Ο Βίλι Βέμπερ, πρώην μάνατζερ του Μίκαελ Σουμάχερ, αφήνει λίγες ελπίδες για το μέλλον του θρυλικού οδηγού της Formula 1.
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σε λίγες μέρες (29/12) από το σοβαρό ατύχημα του Μίκαελ Σουμάχερ σε χιονοδρομικό κέντρο του Μεριμπέλ, που άλλαξε για πάντα τη ζωή του.
Σε αυτό το διάστημα οι πληροφορίες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι ελάχιστες, με την οικογένειά του να διατηρεί ως επτασφράγιστο μυστικό την πορεία της υγείας του και να τον κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ένας από τους ανθρώπους που ήταν πολύ κοντά στον Μίκαελ Σουμάχερ και μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια έδινε κάποιες -λίγες- πληροφορίες για αυτόν είναι ο Βίλι Βέμπερ. Ο παλιός μάνατζέρ του, ο οποίος τον βοήθησε να μπει στον κόσμο της Formula 1 και να γίνει θρύλος της.
Όπως παραδέχεται, ωστόσο, δεν έχει πλέον ελπίδες για κάποιο θετικό νέο. «Δυστυχώς, όταν σκέφτομαι τον Μίκαελ τώρα, δεν έχω καμία ελπίδα να τον ξαναδώ», είπε κατηγορηματικά στην «Express». «Δεν υπάρχουν θετικά νέα μετά από δέκα χρόνια», πρόσθεσε.
Ο Βέμπερ εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του φίλο του επτά φορές πρωταθλητή, αλλά είναι πληγωμένος με τον εαυτό του που δεν πήγε στη Γκρενόμπλ στο νοσοκομείο όπου εισήχθη μετά το ατύχημα στη Γαλλία:
«Φυσικά, λυπάμαι πολύ και κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό. Θα έπρεπε να επισκεφτώ τον Μίκαελ στο νοσοκομείο. Το ατύχημα του είχε πολύ ισχυρό αντίκτυπο πάνω μου, μπορείτε να φανταστείτε. Φυσικά, επίσης το γεγονός ότι η Κορίνα δεν θα μου επέτρεπε άλλη επαφή. Αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να απελευθερωθώ από τον Μίκαελ, να χωριστώ», εξομολογήθηκε.
«Ακόμα και τρία ή τέσσερα χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι που με αναγνώρισαν εξακολουθούσαν να με ρωτούν: “Είσαι ο πρώην μάνατζερ του Σουμάχερ. Πώς είναι ο Μίκαελ;”»
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Βέμπερ έγραψε ακόμη και ένα βιβλίο με τις εμπειρίες του, με τίτλο «Βενζίνη στο αίμα».
Σε αυτό λέει πώς διαχειριζόταν τις υποθέσεις του Γερμανού. Για το λόγο αυτό, είναι πλέον επικριτικός για όσα βίωσε με τον Μικ, τον γιο του Σουμάχερ. «Πιστεύω ότι ο Μάικλ ήθελε πολύ να τον πάρει στη Formula 1 και να τον διαχειριστεί με τον τρόπο που τον διαχειριζόμουν εγώ».