Δεν ξέρω αν θα με χαρακτηρίζατε υπερβολικό αν ονόμαζα ως «φρενίτιδα» όλο αυτό που γίνεται με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πάσης μορφής στο όνομα του περιβάλλοντος και αυτό είναι κάτι που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Πάντως ότι και να γίνει το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν είναι η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για το περιβάλλον. Το αφήνουμε προσωρινά το θέμα αυτό για να θυμίσουμε για ακόμη μία φορά ότι το ηλεκτρικό αυτοκίνητο προηγήθηκε του συμβατικού και σε κάθε περίπτωση δεν εφευρέθηκε ούτε από την Tesla με το Roadster ούτε φυσικά και από την GM με το EV1. Ανάλογα κείμενα μπορείτε να βρείτε και να διαβάσετε στο εν κινήσει και για σήμερα επιλέξαμε ένα ακόμη ηλεκτρικό αυτοκίνητο που «βγήκε στην βιτρίνα» πριν από 61 χρόνια παρακαλώ δηλαδή το 1959!
Το όνομα δηλώνει χαρακτήρα
Πριν από 61 χρόνια λοιπόν και το όνομα που του δόθηκε συμφωνούσε απόλυτα και με τον χαρακτήρα του και με τον «προορισμό» του. Το ονόμασαν Town-About δηλαδή για την πόλη σε ελεύθερη μετάφραση, αν και το παρουσιαστικό του έδειχνε και λίγο πιο μακριά. Αρχικά να τονίσουμε ότι ήτραν από τα πιο ελπιδοφόρα ότι κάτι θα άλλαζε στην αυτοκίνηση και ίσως να υπάρξει συνέχεια αφού ήταν σε μία δεκαετία που είχε σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στην τεχνολογία μπαταριών και ήδη είχαν αρχίσει να εμφανίζονται αρκετά ηλεκτρικά. Συγχρόνως όμως συνέβαιναν δύο εντελώς αντιφατικά μεταξύ τους. Από την μία άρεζε στον κόσμο η συνεχώς αυξανόμενη δύναμη των κινητήρων εσωτερικής καύσης και συγχρόνως «φόβιζε» η κατανάλωση καυσίμου. Έτσι, ήταν ακόμη πιο δελεαστική μία ηλεκτρική λύση. Η κατασκευή του Town-About έγινε από την Stinson Aircraft Tool & Engineering, του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, με πλαίσιο από ελαφρύ αλουμίνιο από την Alcoa, και αμάξωμα από φάιμπεργκλας!
Όσο για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, δεν έχουν να ζηλέψουν και πολλά πράγματα τουλάχιστον από αυτά που εμφανίστηκαν αρχικά στην…νέα εποχή. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Κιβώτιο ταχυτήτων δύο σχέσεων, μία για χαμηλές ταχύτητες και μία για εκτός πόλης και για την όπισθεν αρκούσε να γυρίσεις το κλειδί αντίστροφα, όταν τα συμβατικά είχαν χειροκίνητο τσόκ. Η μεγάλη του τεχνολογία ήταν στον φορτιστή ο οποίος συνόδευε το αυτοκίνητο κατά την αγορά του και ο οποίος «ορίζει αυτόματα το δικό του ρυθμό φόρτισης ανάλογα με την κατάσταση των μπαταριών», όπως έλεγαν οι οδηγίες με την πλήρη φόρτιση να διαρκεί εφτά ώρες και με αυτήν υπήρχε η δυνατότητα κάλυψης 80 χιλιομέτρων εντός πόλεως. Όσο για την φόρτιση είχε αρχίσει να δημιουργείται δίκτυο και είχε βρεθεί ο τρόπος να χρεώνεται ο οδηγός είτε ψώνιζε είτε εργάζονταν ενώ φόρτιζε το Town-About. Στα ίδια και η τιμή πώλησης που ήταν περίπου 50% πιο πάνω από ένα συμβατικό, κοστίζοντας τότε 2.900 δολάρια που υπολογίζονται σε 26.000 δολάρια σήμερα. Οι μπαταρίες ήταν μολύβδου-οξέος (αν και ο κατασκευαστής κάτι έλεγε για σελήνιο) κι βρίσκονταν κάτω από το πίσω κάθισμα μειώνοντας κάπως τον χώρο ενώ ήθελαν αλλαγή κάθε δύο με τρία χρόνια. Δύο ηλεκτροκινητήρες με ισχύ 3,2 ίππων αλλά με άμεση ροπή έδιναν τελική ταχύτητα 85 χ.α.ω. περίπου
Ήσυχο και χωρίς μυρωδιά
Η ησυχία στο εσωτερικό ήταν το πρώτο που έκανε εντύπωση σε όσους το δοκίμαζαν και άκουγαν μόνο τον εξωτερικό όσο και τον θόρυβο κύλισης αλλά και η απουσία μυρωδιάς καυσίμου στο εσωτερικό που τότε ήταν κανόνας, ενώ αστειευόμενοι έλεγαν «να ένα αυτοκίνητο που όταν το φουλάρεις δεν μυρίζουν τα χέρια σου βενζίνη»! Ελπίζω να συμφωνείτε μαζί μου ότι τηρουμένων όλων των αναλογιών ίσως να ήταν και καλύτερο από τα πρώτα (μετά την αναγέννηση) ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Follow @CarsnewsGr