Η Formula 1 γιορτάζει! Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη διεξαγωγή του «παρθενικού» γκραν πρι στην ιστορία της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ήταν 13 Μαϊου του 1950 όταν η πίστα που είχε δημιουργηθεί στο μέχρι πριν από λίγους στρατιωτικό αεροδρόμιο του Σίλβερστοουν γέμιζε από τις… μελωδίες των αγωνιστικών αυτοκινήτων.
Από τότε έχουν περάσει επτά δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων η Formula 1 δημιούργησε τον «θρύλο» της και χαρακτηρίστηκε δίχως αμφιβολία ως το κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ που διεξήχθη ποτέ σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Εβδομήντα χρόνια με πολλά σκαμπανεβάσματα. Με σπουδαίες μορφές εντός κι εκτός σιρκουί, με πίστες που έγραψαν ιστορία, με καινοτομίες, με μονοθέσια τα οποία έδειξαν τον δρόμο στην αυτοκίνηση χάρη στις τεχνολογίες που ενσωμάτωναν.
Αλλά και με ίντριγκες, με αμφισβητήσεις, με παρασκηνιακές «κόντρες», με «ενδοοικογενειακές» μονομαχίες. Με λαμπερό προσκήνιο και ομιχλώδες παρασκήνιο. Όμως πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Μια ιδέα που ωρίμαζε χρόνια…
Η ιδέα της δημιουργίας ενός Πρωταθλήματος, το οποίο να διέπεται από τους ίδιους κανόνες για όλους τους συμμετέχοντες, ήταν κάτι που απασχολούσε τους εμπλεκόμενους με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό από την εποχή του Μεσοπολέμου.
Οι πρώτοι αγώνες με την ονομασία «Grand Prix» εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1920, όμως η Formula 1 με τη μορφή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος επί της ουσίας προέκυψε ως ιδέα αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δη το 1946. Τότες διεξήχθησαν οι πρώτοι μη Πρωταθληματικοί αγώνες, δημιουργώντας το υπόβαθρο γι’ αυτό που θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια.
Κι όντως, από το 1947 η διοργάνωση άρχισε σταδιακά να αποκτά διαφορετική μορφή. Τρία χρόνια αργότερα, ωστόσο, ελήφθη η απόφαση που έμελλε να αλλάξει άρδην την ιστορία του σπορ: οι συμμετέχοντες οδηγοί στους επίσημους αγώνες του Πρωταθλήματος θα βαθμολογούνταν με ένα σύστημα 8, 6, 4, 3, 2 και στο τέλος της σεζόν θα δινόταν για πρώτη φορά ο τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλητή σε αυτόν που θα είχε συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς!
Αυτό ήταν και το «σημείο μηδέν» της Formula 1. Η 13η Μαϊου του 1950, όταν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Silverstone στην Αγγλία συγκεντρώθηκαν 21 οδηγοί για τον πρώτο αγώνα, ο οποίος θα προσμετρούνταν στο Πρωτάθλημα Οδηγών.
Παρών ο Βασιλιάς…
Αυτός ο πρώτος αγώνας στο Silverstone είχε τη μορφή κοσμικού γεγονότος για εκείνη την εποχή. Άλλωστε δεν ήταν και λίγο το γεγονός ότι στις θέσεις των επισήμων βρισκόταν ο βασιλιάς της Αγγλίας, Γεώργιος ο 4ος, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Βασίλισσα Ελισάβετ την 1η, καθώς και ο Κόμης Mountbatten της Βιρμανίας μαζί με τη σύζυγό του.
Η αριστοκρατία της εποχής, όμως, έδωσε το «παρών» κι εντός πίστας. Μεταξύ των 21συμμετεχόντων ήταν ο Πρίγκιπας Bira του Σιάμ, της σημερινής Ταϊλάνδης, και ο Ελβετός Βαρώνος Toulo de Graffenried. Αμφότεροι υπήρξαν επίσημοι οδηγοί αγώνων επί σειρά ετών, δίχως να καταφέρουν κάποια σημαντική διάκριση στην καριέρα τους.
…απούσα η Ferrari!
Από αυτόν τον πρώτο αγώνα στην ιστορία της Formula 1 απουσίαζε η Ferrari. Ο Enzo δεν είχε καταλήξει σε συμφωνία με τους διοργανωτές αναφορικά με τα οικονομικά κι έτσι τα κόκκινα μονοθέσια δεν βρέθηκαν στο Silverstone. Θα πραγματοποιούσαν, εντούτοις, το αγωνιστικό ντεμπούτο τους οκτώ ημέρες αργότερα, στους δρόμους του Πριγκιπάτου του Μονακό, στον δεύτερο αγώνα εκείνης της σεζόν.
