Μία τεχνολογία που ξεκίνησε από τα motocross και κατέκτησε τον κόσμο των μοτοσυκλετών, προτείνοντας σημαντικά τεχνικά πλεονεκτήματα. Σήμερα, δεν νοείται μοτοσυκλέτα επιδόσεων, χωρίς αυτό.
Η ιστορία της πίσω ανάρτησης με μονό αμορτισέρ, ξεκινά επίσημα κάπου το 1973, όμως αξίζει να σημειώσουμε και την δουλειά που προηγήθηκε, πριν από το ανάλογο ντεμπούτο. Πατέρας της τεχνικής αυτής επανάστασης μπορεί να λογιστεί ένας μόνο άνθρωπος: Ο Lucien Tilkens, ένας Βέλγος μηχανικός. Ο Tilkens αναζητούσε λύσεις για την βελτίωση της συμπεριφοράς των motocross μοτοσυκλετών της εποχής, που είχαν γίνει πολύ πιο δυνατές, από ότι μπορούσαν τα πλαίσια και τα περιφερειακά τους να διαχειριστούν. Ο Tilkens επέδειξε την διορατικότητα, να καταλάβει ότι το πρόβλημα των μοτοσυκλετών ήταν το να περάσουν όλα αυτά τα άλογα στο χώμα, και όχι να αποκτήσουν περισσότερα. Ξεκίνησε να εργάζεται σε μία λύση, ήδη από το 1968, ενώ το 1972 την δοκίμασε πρώτη φορά σε αγώνες -μάλιστα κερδίζοντας με άνεση, σε μία τροποποιημένη CZ με μοτέρ Suzuki!
Ο Lucien Tilkens (πηγή)
Και εδώ έρχεται η Yamaha, η οποία αναγνώρισε τις προοπτικές της εφεύρεσης του Tilkens και τον προσέγγισε για συνεργασία. Η πρώτη Yamaha μοτοσυκλέτα που χρησιμοποίησε, επίσημα, το σύστημα, έτρεξε σε αγώνες το 1973 και κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα Motocross, στα χέρια του Hakan Anderson.
Ένα από τα πρώτα αγωνιστικά πλαίσια motocross με την monoshock ανάρτηση του Tilkens.
Στις μοτοσυκλέτες παραγωγής, η πρώτη που εξοπλίστηκε με το monoshock σύστημα πίσω ανάρτησης, ήταν η Yamaha XT550 του 1982, με το γνωστό σύστημα Cantilever. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Tilkens, η ανάρτηση monoshock επέτρεψε την χρήση «πιο μαλακής ανάρτησης, αλλά και μεγαλύτερης διαδρομής του πίσω τροχού», όπως και «καλύτερη συμπεριφορά της ανάρτησης στο γκάζι, αλλά και ορθότερη μεταφορά δυνάμεων στο φρενάρισμα», άρα γενικά μεγαλύτερος έλεγχος και καλύτερη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, τόσο σε συνθήκες δρόμου, όσο και χώματος.
Σήμερα, οι monoshock αναρτήσεις έχουν πρακτικά κυριαρχήσει στις μοτοσυκλέτες, από μικρές έως και μεγάλες, με τα διπλά αμορτισέρ να έχουν περιορισμένες εφαρμογές -κυρίως αισθητικές, ή σε φθηνότερα οχήματα, λόγω του σημαντικά χαμηλότερου κόστους τους. Μετά από την διάταξη cantilever, αναπτύχθηκαν σταδιακά και πολλές εκδοχές των γνωστών μας «μοχλικών», που δημιουργούν την επιθυμητή καμπύλη συμπεριφοράς των αναρτήσεων, ανάλογα με το είδος και την αποστολή της εκάστοτε μοτοσυκλέτας. Η Yamaha, λοιπόν, χρεώνεται μια από τις πιο σημαντικές τεχνικές καινοτομίες των σημερινών μοτοσυκλετών, επιστρατεύοντας τον Tilkens και αξιοποιώντας τις ιδέες του.