’70, ο κινητήρας DFV της Cosworth αναδεικνύεται σε δύναμη, εξασφαλίζοντας 155 νίκες σε 18 χρόνια. Αυτός ο ατμοσφαιρικός V8, με κυβισμό 3,0 λίτρων και άμεσο ψεκασμό καυσίμου, κυριάρχησε στην εποχή, τροφοδοτώντας ομάδες από την Lotus μέχρι τη Williams και αφήνοντας μια διαχρονική κληρονομιά.
Ο ιδρυτής της Lotus, Κόλιν Τσάπμαν, αποφάσισε να αναζητήσει έναν νέο προμηθευτή κινητήρων και βρήκε έναν στην Cosworth, μια βρετανική εταιρεία που ειδικευόταν στη ρύθμιση κινητήρων Ford για αγώνες.
Η Cosworth συμφώνησε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει έναν νέο κινητήρα για την Lotus, με οικονομική υποστήριξη από τη Ford. Το αποτέλεσμα ήταν το Cosworth DFV (Double Four Valve), ένας V8 3 λίτρων που έκανε το ντεμπούτο του το 1967. Ήταν μια άμεση επιτυχία, κερδίζοντας τον πρώτο του αγώνα με τον Jim Clark πίσω από το τιμόνι.
O Cosworrth DFV ήταν ένας από τους πιο πετυχημένους κινητήρες στην ιστορία της F1, κερδίζοντας 155 αγώνες και 12 πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών μεταξύ 1967 και 1983. Χρησιμοποιήθηκε από σχεδόν κάθε ομάδα κάποια στιγμή, εκτός από τη Ferrari, η οποία κόλλησε στους δικούς της κινητήρες V12.
Ενώ ο Cosworth DFV κυριάρχησε στη σκηνή της F1 για σχεδόν δύο δεκαετίες, μια νέα τεχνολογία εμφανιζόταν που θα αμφισβητούσε την υπεροχή του: Το turbo! Η πρώτη ομάδα που πειραματίστηκε με το στροβιλοσυμπιεστή στη F1 ήταν η Renault, η οποία παρουσίασε έναν V6 turbo κινητήρα 1,5 λίτρων το 1977.
Μέχρι το 1983, η Renault είχε γίνει μια τρομερή δύναμη, κερδίζοντας τέσσερις αγώνες και διεκδικώντας τον τίτλο με τον Alain Prost. Ενέπνευσε επίσης άλλους κατασκευαστές να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, όπως η Ferrari, η BMW, η Honda, η Porsche και η Ford.
Η εποχή του τούρμπο έφτασε στο αποκορύφωμά της στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν οι κινητήρες παρήγαγαν πάνω από 1.000 ίππους. Τα μονοθέσια ήταν απίστευτα γρήγορα, αλλά και πολύ επικίνδυνα.
Η turbo-era έφτασε στο τέλος της το 1988, όταν η FIA απαγόρευσε εντελώς τους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες και όρισε μια νέα φόρμουλα ατμοσφαιρικών κινητήρων 3,5 λίτρων για το 1989.
Η δεκαετία του ’80 γνώρισε την άνοδο θρύλων όπως ο Ayrton Senna, κατακτώντας τους δρόμους του Μονακό με την McLaren MP4/5B με V10 της Honda. Η αφοσίωση του Senna στους κινητήρες της Honda για πάνω από πέντε χρόνια ανέδειξε την απόδοσή τους, θέτοντας τις βάσεις για την εποχή των V10.
Μεταβαίνοντας από τους V10 στους V8, η εποχή αυτή καλωσόρισε μεγάλα ονόματα όπως ο Michael Schumacher, ο Fernando Alonso, ο Sebastian Vettel και ο Sir Lewis Hamilton. Καθώς οι V8 πρωταγωνίστησαν, αυτοί οι οδηγοί χάραξαν τα ονόματά τους στην ιστορία της F1, εγκαινιάζοντας μια εποχή που είδε τον Schumacher να κυριαρχεί και τον Alonso να δημιουργεί έναν διαρκή δεσμό με τον Jenson Button.
Ακόμη πιο γρήγορα φτάνοντας στο σήμερα, η RB19 του Max Verstappen είναι το επιστέγασμα τριών διαδοχικών παγκόσμιων τίτλων. Με την ανανέωση του 2026 στον ορίζοντα, η F1 βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι, προκαλώντας προβληματισμό για το αν οι ένδοξες ημέρες των κινητήρων της είναι πίσω μας ή αν τα καλύτερα έρχονται.
Καθώς γνωστά πρόσωπα σκέφτονται να αποσυρθούν και το άθλημα προετοιμάζεται για μεγάλες αλλαγές, ο απόηχος των κινητήρων του παρελθόντος παραμένει, προσκαλώντας τους οπαδούς να επιλέξουν για την πιο καθοριστική εποχή των κινητήρων της Formula 1. Εσείς, ποιοι λέτε ότι ήταν οι καλύτεροι κινητήρες στη Formula 1;
Ποιος είναι ο ισχυρότερος κινητήρας στη Formula 1;
Πρωταθλήματα και κινητήρες
- 1950-1951: 4,5 lt ατμοσφαιρικοί ή 1,5 lt με μηχανικό υπερσυμπιεστή
- 1952-1953: 2,0 lt ατμοσφαιρικοί ἠ 500 cc. με συμπιεστή
- 1954-1960: 2,5 lt ατμοσφαιρικοί ή 750 cc με συμπιεστή
- 1961-1965: 1,3 lt με 1,5 lt ατμοσφαιρικοί
- 1966-1985: 3,0 lt ατμοσφαιρικοί ή 1,5 lt υπερτροφοδοτούμενοι
- 1986: 1,5 lt με υπερτροφοδότηση
- 1987-1988: 3,5 lt ατμοσφαιρικοί ή 1,5 υπερτροφοδοτούμενοι
- 1989-1994: 3,5 lt ατμοσφαιρικοί V12
- 1995-1999: 3,0 lt ατμοσφαιρικοί V12
- 2000-2005: 3,0 lt ατμοσφαιρικοί V10
- 2006-2008: 2,4 lt ατμοσφαιρικοί V8
- 2009-2013: 2,4 lt ατμοσφαιρικοί V8 + με υβριδικό KERS
- 2014-2023: 1,6 lt υπερτροφοδοτούμενοι + με υβριδικό MGU-K + MGU-H