Μολαταύτα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Silverstone παρατάχθηκαν ουκ ολίγες Maserati, μία εκ των οποίων οδηγούσε ο Μονεγάσκος Louis Chiron και φυσικά οι τέσσερις εργοστασιακές Alfa Romeo με τους Juan Manuel Fangio, Giuseppe Farina, Luigi Fagioli και τον Βρετανό Reg Parnell.
Από τους 22 οδηγούς, οι οποίοι είχαν δηλωθεί στην αρχική λίστα, στην πίστα εμφανίστηκαν 21, μιας και ο Ιταλίας Felice Bonetto δεν έφτασε εγκαίρως στην Αγγλία για να οδηγήσει τη Maserati 4CLT/50 που προετοίμασε η Scuderia Milano.
Πέραν των τεσσάρων Alfa Romeo και των συνολικά έξι Maserati, στο grid υπήρχαν πέντε βρετανικά πράσινα E.R.A. (English Racing Automobiles), πέντε γαλλικά Talbot-Lago και δύο βρετανικά Alta, ενώ οι 21 οδηγοί προέρχονταν από την Αγγλία (9), τη Γαλλία (4), την Ιταλία (2), την Αργεντινή, το Βέλγιο, το Μονακό, την Ελβετία, την Ιρλανδία και το Σιάμ.
Απόλυτος κυρίαρχος ο Farina
Ο Nino Farina έδειξε από την αρχή πως ήταν ο ταχύτερος. Ο Ιταλός χρειάστηκε 1’.50’’.8 για να καλύψει τα 4.6459 μέτρα της διαδρομής και κατέκτησε την πρώτη pole position στην ιστορία του σπορ. Δίπλα του, στην πρώτη σειρά της εκκίνησης, είχε τις άλλες τρεις Alfa Romeo των Fagioli, Fangio και Parnell, μιας και το Grid εκείνης της εποχής αποτελούνταν από τέσσερα μονοθέσια σε κάθε σειρά.
Με τους περισσότερους από 100.000 θεατές να δημιουργούν μια εντυπωσιακή και πρωτόγνωρη για αγώνα motorsport ατμόσφαιρα, δόθηκε η εκκίνηση του αγώνα με τον Farina να υπερασπίζεται τη θέση του ακολουθούμενος από τους Fagioli και Fangio. Στους πρώτους γύρους οι μάχες ήταν μεγάλες και οι εναλλαγές θέσεων διαρκείς προς τέρψιν του κοινού, το οποίο παραληρούσε!
Στον 62ο από τους 70 γύρους του αγώνα, όμως, ο Fangio εγκατέλειψε λόγω διαρροής λαδιού στον κινητήρα της Alfa Romeo. Έτσι έμειναν… μόνοι τους οι Farina και Fagioli, με τον Nino να προηγείται με διαφορά 2,5’’. Τρίτος ήταν ο Parnell, μολονότι κατά τη διάρκεια του αγώνα άθελά του χτύπησε έναν… λαγό, ο οποίος επιχειρούσε να διασχίσει κάθετά την πίστα!
Οι τρεις οδηγοί της Alfa Romeo δεν απειλήθηκαν από κάποιον άλλον, μιας και ο πιο κοντινός αντίπαλός τους, ο Yves Giraud-Cabantous με το Talbot-Lago, ήταν δύο γύρους πίσω!
Ο Farina προηγήθηκε για συνολικά 63 από τους 70 γύρους, και είδε πρώτος την καρό σημαία έπειτα από 2 ώρες 13’.23’’.6, οδηγώντας με μέση ωριαία ταχύτητα 146,378 χλμ/ώρα. Για έξι γύρους (από τον 10ο έως και τον 15ο) πρωτοπόρος του αγώνα ήταν ο Fagioli< ενώ μόλις για έναν γύρο, τον 39ο, μπροστά από τους «ομόσταβλούς» του βρέθηκε ο Fangio.
Σημειώνοντας και τον ταχύτερο γύρο, ο Farina πήρε και τον επιπρόσθετο βαθμό, συγκεντρώνοντας συνολικά εννέα. Αυτή ήταν η αρχή μιας ιστορίας η οποία 70 χρόνια μετά βρήκε τη Formula 1 να έχει μπει πλέον στο δεύτερη «χιλιάδα» των αγώνων της…
Follow @CarsnewsGr