Επειδή είναι αδύνατον να γνωρίζουμε όλοι και όλη την ιστορία της αυτοκίνησης, είναι φυσικό να ακούμε ή να διαβάζουμε κάτι και να το θεωρούμε καινοτομία. Λοιπόν όχι μόνον δεν είναι έτσι αλλά ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι η μεταλλική αναδιπλούμενη οροφή που παρουσιάστηκε στην «νέα εποχή» στην Mercedes SLK το 1996 και εντυπωσίασε αναλόγως, αλλά λίγοι ήξεραν ότι η Peugeot την είχε 50 χρόνια πριν! Το ίδιο περίπου έγινε με την μπροστινή κίνηση, τις δοκιμές σύγκρουσης, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο και πολλά ακόμη που έλκουν την καταγωγή τους από παλιά.
Υπάρχουν όμως και άλλα που μπορεί να θεωρηθούν λιγότερο σημαντικά αλλά που έπαιξαν συγχρόνως μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση ολόκληρων κατηγοριών σε πολλούς και σοβαρούς τομείς όπως για παράδειγμα την εκμετάλλευση των εσωτερικών χώρων που και σήμερα είναι ένα δισεπίλυτο πρόβλημα για τους σχεδιαστές σε πολλά νέα μοντέλα. Ένα από τα αυτοκίνητα που έφεραν νεωτερισμούς και καινοτομίες για το μέλλον ήταν και το Fiat 128 στο οποίο αναφέρομαι, λόγω της επετείου των 50 χρόνων από την πρώτη του παρουσίαση και την οποία (όπως και του Mazda MX5 που μπορείτε να διαβάσετε αλλού) μας θύμισε ο καλός συνάδελφος Μιχάλης Γκαβέζος και τον ευχαριστούμε πολύ.
Τεχνολογία, εμφάνιση και άνεση
Αρχίζοντας από το δεύτερο, το 1969 παρουσιάζεται ένα όμορφο αυτοκίνητο κατά γενική ομολογία, με απλές γραμμές και αρμονία μεταξύ εμπρός και πίσω. Η εξήγηση λέγεται Ντάντε Τζιακόσια που ήταν ο σχεδιαστής του και είναι ο ίδιος που είχε σχεδιάσει 10 χρόνια πριν και το θρυλικό 500αράκι.
Τεχνολογικά, νέος κινητήρας με καπάκι αλουμινίου παρακαλώ σε αυτοκίνητο 1.100 κυβικών, τοποθετημένο εγκάρσια και με ελαφρά κλίση προς τα εμπρός, για καλύτερη κατανομή βάρους και καλύτερη οδική συμπεριφορά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι επιλέχθηκε η λύση εμπρός κινητήρας-εμπρός κίνηση σε αντίθεση με τα τότε κρατούντα που ήταν το ακριβώς αντίθετο, ακόμη και στην ίδια εταιρία για να θυμηθούμε το προ πενταετίας Fiat 850. Όλα μπροστά λοιπόν και το 128 γίνεται το πρώτο μοντέλο της εταιρίας με εμπρός κίνηση. Μία ακόμη καινοτομία και η οποία ακόμη και σήμερα εκτιμάται από το κοινό καθώς αποτελεί σημαντική επιλογή ήταν ότι οι δύο κινητήρες των 1.100 και 1.300 κ.εκ. είχαν διαφορετικές ιπποδυνάμεις ανάλογα με την έκδοση ως τριών όγκων, βάγκον ή και το επίσης πολύ όμορφο 3p που κυκλοφόρησε αργότερα. Σε μία εποχή που για να γίνει αυτό ήθελε έρευνα, μελέτη, δουλειά και πολλές δοκιμές δηλαδή καμία σχέση με το σήμερα που το βάζεις στον υπολογιστή και κάνεις ότι θέλεις.
Εκεί όμως που έπαιρνε «το χρυσό» ήταν στην άνεση του εσωτερικού με τεράστιους χώρους που ειδικά πίσω ήταν και είναι ακόμη(!) σημείο αναφοράς, λόγω και της απουσίας του κεντρικού τούνελ αφού είχε εμπρός κίνηση. Ο διάκοσμος γενικά ήταν λιτός, αλλά το βάρος δόθηκε στην άνεση και την χρηστικότητα στον οδηγό και τους επιβάτες. Δεν υστερούσε και στον τομέα της παθητικής ασφάλειας (για την εποχή) με τιμόνι αρθρωτού άξονα που έσπαγε σε περίπτωση μετωπικής σύγκρουσης, πίνακα οργάνων που υποχωρούσε αλλά και ενισχύσεις στις κολώνες του αμαξώματος.
Η παραγωγή του
Η παραγωγή του 128 κράτησε μέχρι το 2008 και κατασκευάστηκε στην Ιταλία, Σερβία, Αργεντινή, Μαρόκο σε ένα σύνολο 4,5 εκατομμυρίων περίπου εκ των οποίων τα 3,3 εκατομμύρια κατασκευάστηκαν στην Ιταλία. Ήταν οπωσδήποτε μία πολύ μεγάλη επιτυχία της Fiat που ειδικά στην άνεση του εσωτερικού είναι ακόμη και σήμερα, σημείο αναφοράς.
Του Τριαντάφυλλου Τσουλφά